«Βάλσαμο» στην ψυχή του κάθε μισθωτού η δήλωση της κυρίας Φωτίου, πιο πάνω από την Ιθάκη του πρωθυπουργού προχθές. Εδώ που τα λέμε – αφήνοντας τα αστεία - και να θέλει ν’ αγιάσει ο κ. Τσίπρας άμα υπουργοί του κάνουν τέτοιες δηλώσεις, πόσο (και πόσα) να αντέξει ακόμη ο έρημος ο Οδυσσέας, ο Β’.
Επικοινωνιακά μάλλον πετυχημένο αυτό προχθές στην Ιθάκη, καλός ο συμβολισμός, ωραιότατη η ελληνική μυθολογία, ποιος αντιλέγει, πολύ καλύτερο από το Καστελόριζο που παραπλάνησαν τον ψηφοφόρο οι ΓΑΠικοί, προ οκταετίας, όταν του υποσχέθηκαν ότι υπάρχουν λεφτά ενώ στην πραγματικότητα τον φτώχυναν.
Ήρθαν και οι άλλοι σωτήρες έπειτα, ακόλουθοι του Αντωνίου, διαδόχου του Καραμανλή του νεοτέρου, με τα αναρίθμητα «Ζάππεια» που και εκείνοι, ένα – δύο μνημόνια τα εφάρμοσαν. Τα οποία μνημόνια έσκισαν οι σημερινοί, τα έκαψαν και τις στάχτες τους πέταξαν προχθές στο Ιόνιο.
Εκεί που πάει να σοβαρέψει η συζήτηση, κάνει μια δήλωση η κ. Φωτίου και τελειώνει το παραμύθι. Να γελάσεις ή να κλάψεις; Κουρασμένος, απογοητευμένος ο εργαζόμενος από τα βάσανα της Οδύσσειας που τον υποχρέωσαν να βιώσει, όντως τη χρειάζεται την Ιθάκη του.
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι μόνο η κ. Φωτίου που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, είναι και όλοι αυτοί, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ κλπ, οι οποίοι μέχρι προχθές είχε ανοίξει η γης να τους καταπιεί και τώρα που τους ανέστησε ο ΣΥΡΙΖΑ, υπόσχονται ξανά του ψηφοφόρου, καλύτερες μέρες. Ο κ. Κυριάκος φερ΄ειπείν, η κ. Φώφη. Από παρθενογένεση. Τι το νέο μπορεί να υποσχεθεί άραγε, ο κ. Άδωνις, ο κ. Πάγκαλος;
Κοίτα να δεις ποιοι κουνάνε το δάκτυλο, κοίτα ποιοι καλούνε τον ψηφοφόρο να τους κυβερνήσει ξανά. Λωτοπαραγωγός χώρα, σίγουρα. Εκείνοι για το παρελθόν, οι σημερινοί για το παρόν και όλοι μαζί – όσοι ψήφισαν - για τα οικονομικά μέτρα που θα ισχύσουν μέχρι το 2060. Γι’ αυτό έλεγε προχθές ο πρωθυπουργός ότι «η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή».
Μη τυχόν και ξεθαρρέψει ο εργαζόμενος και ζητήσει τίποτα, μη καθώς πρέπει πράγματα. Όπως στον ιδιωτικό τομέα για παράδειγμα, να θέλει ο εργαζόμενος… να δουλεύει και να απαιτεί παράλληλα να πληρώνεται στην ώρα του, ο αθεόφοβος.
Αλλά από την άλλη η κ. Φωτίου για να το είπε αυτό με το 1 δισ. κάτι θα γνωρίζει η γυναίκα, υπουργός είναι. Αναπληρώτρια μεν, Εργασίας δε. Στους πιο χτυπημένους είπε πως θα δοθεί.
Για παράδειγμα σε αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους από την κρίση και μεγαλύτεροι κάπως σε ηλικία, έχασαν και το κουράγιο τους. Άτιμο πράμα η ανεργία, τσαλακώνει την αξιοπρέπεια. Στους μεγάλους που δεν μπορούνε να σπουδάσουν τα παιδιά τους και στα παιδιά τους που σπούδασαν και δεν θα βρούνε εργασία.
Άλλα παιδιά τα μάζεψαν για το εξωτερικό, άλλα ρεαλιστικά αποδέχθηκαν ότι θα δουλέψουν σε άλλο επάγγελμα από αυτό των σπουδών γιατί πρέπει να ζήσουν, να ονειρευτούν, να φτιάξουν οικογένεια. Από αυτή τη σκληρή καθημερινότητα του πολίτη, απέχει το αφήγημα της Ιθάκης και πολύ περισσότερο απέχει το τάξιμο της αντιπολίτευσης, πως θα καλυτερέψουν την κατάσταση αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα.
Από προχθές λοιπόν και στα χαρτιά, η Ελλάδα έχει απαλλαγεί από τη θηλιά των δανειστών, αλλά τα μέτρα θα παραμείνουν άλλα 40 τουλάχιστον χρόνια. Ίσως να αλλάξει ο διαχειριστής, ίσως και να μην αλλάξει – Κίρκη θα παραμείνει - αλλά, οι Συμπληγάδες θα είναι εκεί. Όπως και ο Προκρούστης αλλά να μην αλλάξουμε κατηγορία.
Χωρίς εποπτεία, η κυβέρνηση θα γίνει πλέον εθνική, αυτό υπόσχονται οι κυβερνώντες ότι οι ίδιοι θα αποφασίζουν για το συμφέρον του λαού και του τόπου.
Μια έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ για παράδειγμα. Δηλαδή από τη μια θα υπερφορολογούν τα συνήθη φορολογικά υποζύγια και από την άλλη θα διανέμουν το υπερπλεόνασμα. Οι δείκτες της οικονομίας καλυτερεύουν. Η ανάπτυξη είναι που ψάχνει τρόπο να κοροϊδέψει τον Κύκλωπα, να βγει από τη σπηλιά, να φθάσει στην αγορά.
Με την ευκαιρία, εκεί που μειώνονται οι μισθοί εκεί αυξάνεται το κόστος διαβίωσης, με τον ΦΠΑ στα τρόφιμα για παράδειγμα, καλά για τα καύσιμα δεν το συζητάμε. Άφθαστο το σούπερ μάρκετ, μετρημένα τα ψώνια, λιγότερα τα φαγώσιμα. Άλλο η υπερκατανάλωση, άλλο η φτώχεια.
Το φορολογικό σύστημα επίσης δεν άλλαξε προς το καλύτερο, αντίθετα χειροτερεύει. Θα μειωθεί και άλλο λέει το αφορολόγητο. Μετά από 8 χρόνια αληθινής Οδύσσειας, οι Ελληνες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, έχουν ξεχάσει πώς… τους λένε. Οι μικρομεσαίοι, η - παινεμένη - ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, δουλεύουν για τους φόρους. Οι φοροδιαφεύγοντες, συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν.
Η διαφθορά υφίσταται, ο κομματισμός δεν αντιμετωπίσθηκε και οι τράπεζες – του καλού καιρού μετά τις ανακεφαλαιοποιήσεις – θα κυνηγήσουν τους δανειολήπτες, μέχρι να πατήσουν… κόκκινο χιόνι.
Αν είναι λοιπόν να πάνε στη ΔΕΘ για τάξιμο, καλύτερα να μετρήσουν τα λόγια τους, δεν θα πιστέψει κανείς την παροχολογία. Οι της αντιπολίτευσης αν είναι να τάξουν και αυτοί πως θα γίνουν καλύτεροι, ας μετρήσουν τα λόγια τους γιατί είναι γνωστοί από τότε που υπήρξαν χειρότεροι. Να κερδίσουν τις εκλογές, θεμιτό αλλά όρεξη για παραμύθια δεν έχει κανείς. Ούτε ο Κανένας.
Εκείνο που πρέπει επίσης να αποφύγουν οι, του σύγχρονου δικομματισμού, είναι η πόλωση. Μπορούνε να κάνουν εκλογές χωρίς να πολώσουν το κλίμα. Άλλο η ανάγκη να συσπειρώσουν ψηφοφόρους, να περιορίσουν διαρροές και άλλο να χτυπάνε πένθιμα οι καμπάνες ενόψει της έλευσης του πρωθυπουργού. Μας φθάνει η Οδύσσεια, δεν χρειαζόμαστε και επικίνδυνα πράγματα…
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
