Τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια του μεταβάλλοντάς τον σε απόλυτο μονάρχη. Αφού την κατάργηση των εκτάκτων μέτρων διαδέχθηκε ένα αυστηρότερο σύστημα δίωξης και καταστολής των δημοκρατικών ελευθεριών του τουρκικού λαού. Το οποίο εκδηλώνεται με συλλήψεις και φυλακίσεις αντιφρονούντων, που περιλαμβάνονται στον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο που θεσπίσθηκε με τις ευλογίες και τις υποδείξεις του σουλτάνου. Αυτός από δω και πέρα θ’ αποτελεί την αιχμή του δόρατος του καθεστώτος. Τον καταστατικό χάρτη, ο οποίος θα ορίζει και θα περιορίζει τις συμπεριφορές των Τούρκων πολιτών.
Παρά τη διεθνή και αυστηρή κριτική που ασκείται στην Τουρκία, για την αντιδημοκρατική κατεύθυνση του καθεστώτος, ο υπερόπτης και επίμονος σουλτάνος δεν λυγίζει και δεν αλλάζει. Πορεύεται ακάθεκτος στον δρόμο της καρδιάς του. Στο όραμα της μεγάλης Τουρκίας. Των σουλτάνων και των πασάδων. Γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια κατακραυγές και επικρίσεις. Γιατί άραγε; Διότι αισθάνεται δυνατός. Γιατί γνωρίζει καλά ότι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί τον έχουν ανάγκη. Οι μεν πρώτοι, γιατί κρατά κλειστή την κάνουλα των τριών εκατομμυρίων προσφύγων… οι δε δεύτεροι, διότι η Τουρκία συντηρεί τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ. Και το σημαντικότερο βρίσκεται στο υπογάστριο της Ρωσίας… Γι’ αυτούς τους λόγους δεν πρόκειται να του χαλάσουν το χατίρι. Και χρήματα θα του δώσουν και τα F35 θα πάρει, παρά το προσωρινό πάγωμα της παράδοσης αυτών από την αμερικανική γερουσία και τον πρόεδρο Τράμπ…
Μεσ’ το νταηλίκι και στη γενναιότητα των λόγων του Ερντογάν υπάρχει διάχυτος ένας μεγάλος φόβος, που αποκαλύπτεται κάθε φορά που μιλά για την οικονομία. Δεν τον ομολογεί, αλλά τον νιώθει. Του τον υπενθυμίζουν οι αρνητικές αξιολογήσεις των διεθνών οίκων. Αυτές φαίνεται ότι τον ανησυχούν σοβαρά. Γι’ αυτό και τα βάζει μαζί τους και τελευταία με τους αμερικανούς… λέγοντας ότι υπονομεύουν την οικονομία και το μέλλον της Τουρκίας. Αυτός ο φόβος της κατρακύλας της οικονομίας αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του σουλτάνου. Γιατί, αν η μοίρα τον χτυπήσει εκεί, θα καταρρεύσει. Και ο εχθρός που θα έχει τότε ν’ αντιμετωπίσει θα είναι ο μεγαλύτερος που γνώρισε ποτέ. Γιατί θα είναι ο ίδιος ο λαός του. Η ανεργία, η φτώχεια, η πείνα, η δυστυχία… Και τότε θα πέσει στη δαγκάνη του διεθνούς νομισματικού ταμείου με όλες τις αρνητικές εξελίξεις στα εθνικά του ζητήματα. Κυρίως στο κουρδικό, που οι μεγάλοι θα το λύσουν γρηγορότερα και κατά την επιθυμία τους…
Αυτό, βέβαια είναι το κακό σενάριο για τον πρόεδρο της Τουρκίας. Προς το παρόν όμως φαίνεται ισχυρός όσο η οικονομία, έστω και με δεκανίκια, κρατιέται ζωντανή. Που κατά τους ειδικούς δεν θ’ αντέξει για πολύ. Τότε, όλα θα γυρίσουν εναντίον του… Όσο για μας και με δεδομένο ότι ο Ερντογάν δεν θα πάρει τους S400 αλλά θα παραλάβει, κάποια στιγμή, τα F35 τα οποία θα διαταράξουν την ισορροπία στο Αιγαίο, επιβάλλεται να θωρακίσουμε την εθνική μας άμυνα. Με την ισραηλοποίηση των ενόπλων μας δυνάμεων. Αυτό είναι το μοναδικό και αποτελεσματικό αντίδοτο στην τουρκική προκλητικότητα. Η οποία δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, παρά την πρόσφατη απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών. Γιατί αυτό θα σήμαινε παραίτηση απ’ τις παράνομες αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, που αποτελούν πάγια τακτική της εξωτερικής πολιτικής της γείτονος.
Αυτή, δυστυχώς ήταν και είναι η Τουρκία. Και εμείς πρέπει διαρκώς και ανύσταχτα να υπερασπιζόμαστε τα εθνικά μας σύνορα και τις αξίες της φυλής μας.
* Του Κων/νου Τσιρονίκου
