Πολλοί ζωοτρόφοι σκοτώνουν τα πρώτα νεογνά, για να δυναμώσουν τα άλλα. Το ίδιο κάνουν και δενδροκαλλιεργητές, όταν κλαδεύουν μερικά φορτωμένα με καρπό κλαδιά, για να μείνουν όσα έμειναν και δεν τα ρίξει το δέντρο.
Και τώρα στο θέμα μας. Το έχω τονίσει πολλές φορές, σε προηγούμενα άρθρα μου, και όχι μόνον εγώ. Αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πρόκειται για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, από 300 σε 200. Και στο μέλλον αν είναι δυνατόν να μειωθούν και στους 150. Δεν υπάρχει κανένας φόβος, από τη μείωση. Μια ματιά στα ευρωπαϊκά κράτη φανερώνει, ότι όλα τους αναλογικά με τον πληθυσμό τους, έχουν τους λιγότερους βουλευτές, αλλά και πιο ολιγομελείς Κυβερνήσεις από εμάς. Και λειτουργούν όπως βλέπουμε πολύ καλύτερα από εμάς. Άσε που σε μερικά κράτη (Βέλγιο-Γερμανία κ.α.) η Δημόσια Διοίκησή τους τα καταφέρνει μια χαρά και χωρίς κυβέρνηση και βουλευτές γι’ αρκετό καιρό. Για να γιάνει το ελληνικό Κοινοβούλιο, θέλει γερό κλάδεμα.
Τα οφέλη είναι ορατά, από τη μείωση αυτή και κανείς εχέφρων άνθρωπος τα αμφισβητεί. Το βασικότερο όφελος είναι ότι θα βελτιωθεί η ποιότητα των βουλευτών. Κάθε κόμμα θα προτείνει υπεύθυνα τους πιο άξιους υποψήφιους βουλευτές, που θα διακρίνονται για παιδεία και εκπαίδευση. Για ηθικές αρχές και πνευματικές αξίες. Για γνώση των παγκόσμιων πολιτικών τάσεων. Για ικανότητες για το έργο που ενδεχομένως θα αναλάβουν. Είναι γνωστό, πως οι 300 έχουν πολλή σκαρτούρα μέσα τους. Είναι εντελώς ανίδεοι για το έργο, που ψηφίστηκαν να υπηρετήσουν, αλλά και επικίνδυνοι συνάμα. Το μόνο που ξέρουν είναι ν’ ακολουθούν τη γραμμή του κόμματος, σαν πρόβατα, μη έχοντες βούληση και αξιοπρέπεια. Ψηφίζουν νομοσχέδια, που ούτε καν τα διαβάζουν. Καταβαραθρώνουν τη γλώσσα, το ήθος και την ευπρέπεια, αλισκώμενοι εις ύβρεις και χαρακτηρισμούς θλιβερούς. Χώρια που μερικοί, μέσα στη Βουλή, αναίσχυντοι, μας υποδεικνύουν την εφαρμογή φασιστικού καθεστώτος, όπως ο απερίγραπτος Μπαρμπαρούσης.
Αν η Βουλή αποπέμψει τους 100 μπορεί να χρησιμοποιήσει και τεχνοκράτες, που τόσο έχουμε ανάγκη. Αλλού κάνουν και πρωθυπουργό τεχνοκράτη. Πέραν όμως αυτών η μείωση των βουλευτών κατά 100, προσπορίζει στο κράτος τεράστια οικονομικά οφέλη. Και είναι αυτός σοβαρός λόγος, καθ’ όσον η τυραννία της κρίσης μας βασανίζει. Κατ’ αρχήν έχουμε μια μεγάλη μείωση προς όφελος του κρατικού κουρβανά, από τους 100 μισθούς των βουλευτών. Μείωση στους μισθούς των, μείωση αμοιβών συμμετοχής σε διάφορα συμβούλια και παραβούλια. Και δεν κατάλαβα. Γιατί να παίρνουν πριμ για συμμετοχή σε Συμβούλια; Αυτό δεν είναι το χρέος τους; Δεν είναι μέρος των υποχρεώσεών των; Επιδόματα γραφείων και κατοικιών, δηλαδή χοντρά ενοίκια, όπως πρόσφατα ξεσκεπάστηκαν, πολλοί βουλευτές να τα παίρνουν ευχαρίστως; Δεν άκουσαν τίποτα για τα κόκκινα δάνεια, που ξεσπιτώνονται δυστυχείς άνθρωποι; Αυτοκίνητα κρατικά για 100 Εθνοπατέρες, ενώ έχουν δικό τους; Και το σπουδαίο είναι πως τα κρατικά αυτοκίνητα τα χρησιμοποιούν οι ερίφηδες δι’ ίδιον όφελος. Πώς να ξεχάσουμε το αυτοκίνητο του «Αδέκαστου» Σαρτζετάκη, που εξυπηρετούσε την Πατρούλα για το σχολείο της και την κυρία Σαρτζετάκη για ψώνια στις αγορές. Το διανοείσθε αυτό; «Ε, ρε ρεμούλα» «Ουαί, που το άρπαξε να φας / ως Νόμον θεωρείτε / κι έπειτα όλοι εμβρόντητοι / δικαίως απορείτε / γιατί σηκώνεται θρασύ το φονικό μαχαίρι / πεινόντος χασομέρη. (Σουρής).
Η σχέση πολίτη-βουλευτή έχει απαξιωθεί. Από όσα ακούμε, ουδείς σεβασμός. Καμία εκτίμηση. Η μείωση όμως του αριθμού των βουλευτών, θα φέρει ακόμα την πάταξη της πελατειακής σχέσης, που τόσα δεινά προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα μας. Αυτά τα γλοιώδη κτυπήματα στην πλάτη, το δώσε-πάρε, ψήφο και ρουσφέτι, θα λείψουν. Αν μάλιστα στην περίπτωση αυτή καθιερωθεί και το ασυμβίβαστον ο βουλευτής να μη γίνεται υπουργός, το πελατειακό μικρομάγαζο θα κλείσει προς δόξαν της λογικής και της ηθικής.
Το σπουδαιότερο όμως, καθώς προείπαμε, είναι ότι η ολιγομελής Κυβέρνηση θα βάλει τέρμα στην πολυτέλεια των 45 υπουργών των περισσοτέρων ως γνωστόν, ως ανικάνων και επικίνδυνων.
Θα στείλει στο σπίτι τους 100 αναρμόδια και πλεονάζοντα πιόνια του Κοινοβουλίου.
Ολίγοι λοιπόν. Ολίγοι και καλύτεροι. Ας μην επαναλάβουμε τα όσα άλλοτε έλεγε ο γραφικός Κατσιφάρας: «Πολλοί βρε παιδί μου, πολλοί βουλευτές και τους περισσότερους δεν τους γνωρίζει, ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας των».
* Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
