Ως πρώτη αιτία θεωρεί την επιβολή εκλογών το '09 εκ μέρους Γ.Α.Π. εξ αφορμής εκλογής Πρ. Δημοκρατίας, που είχε ως αποτέλεσμα την ανάληψη των ευθυνών από εκεί που ανήκαν (Κ. Καρ. - Ν.Δ.) και την παραλαβή μιας "καυτής πατάτας" από τα χέρια Καραμανλή "που δραπέτευσε επιτηδείως από την εξουσία". Ως δεύτερη αιτία την επιβολή σκληρών μέτρων (1ο μνημόνιο), χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, επειδή το ΠΑΣΟΚ είχε εκλεγεί με διαφορετικό πρόγραμμα. Ως τρίτη και τελευταία αιτία της Πασοκικής καταβύθισης, θεωρεί ο αρθρογράφος, την εξουσιολαγνεία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλου από 18/3/12 έως 6/6/15, που οδήγησε στην κατά τον ίδιο καταστρεπτική συνεργασία του κινήματος με τη Νέα Δημοκρατία.
Οι προσεγγίσεις μου απέχουν, παρότι τις θέσεις του κ. Π.Η. κρίνω σεβαστές και ανθεκτικές σε διάλογο. Καταρχήν δεν γνωρίζω στη μεταπολιτευτική Ελλάδα πολιτικό σχηματισμό, που να μην χρησιμοποίησε οποιοδήποτε μέσο για την ανάληψη εξουσίας. Η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, υπήρξε άλλωστε και πάλι αυτή, που οδήγησε τον κ.Τσίπρα στην εξουσία, παρά το οικονομικό χάος της εποχής. Αλλά και η επανεκλογή του σημερινού πρωθυπουργού, τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά τη "Βαρουφάκια συμφορά" του πρώτου εξαμήνου του χρόνου αυτού, δεν τον εμπόδισε να επανεκλεγεί πρωθυπουργός παρά την κατάρρευση του πολιτικού του αφηγήματος.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός, παρότι λεηλάτησε το οδυνηρό αυτό εξάμηνο την Οικονομία της χώρας, με την κατά Βίζερ απώλεια έως και 200 δισ. (επιεικώς 100 κατά Ρέγκλινγκ) ευρώ και την εξαΰλωση του PSI του 2012, και παρότι από αντιμνημονιακός ρήτωρ, που θα έσκιζε τα μνημόνια με ένα άρθρο ενός νόμου, κατέληξε, έστω και κατ' ανάγκη, ακραίος μνημονιακός υποστηρικτής, όχι μόνο δεν κατέρρευσε εκλογικά, αλλά εξακολουθεί να είναι σταθερός πρωθυπουργός, έστω και ηγούμενος μιας παρά φύσιν συνεργασίας με τους ακροδεξιούς Ανεξάρτητους Έλληνες.
Η κατά τον κ. Π.Η. εξουσιολαγνεία Βενιζέλου και η εμφανιζόμενη πολιτική μεταμόρφωσή του, που οδήγησε στη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ των ετών '12-'14, υπήρξε αυτή που απέδειξε στην Παγκόσμια Κοινότητα και τους θεσμούς της Ευρωζώνης, ότι η Ελλάδα μετά και την εθελούσια θεαματική απομείωση του χρέους κατά 96 δισ. ευρώ, ήθελε και μπορούσε να επιτύχει σύντομα την έξοδο στις αγορές του χρήματος και να αποφύγει την άτακτη Χρεοκοπία. Το 2012 η Ελλάδα εξασφάλισε μεγάλο «κούρεμα» του χρέους της των 290 δισ. ευρώ στα τέλη του 2009. Σε ονομαστικούς όρους η απομείωση έφτασε τα 106 δισ. ευρώ. Πρόκειται για το γνωστό μας PSI (Private Sector Involvement – Συμμετοχή Ιδιωτικού Τομέα, ΣΙΤ). Είναι η μεγαλύτερη συμφωνηθείσα απομείωση στην ιστορία.
Πρακτικά. Οι ομολογιούχοι μη κρατικοί δανειστές διέγραψαν για κάθε 100 ευρώ τα 50. Για τα υπόλοιπα 50 πήραν στο χέρι 15 ευρώ και για τα εναπομένοντα 35 έλαβαν νέα ομόλογα εικοσαετούς διάρκειας. Ο τόκος συμφωνήθηκε προς 2% ετησίως αντί των 5-6% που υπήρχε για τα ιδιωτικά ομόλογα προ PSΙ. Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία έχασαν συνολικά 13 δισ. ευρώ, αλλά το ΙΚΑ αναπλήρωσε την απώλεια μέσα σε 2 χρόνια αγοράζοντας νέα ομόλογα με το ρευστό που πήρε από τα παλιά. Τα άλλα ταμεία για αντιπολιτευτικούς λόγους δεν το έκαναν. Το ίδιο και οι περισσότεροι Έλληνες ιδιώτες. Καλοθελητές και συνδικαλιστές τους οδήγησαν στο ΣτΕ, που όμως - καθώς ήταν βέβαιο - δεν τους δικαίωσε.
Τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, στην πιο πάνω συγκυριακή διετία, θεωρώ πολιτική πράξη ιστορικά καταγραπτέας αξιόλογης εθνικής ευθύνης. Ο ρόλος άλλωστε ενός πολιτικού φορέα δεν είναι το κομματικό όφελος. Είναι η ανάληψη ιστορικής ευθύνης, όπως την είχε διακηρύξει το 1910 ο Ελ. Βενιζέλος, όταν στην πλατεία Συντάγματος ο λαός ζητωκραύγαζε "συντακτική" (κατάργηση της ανακτορικής εξουσίας), ο ίδιος δε από το μπαλκόνι της Μεγάλης Βρετανίας, καθήλωσε τις μάζες, αντιλέγοντας: "Είπα αναθεωρητική!" (4/10/1910).
Θεωρώ υποχρέωσή μου να εκφράσω δημόσια, με σεβασμό στην αντίθετη άποψη, ότι το κατ' εμέ στρατηγικό λάθος του ΠΑΣΟΚ, έγινε με την εκλογή του Γεωργίου Παπανδρέου στην ηγεσία του κινήματος αυτού. Θυμάμαι ακόμα στις εκλογές του 2004 τα ολέθρια προεκλογικά λάθη του ανδρός. Απαξίωνε συνεχώς στις ομιλίες του και το διατράνωσε με την ύστερη διαγραφή του Κώστα Σημίτη, την πλέον επιτυχή μεταπολεμικά κυβερνητική οκταετία της χώρας. Διέγραψε τότε, παραμονές εκλογών, 10 υποψήφιους βουλευτές του για το ανύπαρκτο σκάνδαλο ''Πάχτα'' (ο άνθρωπος δικαιώθηκε πανηγυρικά στις δικαστικές αίθουσες) και εναγκαλίστηκε αυτούς που τον εξέλεξαν αργότερα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή τις πασοκικές συνδικαλιστικές κάστες του δημοσίου. Αυτές που ο πατέρας του αποκαλούσε "ρετιρέ", και αυτές που μεταπήδησαν σύσσωμες στον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον - είναι και πολλά άλλα - διακονούταν προεκλογικά από ομάδες νεαρών που φώναζαν από κάτω "Γιώργο άλλαξέ τα όλα!". Ο άνθρωπος χαμογελούσε με το βλακώδες σύνθημα.
Θεωρώ ως αποκλειστικό υπεύθυνο της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ τον Γ.Α.Π., παρότι ως άνθρωπος έχει την εκτίμησή μου. Ένας καλός άνθρωπος, πλην ακατάλληλος ηγέτης. Πιστεύω, ότι ο ίδιος και το ανεπαρκές επιτελείο του - καθώς σ' αυτό έμοιασε του πατέρα του - δεν ήταν σε θέση ν' αντιληφθούν το 2009 τι ακριβώς συνέβαινε, με το διπλό έλλειμμα, το έρεβος των ασφαλιστικών ταμείων, που οι δικοί του συνδικαλιστές τα έφτασαν στο μη παρέκει, ή τη σε βάθος εκτίμηση της ελληνικής κρίσης. Ως εκ τούτου κανένα λάθος δεν έπραξε επιδιώκοντας την εκλογή του ως πρωθυπουργού το 2009. Κατά το εύρος των οριζόντων αυτού και των επιτελικών του στελεχών έπραξαν τα κατ' αυτούς αυτονόητα. Κατά το αυτό εύρος μοίρασε και 750 εκατ. ευρώ ως επίδομα αλληλεγγύης αρχές του 2010 από τα άδεια ταμεία της χώρας, καθώς όπως ο ίδιος έλεγε: "Λεφτά υπάρχουν!".
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
