Η λέξη πρωτοδιατυπώθηκε στα 1944 για τη συστηματική εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης από τη ναζιστική χιτλερική Γερμανία (1933-1945). Καθιερώθηκε όμως για πρώτη φορά στα 1945 στη δίκη της Νυρεμβέργης, στην οποία δικάζονταν οι Γερμανοί χιτλερικοί εγκληματίες, οι οποίοι είχαν εξοντώσει κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 6.000.000 Εβραίους και άλλες φυλετικές ομάδες, όπως τους Ρομά (Τσιγγάνους). Πρώτη η Οθωμανική Αυτοκρατορία ανάμεσα στα 1914-1923 εφάρμοσε μία γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων της Μ. Ασίας και γενικά της Ανατολής. Η γενοκτονία των Ελλήνων αρχίζει από την Ανατ. Θράκη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους από τους Νεότουρκους και επεκτείνεται στα δυτικά παράλια της Μ. Ασίας. Συνεχίζεται κατόπιν σε ολόκληρη τη Μ. Ασία και αποκορυφώνεται στον ηρωικό Πόντο επί Κεμάλ στα 1919-1922 με τα περιβόητα τάγματα εργασίας (αμελέ-ταπουρού). Αυτά ήταν επινόηση των Γερμανών στρατηγών συμβούλων τους Λίμαν φον Σάντερς και Γκόλτς και μαζί με τα έκτακτα στρατοδικεία, τα λεγόμενα της Ανεξαρτησίας , όπως της Αμάσειας και της Κόνιας, συνετέλεσαν στην εξόντωση των Ελλήνων.
Μία προσφιλής τους μέθοδος για την εξόντωση των πλούσιων Ελλήνων και την οικειοποίηση των περιουσιών τους ήταν η κατασυκοφάντησή τους ότι συνεργάζονται με τους εχθρούς της Τουρκίας.
Δυστυχώς όμως επικράτησε η εσφαλμένη άποψη ότι γενοκτονία υπήρξε μόνο στον Πόντο. Και γι΄ αυτό σύμφωνα με το ΠΔ 94/1994 στις διάφορες εκδηλώσεις κατά τη 19η Μαΐου παντού , σχολεία, εκκλησίες κ.ά. στην Ελλάδα, αλλά και από τους Έλληνες του εξωτερικού γίνεται λόγος μόνο για γενοκτονία των Ποντίων. Και ενώ αυτοί οι ίδιοι αναφέρουν ότι από τους 750.000 περίπου Πόντιους εξόντωσαν οι Τούρκοι 353.000, αγνοούν ότι συνολικά εξοντώθηκαν περίπου 1.500.000 Έλληνες. Οι υπόλοιποι 1.147.000, που χάθηκαν , δεν ήταν Έλληνες; Γι ΄αυτό ο σωστός χαρακτηρισμός σύμφωνα με την έρευνα και του Πόντιου ερευνητή από το Άκνταγ Μαντέν Χάρη Τσιρκινίδη είναι γενοκτονία του ελληνισμού της Ανατολής και όχι αποκλειστικά γενοκτονία των Ποντίων. Επίσης το Δεκέμβριο του 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία όλων των Ελλήνων της Ανατολής μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυρίων.
Με λίγα λόγια η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων και από το ίδιο το επίσημο ελληνικό κράτος έγινε με δόσεις. Πρώτα με το Π.Δ. 94/1994 αναγνωρίστηκε μόνο η γενοκτονία των Ποντίων αλλά εντελώς ανιστόρητα και όχι δίκαια. Και τούτο, γιατί αρχικά αναγνώρισε μόνο την εξόντωση των 353.000 των Ελλήνων του Πόντου και αγνόησε την εξόντωση των υπολοίπων 1.147.000 Ελλήνων της Μ. Ασίας και της Θράκης. Δεν έκαμε τις απαραίτητες ενέργειες προς τους διεθνείς οργανισμούς και τις Κυβερνήσεις των ξένων χωρών για την αναγνώριση της γενοκτονίας ολόκληρου του ελληνισμού της Ανατολής από τους Τούρκους , παρά την αγανάκτηση και τις έντονες διαμαρτυρίες των άλλων προσφυγικών σωματείων και συλλόγων της υπόλοιπης Μ.Ασίας και της Θράκης. Περιορίστηκε η γενοκτονία μόνο στον ποντιακό ελληνισμό , αν και οι εξοντώσεις στον υπόλοιπο ελληνισμό της Ανατολής ήταν πολλαπλάσιες από του Πόντου. Αργότερα το 2001 καθιερώνεται η 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εθνικής μνήμης για τη γενοκτονία όλων των Ελλήνων της Μ. Ασίας και της Ανατ.Θράκης από το τουρκικό κράτος. Έτσι εκδίδεται το Π.Δ. 304/17-9-2001, αλλά με την παρέμβαση των “Συμμάχων μας” Τούρκων εκδίδεται κατακρεουργημένο. Διαγράφεται από αυτό η φράση γενοκτονία των Μικρασιατών Ελλήνων από το τουρκικό κράτος και αντικαθίσταται με την οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης και Δοξολογία στις 14 Σεπτεμβρίου. Μαζί διαγράφηκε και “η υποχρέωση των νομαρχών να οργανώνουν την ημέρα αυτή ως ημέρα μνήμης των όλων εκδηλώσεων”. Η αναγνώριση της γενοκτονίας της Ανατ. Θράκης , που από αυτήν άρχισε πρώτα ήδη στα 1913, αφέθηκε σε μεταγενέστερο Π.Δ. Κι έτσι η καημένη η Θράκη θα περιμένει πολύ ακόμη!..
Βασίλης Κ. Αναστασιάδης, Δ.Φ.
