Φυσικά η παραπάνω «πρόβλεψη» για τον μετασχηματισμό του κυβερνώντος κόμματος δεν οφειλόταν σε κάποια έμπνευση που έστειλε η Ναμαγκίρι*. Ήταν προϊόν της κοινής λογικής και της κατά το δυνατόν συνειδητής αποστασιοποίησης από κομματικές λογικές και ιδεοληπτικές εμπάθειες. Επιπροσθέτως, η διαρκής προσπάθεια της συγκυβέρνησης να λειτουργεί ως προστατευτική ασπίδα για τον κ. Καραμανλή αρνούμενη π.χ. μια συζήτηση στη Βουλή για το «τις πταίει» για τη χρεοκοπία ή αρνούμενη τη διερεύνηση ευθυνών για την θεαματική αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά την περίοδο 2004-09 επιβεβαίωσε την ύπαρξη της προαναφερθείσας συμφωνίας.
Αν η πολιτική «μετάλλαξη» του ΠΑΣΟΚ από σοσιαλιστικό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου σε σοσιαλδημοκρατικό του Κώστα Σημίτη και στη συνέχεια σε Δημοκρατικό Κόμμα (της Ελλάδας) του Γιώργου Παπανδρέου «ολοκληρώθηκε» σε 38 χρόνια περίπου (1974-2012) η αντίστοιχη «μετάλλαξη» του ΣΥΡΙΖΑ έγινε σε ένα επτάμηνο περίπου. Ήτοι από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι το Ιούλιο του ιδίου έτους. Κοινός παρονομαστής και καταλύτης των δύο αυτών «μεταλλάξεων», του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών. Ήγουν οι καρέκλες της εξουσίας.
Ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, αντελήφθη πολύ νωρίς την «ήττα» των βουλευτών του από τις χάρες του μικροαστισμού καθώς η ευθεία πρότασή του στους βουλευτές του να απαρνηθούν το «υπηρεσιακό» αυτοκίνητο που τους παρέχει η βουλή, ως μια συμβολική κίνηση-μήνυμα περιστολής των δαπανών του δημοσίου, βρήκε ελάχιστη ανταπόκριση. Αποκαλύφθηκε, έτσι, στον νεαρό και ταλαντούχο πολιτικό πως το κατ’ εξοχήν σύμβολο του μικροαστισμού, η Mercedes, «κατέκαυσε» το όραμά του για μια Ελλάδα (και για μια Ευρώπη) σοσιαλιστική. Εάν βέβαια είχε ποτέ ο ίδιος ένα τέτοιο όραμα.
Ή όπως έγραψε, προσφάτως, ο θαρραλέος καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης: «Η ζωή είναι ένα ατελείωτο πεδίο συμβιβασμών. Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 να συνθηκολογήσει δεν ήταν μια στιγμιαία τακτική κίνηση, αλλά μια απόφαση να ακολουθήσει τον δρόμο του ρεαλισμού μέσα στην αγκαλιά των ευρωπαϊκών θεσμών». Υπονοεί, προφανώς, ο καθηγητής πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς δεν είναι πια ένα ριζοσπαστικό, αλλά ένα σύνηθες σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Εξαιτίας αυτής της «μετάλλαξής» του είναι πολύ πιθανό ότι θα υποστεί ισχυρούς εσωτερικούς κραδασμούς και, ενδεχομένως, περαιτέρω αποχωρήσεις επιφανών στελεχών του αμέσως μόλις αποχωρήσει από την εξουσία. Αλλά είναι βέβαιο πως ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει κυρίαρχος του εσωκομματικού παιχνιδιού διότι δεν είναι -όπως ξαναγράψαμε- διάττων αστέρας, αλλά όπως πρόσφατα είπε κι ο κ. Λούλης: «Ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει».
Συνεπώς, η συνύπαρξη του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή δύο φιλοευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών σχηματισμών στην ίδια χώρα συνεπάγεται δύο τινά: Ή θα αναπτύξουν ανταγωνιστική σχέση λόγω της αμοιβαίας καχυποψίας των κομματικών μηχανισμών κι όποιος αντέξει ή θα επιχειρήσουν προγραμματική σύγκλιση όπως, καιρό τώρα, υποστηρίζει ο Γιάννης Ραγκούσης. Με το δεύτερο ενδεχόμενο, που απαιτεί κι ένα εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να ξεπερασθούν οι αντιθέσεις, τίθενται και οι βάσεις για τη δημιουργία -μακροπρόθεσμα- μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης, της Ενιαίας Κεντροαριστεράς (ΕΝΚΑ), που στη χώρα μας, ως συνολική πολιτική δύναμη, υπερτερεί του συνόλου της Κεντροδεξιάς.
Στον χώρο της λεγόμενης συντηρητικής παράταξης απαιτείται ο εκσυγχρονισμός του κόμματος και η απαλλαγή του από «σταγονίδια» και «βαρωνίες» ώστε να αποτελέσει ελπιδοφόρα εναλλακτική προοπτική για την καλή λειτουργία της αστικής δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Διότι ένα σωστά οργανωμένο και με δημοκρατική λειτουργία κεντροδεξιό κόμμα στην Ελλάδα μπορεί να συμβάλλει, ως πυλώνας του φιλελευθερισμού, με θετικό τρόπο στην εκκίνηση ενός δεύτερου μεταπολιτευτικού κύκλου (όπως το 1974) που θα προοιωνίζεται και μια μακρά περίοδο δημοκρατικής πολιτικής σταθερότητας.
Άλλωστε, η δημοκρατική πολιτική σταθερότητα με την ταυτόχρονη οικονομική ανάπτυξη αποτελούν το μόνο αντίδοτο στα σχέδια των δυνάμεων που προωθούν και επενδύουν στη στρατηγική της έντασης. Ένα δείγμα γραφής αυτού του «παιγνίου» είδαμε προσφάτως με την επίθεση που εκδηλώθηκε εναντίον του δημάρχου της συμπρωτεύουσας.
Κι όταν σε μια κοινωνία οι άνθρωποι με το ατιθάσευτο πνεύμα του Γιάννη Μπουτάρη υφίστανται τέτοιες επιθέσεις τότε αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία αυτή βρίσκεται σε φάση παρακμής και σε πορεία βαθιάς συντηρητικοποίησης. Κι αυτή η «μετάλλαξη» απαιτεί πολλές θυσίες και πολύ πόνο για να αναστραφεί.
*ινδουιστική θεότητα που ενέπνεε τον σπουδαίο Ινδό μαθηματικό Σρινιβάσα Ραμανούτζαν
Του Δημήτρη Νούλα
* Ο Δημήτρης Νούλας είναι χημικός
