Ημέρα ιδιαίτερου πόνου, θλίψης και οδύνης γα τους μαχητές του απελευθερωτικού αγώνα. Ημέρα θυσίας στο βωμό και τα ιδανικά της φυλής μας. Ημέρα ξεχωριστή στην ιστορία του 1821 και μοναδικό αποτύπωμα στον ψυχισμό και στον πολεμικό αγώνα της γενιάς που τον δημιούργησε. Η Μπουμπουλίνα δεν θυσίασε μόνο την περιουσία της για τη λευτεριά της πατρίδας αλλά και τη ζωή της. Η ιστορία την κατέγραψε στο πάνθεον των ηρώων και ο ελληνισμός βαθιά μέσα στην ψυχή του και στη συνείδησή του. Έθεσε τον εαυτό της στο κάλεσμα της πατρίδας για την απελευθέρωσή της από τον τούρκικο ζυγό. Και το έπραξε αυτό με ζήλο και αγάπη, χωρίς να υπολογίσει ακόμα και τη ζωή της, το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου. Λησμόνησε τον εαυτό της και έγινε ζωντανό φρούριο, τείχος απόρθητο, ακαταμάχητο για τον εχθρό. Θαυμάζουμε αυτή τη στάση της αυτολησμοσύνης και στεκόμαστε με δέος και αγάπη μπροστά της, για τον ηρωισμό που επέδειξε για την πατρίδα. Το όνομά της είναι γραμμένο στην καρδιά του ελληνικού λαού με φωτεινά και αιώνια γράμματα, τα οποία ο χρόνος δεν μπορεί να φθείρει, ούτε η λήθη να σκεπάσει. Τα ιστορικά γεγονότα είναι τόσο δυνατά που δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση.
Η μετά θάνατον απονομή στην Μπουμπουλίνα του βαθμού του υποναυάρχου του Πολεμικού Ναυτικού, δεν ξάφνιασε μόνο τον ελληνικό λαό, αλλά γέννησε και πολλά ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα αυτής της ενέργειας. Δυσμενή σχόλια κατέκλυσαν τα ελληνικά «σόσιαλ μίντια» σε βαθμό που να κλυδωνίζεται και να σύρεται ο εμπνευστής αυτής της φαεινής ιδέας, ώστε αυτή τη στιγμή να μην μπορεί, όχι μόνο να δαμάσει τη θύελλα που ξέσπασε εναντίον του, αλλά και να μην έχει τρόπους να κρυφθεί για το ατόπημά του. Δεν γνωρίζω εάν αυτή η πρωτοβουλία ανήκει προσωπικά στις επιλογές του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, ή κάποιοι άλλοι πιο έξυπνοι απ΄αυτόν τον παρέσυραν στην πράξη του αυτή. Απορίες πολλές γεννήθηκαν στο λαό, που τις συσσώρευσαν τα ατυχή γεγονότα. Όποιος και να συνέλαβε την ιδέα, πρέπει να χρεωθεί την αποτυχία της και την καθολική απογοήτευση που προκάλεσε στο κοινό. Πριν λίγο καιρό το φαινόμενο που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε και να ακούμε, να βιώνουμε στην κονίστρα της πολιτικής διαπάλης, ήταν εάν οι δύο αξιωματικοί του φυλακίου του Έβρου που συνελήφθησαν από τους Τούρκους, ήταν κρατούμενοι ή αιχμάλωτοι. Η γνωστή διαφοροποίηση του Πάνου Καμμένου πάνω στο θέμα αυτό από την κυβερνητική γραμμή και οι εκατέρωθεν δηλώσεις έτρεφαν τα Μ.Μ.Ε. και κρατούσαν στην επιφάνεια τον υπουργό. Όταν η διαμάχη αυτή «ξεφούσκωσε», πολλοί υποστηρίζουν, ότι ο υπουργός σοφίστηκε την αποκατάσταση της Μπουμπουλίνας για να ξαναβρεθεί και πάλι στην επικαιρότητα. Καθόλου απίθανο.
Η απονομή του βαθμού του υποναυάρχου στην Μπουμπουλίνα καθώς και τα παράσημα του «Πολεμικού Σταυρού Α΄τάξεως και το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων», όπως αυτά αναφέρονται στο ΦΕΚ, στην ηρωίδα της εθνικής παλιγγενεσίας μόνο τιμή και δόξα δεν προσέδωσαν στην ίδια, αφού είναι γνωστή η καθολική αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας πάνω στο θέμα αυτό. Άλλωστε, ας μην κρυβόμαστε, με την πράξη αυτή ο κ. υπουργός θέλησε να δώσει περιεχόμενο, αξιοπρέπεια και αξιοπιστία στον εαυτό του και στο βαριά αρρωστημένο και υπό διάλυση τελούν κόμμα του. Αυτές ήταν οι προθέσεις και επιδιώξεις αυτής της ενέργειας που με επιμέλεια κρύφθηκαν πίσω από μία έντεχνη και μαγευτική εικόνα, χωρίς να φανερωθούν, αλλά να ξεσκεπαστούν και να αποκαλυφθούν από τον λαό. Όσοι μίλησαν για πράξη λαϊκισμού αισχίστου είδους, φρονώ πως δεν έχουν άδικο. Η πολιτεία δεν έσβησε ποτέ τις μνήμες, ούτε αποκόπηκε ποτέ από τους αγωνιστές του ΄21 που μας κληροδότησαν την ελευθερία και την υπόστασή μας. Στάθηκε πάντα κοντά στη μνήμη τους και στην ιστορία τους, στα φωτεινά στοιχεία που άφησαν πίσω τους. Η διαδρομή τους είναι κατάσπαρτη μέσα στην κοινωνία μας. Στεφανωμένη με τους άθλους, με την προσήλωσή τους στα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας. Την καταξίωση του προσώπου τους εις τους αιώνες των αιώνων, η πολιτεία φρόντισε να την καταγράψει, να την αποτυπώσει και να την εμφανίσει με πολλούς και διαφόρους τρόπους, ώστε η μνήμη τους, οι αγώνες τους, η φιλοπατρία τους και οι θυσίες τους να παραμένουν άσβεστες στις επερχόμενες γενεές. Έτσι έστησε την προτομή της Μπουμπουλίνας και των άλλων ηρώων της επανάστασης σε πόλεις και χωριά της χώρας. Έδωσε το όνομά της σε πλατείες και κεντρικούς δρόμους, σε μουσεία και ιδρύματα. Τιμά την μνήμη της κάθε χρόνο με λαμπρές τελετές στον τόπο της θυσίας της. Περιέγραψε και συμπεριέλαβε τους αγώνες της για τη λευτεριά της πατρίδας μας στα σχολικά βιβλία για να διδάσκονται την ιστορία της οι μαθητές. Δεν έχει ανάγκη η Μπουμπουλίνα μετά από δύο αιώνες της απονομής του βαθμού του υποναυάρχου. Το όνομά της είναι γραμμένο στις ένδοξες σελίδες του απελευθερωτικού αγώνα των αγωνιστών του 21 και θα μελετάται πάντοτε. Οι επερχόμενες γενεές θα παραλαμβάνουν αυτό από τις παρερχόμενες ως όνομα, που τίμησε με την ανδρεία της, την ιστορία του αγώνα του 1821. Την ιστορία της Ελλάδας. Η καταξίωση και η εκτίμησή της είναι ενθρονισμένη στις καρδιές και στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ώστε να μην έχει ανάγκη οιασδήποτε άλλης επιβράβευσης ή διαφήμισης. Εκείνο που επιθυμεί η Λασκαρίνα και οι άλλοι αγωνιστές, των οποίων οι προτομές είναι στημένες εκεί στο Πεδίο του Άρεως, είναι αυτές να είναι καθαρές από μπογιές, από συνθήματα γραμμένα πάνω σ΄ αυτές, από τις κουτσουλιές των πουλιών, ως και ο χώρος που είναι τοποθετημένες, να είναι καθαρός. Και αυτό ο κ. Καμμένος μπορεί να το προσφέρει. Να καθαρίσει το χώρο από τα παράσιτα και τα αποβράσματα, που τον βρομίζουν και ασχημονούν, χωρίς να σέβονται την ιερότητά του. Από τους ναρκομανείς, τους πρεζάκηδες, τους περιθωριακούς που μόνιμα συχνάζουν εκεί. Γενικά από αυτούς που τον κατέστησαν χαμαιτυπείο, ουρητήριο. Άνδρο ακολασίας. Αυτό θέλουν οι ήρωές μας. Σεβασμό στο πρόσωπό τους. Στη μνήμη τους. Στην ιστορία τους. Πέρασμα από την αθλιότητα, το θρήνο και το σκοτάδι που επικρατεί, εκεί, στο φως. Θέλουν ακόμα οι ήρωές μας, οι άνθρωποι που περνούν από μπροστά τους να αισθάνονται υπερηφάνεια, όταν αντικρίζουν την εικόνα τους. Να γεννάται μέσα στην ψυχή τους, το αίσθημα του εθνικού ηρωισμού, της φιλοπατρίας και της θυσίας. Και όχι να αισθάνονται ντροπή και απέχθεια για τη δυσωδία που επικρατεί εκεί. Και αυτή τους την επιθυμία μπορούμε όλοι μας να την προσφέρουμε και πρώτος απ΄όλους ο Πάνος Καμμένος, σε συνεργασία με το Δήμο της Αθήνας.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
