Είναι οι σημερινοί καιροί επώδυνοι και επικίνδυνοι, που μέσα τους κινδυνεύουν να διαλυθούν εντελώς οι πολιτικές και κοινωνικές δομές, η οικονομία και η κοινωνία, καθώς δεν υπάρχουν υποστηριχτικοί μηχανισμοί, και επαρκή κοινωνικά ανακλαστικά. Επιπλέον και κυρίως, ο τόπος διακρίνεται από ελλειμματική κυβερνησιμότητα. Το θεμέλιο υγιούς και σοβαρού κράτους είναι η Οικονομία του. Οι παραγωγικές του δυνατότητες. Ο ανταγωνισμός στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Η εκπαίδευση και η παιδεία (εντελώς διαφορετικά πράγματα) ολόκληρης της κοινωνίας. Το εμπνευσμένο παιδαγωγικό της σύστημα, και η επάρκεια του πολιτικού της προσωπικού.
Όση αισιοδοξία κι αν με διακατέχει, καθώς κοιτάζω γύρω μου αντικρίζω ένα μέλλον δυστονικό και γκρίζο, αν όχι σκοτεινό. Ζητείται επομένως έλ λ ο γ η ελπίδα (και όχι τα κούφια λόγια χωρίς αντίκρισμα των πολιτικών μας ταγών). Ζητούνται στοιχειωδώς επαρκείς και σοβαρές πολιτικές συλλογικότητες. Ζητείται ηθική στην πολιτική, κανόνες και πιστή τήρησή τους. Απλά και αυτονόητα πράγματα, που κατάντησαν ζητούμενα , σαφώς φαίνεται να έχει αποδράσει -τελευταία πολύ- η κοινή λογική. Έχει αποδράσει μάλιστα δε σε ιλαροτραγικό σημείο. Ας δούμε κάποια σημεία των καιρών, όπου αναδύεται έντονα η καθεστωτική οσμή, που η σκιά της βαρύνει τον τόπο.
Εδώ και λίγα χρόνια καθιερώθηκε στο Κοινοβούλιο ο όρος των κομμάτων του λεγομένου δημοκρατικού τόξου. Αυτού του τόξου εξήλθε ένας πολιτικός σχηματισμός. Αλλά μόνον ένας; Τι συμβαίνει άραγε με τα δυο κυβερνητικά κόμματα, κυρίως όμως με το μεγαλύτερο, εφόσον για το μικρότερο από αυτά η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού πιστεύει, πως δεν μπορεί να σχολιαστεί. Ο ίδιος έχω διαφορετική γνώμη, αλλά το θέμα μας εδώ είναι άλλο. Κατ’ αρχήν επικρατεί με ευθύνη του μεγάλου κυβερνητικού σχηματισμού ένας ακραίος διχαστικός λόγος του «εμείς ή αυτοί», «γερμανοτσολιάδες πουλημένοι», «να καεί το μπ… η Βουλή» , «το ηθικό πλεονέκτημα (εδώ γελάνε)» κ.α.. Αυτά δεν λέγονται από απλούς πολίτες, είτε ακραιφνείς οπαδούς και φίλους, είτε αγανακτισμένους των πλατειών, είτε από όσους πιστεύουν, ότι ψεκάζονται. Καθώς δεν είναι και λίγοι, αλλά το 30% του συνόλου των ενηλίκων Ελλήνων, όπως προέκυψε από σειρά δημοσκοπήσεις. Η διχαστική και καθεστωτική αντίληψη με την προσπάθεια άλωσης του κρατικού μηχανισμού εκπορεύεται ευθέως από την εξουσία. Εύλογα συμπεραίνει κανείς, ότι τα θεμέλια των δημοκρατικών θεσμών τρίζουν.
Πάμε πιο κάτω. Έγραψα για την άλωση του Κράτους. Είναι αναμφίβολο γεγονός, πως εδώ και τρία χρόνια έχουν «ξηλωθεί» από το σύνολο των θέσεων ευθύνης που ανήκουν στην κεντρική διοίκηση και τις αυτοδιοικητικές δομές, που ελέγχονται από το Σύριζα, όλοι οι πολίτες που δεν ανήκουν στις συριζαϊκές συνιστώσες και την αυτοδύναμη συνιστώσα των ΑΝΕΛ. Θεμελιώδης θεσμός αυτός του ΑΣΕΠ αποτελεί πλέον όνειρο θερινής νύχτας. Χρησιμοποιείται επιτηδείως για να κρίνει το «υποστατό» των διοικητικών πράξεων διορισμού δεκάδων χιλιάδων ημετέρων. Παντού χωρίς εξαιρέσεις.
Για όσους δεν έχουν εκπαιδευτεί στο συγκεκριμένο λεξιλόγιο- καθώς είναι φυσικό- η λέξη «υποστατό» σημαίνει απλά, ότι μια απόφαση λχ διορισμού έχει υπογραφή, ημερομηνία, παράθεση νόμων, άρθρων και αποφάσεων, περνά μέσα από την Διαύγεια και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ. Δεν εξετάζεται η ουσία, τα προσόντα, οι γνώσεις, η επάρκεια, τα πτυχία ούτε και γίνεται κανένας διαγωνισμός. Ο θεσμός του ΑΣΕΠ έχει καρατομηθεί. Για να είμαι όμως δίκαιος η αρχή αχρήστευσης του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) άρχισε εδώ και 13 χρόνια. Σήμερα έχει σχεδόν ξηλωθεί. Διαγωνισμοί δεν υπάρχουν πουθενά. Στα υπουργεία , στη βουλή, στις δημόσιες επιχειρήσεις και στους δήμους και τις περιφέρειες που ελέγχονται από το Σύριζα έχουν σφηνωθεί ελάχιστοι καλοί και πλήθος πανάσχετοι Έλληνες και Ελληνίδες με κοινό χαρακτηριστικό την ταύτιση με τους κυβερνητικούς εταίρους.
Θα επιθυμούσα ιδιαίτερα να παραθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι ΑΝΕΛ ποιο ή ποια κομματικά στελέχη των οργάνων τους δεν κατέχει σήμερα Δημόσια θέση. Που τρύπωσε άραγε το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα; ας δούμε όμως και λίγα πρόσφατα συμβάντα. Στις 12.4.18 επανεξετάζεται ένας προστατευόμενος μάρτυρας της υπόθεσης Novartis-ΚΕΕΛΠΝΟ. Ο άνθρωπος αυτός κατέθεσε πως είπε ψέματα κάτω από πίεση, για να καταθέσει εναντίον του Άδωνη Γεωργιάδη. Είπε ακόμα, ότι οι κυρίες επιθεωρήτριες (σημ. που διόρισε ο κ. Πολάκης) τον «τρόμαξαν και τον εξουθένωσαν». Εδώ έχουμε αδικήματα συγκεκριμένων διατάξεων του ποινικού κώδικα. Είναι τα αδικήματα της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία, της εκβίασης, της παράβασης καθήκοντος και της ειδικής διάταξης για τη σύσταση συμμορίας, καθώς ο ίδιος ο κ. Καμμένος κατέθεσε δημόσια για τους τρεις μάρτυρες της γνωστής υπόθεσης ότι: «Τους πιάσαμε, τους πιέσαμε και κελάηδησαν». Ποιοι λοιπόν είναι εκείνοι, που τους έπιασαν, τους πίεσαν και «κελάηδησαν» (ψέματα). Είναι, ή δεν είναι «συμμορία», η έννοια της οποίας καθορίζεται με σαφήνεια στον ποινικό νόμο;
Καταδικασμένος ισοβίτης πιέζεται από τον κ. Καμμένο, την Εισαγγελέα κα Τζίβα, που χειρίζεται την υπόθεση του «Noor 1», και λιμενικό υπάλληλο, να καταθέσει εναντίον Μαρινάκη. Ο διάλογος ηχογραφείται. Τα μεσάνυχτα- τελούσα σε συνεννόηση- η κα Τζίβα οδεύει προς τον Κορυδαλλό, να πάρει την κατάθεση του μάρτυρα αυτού. Τι λέγει λοιπόν ο λιμενικός στον ισοβίτη; «Θα τους βάλουμε φυλακή. Εξολοθρεύουμε την οικογένεια Μητσοτάκη. Δέκα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ..». Aκούει κανένας;
Ο κατηγορούμενος πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γ.Παπαντωνίου για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ερωτάται από άλλον Εισαγγελέα, μήπως έχει να πει κάτι εναντίον του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη, ώστε να εκτιμηθεί αναλόγως η κατάθεσή του ως ελαφρυντική περίπτωση γι αυτόν. Όπως έγραψε επίσης στο ΒΗΜΑ της 15.4.18 ο Γ. Πρετεντέρης, άλλος Εισαγγελέας προθυμοποιήθηκε, να πάει στη Γερμανία, να δει τον Χριστοφοράκο «μήπως κι έχει να προσφέρει κάτι για τον Μητσοτάκη και την σύζυγό του», ώστε να γίνει συμφωνία ευνοϊκής του μεταχείρισης (σημ. του Χριστοφοράκου). Παράλληλα η γνωστή από την υπόθεση Novartis κα Τουλουπάκη, στην οποία αφιέρωσα προηγούμενο άρθρο μου και η οποία χειρίζεται την υπόθεση κατά των εννιά πολιτικών προσώπων και του διοικητή της ΤτΕ, όχι μόνο διακράτησε παράνομα στα χέρια της τον φάκελο παίρνοντας μεθοδευμένες (όχι μία, αλλά τρις, τέσσερις και πέντε) καταθέσεις μαρτύρων, ενώ έπρεπε να τον στείλει αμέσως στη Βουλή μόλις ακούστηκε το πρώτο όνομα πρωθυπουργού, αλλά χωρίς την αναγκαία έγκριση του ΑΠ κρίνει προστατευόμενους και ανώνυμους τους μάρτυρες αυτούς, χωρίς να έχει προηγηθεί σύμφωνη γνώμη του ανωτάτου δικαστηρίου. Αυτή δόθηκε πάλι παράνομα μετά την παραπομπή του φακέλου στη Βουλή. « Μύλος», με σκοτεινές όμως πλευρές και παραμέτρους. Η εν λόγω κυρία έχει υποπέσει σε βαρύτατα πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά και ποινικά αδικήματα. Ποιο συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί;
Καθώς δεν επαρκεί ο χώρος, δεν θ’ αναφέρω περιστατικά από τον νομικό καθοδηγητή της Κυβέρνησης. Τον γνωστό σε ‘μας τους παλιότερους κ. Μ.., που είναι ο τύπος και μάλιστα τότε τριαντάρης νεαρός, γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου(;!) γνωστός από την μεταφορά των πάμπερς του κ. Κοσκωτά προς τον εκλιπόντα τ. Υπουργό του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργεύοντα το ‘89, Αγ. Κουτσόγιωργα. Ο εν λόγω δικηγόρος κάνει καριέρα με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ντρέπεται, ούτε ο εν λόγω κύριος, που ανέλαβε μάλιστα να κουκουλώσει τελευταία, κακουργήματα κατηγορούμενων διοικητικών στελεχών μεγάλης Τράπεζας κατά κυβερνητική προτροπή. Ποια είναι αυτή η Τράπεζα, και ποιοι αυτοί που θέλησαν να κουκουλώσουν τα πράγματα, ο ευφυής αναγνώστης το αντιλαμβάνεται. Ο αφελής όμως γράφων επιμένει να πιστεύει, ότι έχει απομείνει λίγη ντροπή και λογική στον τόπο μας. Μόνο που δεν μπορεί να αναζητηθεί εκεί όπου προβάλλεται το αστείο και ανύπαρκτο «ηθικό πλεονέκτημα».
* Γράφει ο Όμηρος
