Στα καθ’ ημάς, κάθε ημέρα που περνά η χώρα εισέρχεται όλο και πιο βαθιά στη ζώνη κινδύνου, με την εθνική της κυριαρχία και ακεραιότητα, να απειλείται σε πρωτόγνωρο εδώ και δεκαετίες βαθμό. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα και το έθνος έχει αγγίξει κόκκινο και δυστυχώς πολιτικά κόμματα, θεσμοί, Μ.Μ.Ε. και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ζει σε μια εικονική πραγματικότητα, έχοντας πλάσει ένα κόσμο, ο οποίος όχι μόνο είναι εικονικός, αλλά αυξάνει τον κίνδυνο όλο και περισσότερο. Δεν χρειάζεται βαθιά ικανότητα για να δει κανείς ότι η χώρα εδώ και αρκετές εβδομάδες, ζει υπό την διαρκή απειλή και σκιά του μπαμπούλα της Τουρκίας, και των «εξελίξεων» στη Μέση Ανατολή, έχοντας υποστεί διαδοχικές ταπεινώσεις από την γείτονα, τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση, συνεχίζει να αντιμετωπίζει ως μη γεγονότα, με κούφιες διακηρύξεις περί διεθνούς δικαίου, ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, και άλλα ανούσια, και άσφαιρα επιχειρήματα, για φτηνή εσωτερική κατανάλωση. Είναι πλέον ξεκάθαρο, σε κάθε προσεκτικό παρατηρητή, και δυστυχώς, στον απολυταρχικό και επικίνδυνο Ταγίπ Ερντογάν, ότι έχει να κάνει με μια χώρα χωρίς σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισης της αδηφαγίας του, με ένα βαθιά διχασμένο εσωτερικό μέτωπο, και μια κοινωνία απορροφημένη λόγω της ζοφερής καθημερινότητας, σε μια εξυπηρετική και ηθελημένη άγνοια, αραγμένη στις καφετέριες και στα μπαρ και υπό μάλης το «απαραίτητο» κινητό.
Ένα άλλο βασικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι η Τουρκία προχώρησε σε πλήρη αμφισβήτηση της Ελληνικής και Κυπριακής υφαλοκρηπίδας και του δικαιώματος του Καστελόριζου σε θαλάσσιες ζώνες, με επιστολή της στον Γ.Γ. του ΟΗΕ, αντιδρώντας στην κατάθεση στον διεθνή οργανισμό Κοινού Ανακοινωθέντος της Τριμερούς Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου για την υφαλοκρηπίδα.
Από την άλλη η τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Χώρα τα τελευταία χρόνια, κλωτσώντας μάλιστα την μοναδική ευκαιρία να βγει από αυτό το τέλμα της καταστροφής, λόγω εξαπάτησής της από την Κίρκη των ψευδών υποσχέσεων, την έχει οδηγήσει στα πρόθυρα μιας εθνικής καταστροφής, χωρίς δυνατότητα επιστροφής. Μία κοινωνία αποπροσανατολισμένη από τα κόμματα και απέναντι στα οποία δύσκολα μπορεί να αμυνθεί έτσι όπως έχουν κακοποιήσει το Σύνταγμα για να εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα τους, τρομοκρατημένη μετά τη στυγνή δολοφονία της τελευταίας της ελπίδας τον Ιούλιο του 2015, καθώς επίσης βυθισμένη στις ενοχές της, είναι σχεδόν απίθανο να οδηγηθεί στην έξοδο από την κρίση.
Εν τούτοις, οφείλει κάποια στιγμή να ξεπεράσει τα προβλήματα της, να ξυπνήσει, να αμυνθεί απέναντι στην υφαρπαγή του πλούτου της και να αγωνιστεί για το μέλλον εάν όχι το δικό της, τουλάχιστον της πατρίδας και των παιδιών της.
Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι το μοναδικό σοβαρό έσοδο της χώρας προέρχεται από τον καλοκαιρινό τουρισμό, από τον οποίο το καλοκαίρι που έρχεται ευελπιστούμε να κερδίσουμε πάνω από 30 δις ευρώ. Την ίδια στιγμή ο Ταγίπ Ερντογάν, στήνει πολεμικό σκηνικό το οποίο κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πότε και με ποια μορφή θα μπορούσε να σκάσει. Και παρόλα αυτά κανείς δεν δείχνει να έχει τη διάθεση να ξεκινήσει μια ουσιαστική και επίπονα ειλικρινή συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι.
Υπάρχουν κάποια θέματα τα οποία καίνε και ουδείς τολμά, να τα θίξει, φοβούμενος για τις επιπτώσεις τις οποίες θα έχει, είτε η Κυβέρνηση είτε η Αντιπολίτευση.
Αν και δεν πρόκειται για γεγονότα του πολύ μακρινού παρελθόντος, όλοι έχουν ή κάνουν πως έχουν ξεχάσει τι συνέβη το 2015, όταν η κυβέρνηση άνοιξε τα σύνορα της χώρας, με αποτέλεσμα να εισέλθουν ανεξέλεγκτα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Αλήθεια μπορεί να εγγυηθεί η κυβέρνηση ότι όλοι αυτοί οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες, είναι όλοι πρόσφυγες και ότι ανάμεσα τους δεν έχουν παρεισφρήσει, βάσει σχεδίου, ομάδες οι οποίες σε μια δεδομένη στιγμή θα παίξουν το ρόλο της Πέμπτης Φάλαγγας, σε μια ήδη πληγείσα και βαθιά ταλαιπωρημένη χώρα;
Και που βρίσκονται τα κέντρα συγκέντρωσης αυτών των προσφύγων; Βρίσκονται σε ακριτικά νησιά υψηλού κινδύνου! Επίσης, βρίσκονται σε νησιά τα οποία είναι ανάμεσα στις ναυαρχίδες του τουρισμού στην Ελλάδα! Υπάρχει σχέδιο γύρω από τους κινδύνους που εγκυμονούν; Και κυρίως, υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης μιας προσχεδιασμένης πρόκλησης, από τον απρόβλεπτο και εξαιρετικά επικίνδυνο Ερντογάν, στο παρά πέντε της έναρξης της τουριστικής περιόδου;
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τις τελευταίες εβδομάδες μεγάλα ακριτικά νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν Βηρυτό στις ένδοξες εποχές του Ψυχρού Πολέμου, όπου γίνεται πάρτι πρακτόρων, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Με βάση λοιπόν αυτό το σκηνικό, είναι καιρός η ελληνική κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, και τα Μ.Μ.Ε., να κατανοήσουν ότι ο επικίνδυνος Ερντογάν, δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια περί Ευρώπης, με επίκληση συμμάχων που έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι είναι Πόντιοι Πιλάτοι, και με διανυκτερεύσεις του Αρχηγού Στρατού στον Έβρο.
Ούτε βέβαια με δημιουργία, χωρίς καμία βάση ενός κλίματος, ότι κατέβηκε ο 6ος Στόλος των Ηνωμένων Πολιτειών, και ότι θα κάνει νταντά και θα τρομοκρατήσει τον Σουλτάνο της Άγκυρας. Αυτά μόνο στα παραμύθια συμβαίνουν και σε εικονικές πραγματικότητες που κάποιοι σκόπιμα κατασκευάζουν μόνο και μόνο για να καλύψουν την ανεπάρκεια τους και την ασχετοσύνη τους.
Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όποτε η Ελλάδα βασίστηκε σε ξένες δυνάμεις και εξωτερικούς παράγοντες, στο τέλος αντιμετώπισε εθνικές καταστροφές.
Κανείς δεν θα μας δώσει χείρα βοηθείας στη δύσκολη στιγμή. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε οποιεσδήποτε, αστείες οντότητες, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ.
Το διεθνές δίκαιο είναι καλό εργαλείο, μόνο για αυτούς που πατάνε γερά στα πόδια τους, και δεν λειτουργούν ως επαίτες, φοβούμενοι ακόμη και να ψελλίσουν λέξεις όπως Έθνος και Εθνικό συμφέρον. Και όταν λέμε Έθνος δεν εννοούμε αυτούς οι οποίοι «πλούτισαν» κατακλέβοντας το δημόσιο!
Ας στηρίξουμε λοιπόν όλοι την χώρα μας. Εμείς, όχι οι απέξω.
* Του Ντίνου Ζήσου
