Οι περισσότεροι μάλιστα από δαύτους, μπορεί να μην υπηρέτησαν ούτε ώρα τη θητεία, φόρεσαν όμως τη στρατιωτική στολή "παραλλαγής" επιθεωρώντας μονάδες και επισκεπτόμενοι σκοπιές της παραμεθορίου, εν μέσω αγημάτων, ασκήσεων, τελετών υποδοχής, δεξιώσεων και άλλων..."ταρατατζούμ"!
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, το σύνολο ημών των στρατευσίμων ανδρών, που προσφέραμε, τότε για 36, 24, ή και 12 (εσχάτως) μήνες τις υπηρεσίες μας στη μητέρα πατρίδα, ιδιαίτερα δε εκείνοι που υπηρετήσαμε στα σύνορα, σε θάλασσα και στεριά, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα από τον καθένα την σοβαρότητα ή μη, διαφόρων "επεισοδίων" μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων εθνοφυλάκων στα σύνορα, περιστατικά που οι περισσότεροι διηγούνται με ευχαρίστηση αναπολώντας τα νιάτα τους και τη στρατιωτική τους θητεία.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ έχει και τις δικές του στρατιωτικές ιστορίες, με σκοπιές, ενέδρες, περιπολίες και κατασκόπους! Είναι μην πιάσουν οι αρσενικοί στην παρέα τέτοια κουβέντα για τον στρατό, σίγουρα ...το ξημερώνουν! Αν έτσι επιχειρήσω να μεταφέρω μια εμπειρία μου, θα πρέπει να την ανασύρω από τα στρατιωτικά αρχεία του 1979 όπου η πατρίδα Ελλάς μού εμπιστεύτηκε, στο περίπου, τη φύλαξη κάποιων όπλων μεγάλης εμβέλειας, εγκατεστημένων και καμουφλαρισμένων σε κάτι βουνοπλαγιές απέναντι από το "Μπουντρούμ" της Τουρκίας.
ΤΟ "περίπολο" λοιπόν, μια σκοτεινή βραδιά δίχως φεγγάρι, εντόπισε "εχθρό" να κινείται στο αρχαίο ερειπωμένο κάστρο. Ετοιμάστηκε να αιφνιδιάσει και να συλλάβει τον εισβολέα. Όπλισε, σύρθηκε σε μικρή απόσταση, μπροστά ο λοχίας, πίσω του οι οπλίτες, κάνει έφοδο και... τρομάζει τον εχθρό. Πέφτει πάνω σε ζευγάρι... ιθαγενών, οι οποίοι γυμνοί ζούσαν τον παράνομο έρωτά τους και αδιαφορούσαν βεβαίως για την ύπαρξη κάποιων οπλικών συστημάτων που υπήρχαν στην περιοχή...
Η ΜΙΚΡΗ μας ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Καθώς ο εραστής ήταν σημαίνον μέλος της τοπικής κοινωνίας και προβεβλημένος αξιωματούχος, έπρεπε να συνταχθεί η σχετική αναφορά της περιπόλου και να διαβιβαστεί στην "ανωτέρα". Διότι ο διοικητής της μονάδος λειτουργούσε όπως λειτούργησαν τις προάλλες οι Τούρκοι με τους δύο στρατιώτες μας στον Έβρο. Έψαχνε για "κατασκόπους" μόνο που βρήκε εραστές! Οι οποίοι... θα μπορούσαν κατά την υποψία του, "να παρέχουν πληροφορίες για τις θέσεις και τα όπλα μας στον εχθρό"...
ΤΕΤΟΙΑ περιστατικά και ιστορίες "κατασκοπευτικής τρέλας" εκείνη την εποχή συνέβαιναν πολλά. Ήταν όμως μια εποχή, που παρόμοιες "διαστρατιωτικές παρεξηγήσεις" λύνονταν επιτόπου, εκεί στα σύνορα. Στα νησιά ή στον Έβρο. Μεταξύ των ίδιων των στρατιωτών και των αξιωματικών τους, κανείς δεν απειλούσε κανέναν στις σκοπιές, σχέσεις ανταλλαγής τροφίμων ή τσιγάρων ή μικροαντικειμένων μεταξύ των "εχθρών" υπήρχαν διότι στα χαρακώματα της παραμεθορίου ένας ήταν ο εχθρός για τον Τούρκο και τον Έλληνα φαντάρο. Το κρύο! Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, ο εξ ανατολών κίνδυνος έγινε πλέον ορατός και ουδείς μπορεί πλέον να εμπιστευθεί τον απέναντι. Μετά από το τελευταίο περιστατικό τα πάντα άλλαξαν στα σύνορα. Δεν πρόκειται να υπάρξουν ξανά τέτοιες ανώδυνες "στρατιωτικές προκλήσεις". Και θα πρέπει να το χωνέψουμε ότι με τη γείτονα χώρα δεν μιλάς πλέον με σεβασμό και ευγένειες...
ΑΝ ήταν εξυπνότερος ο Τούρκος πρόεδρος, τους Έλληνες αξιωματικούς θα τους γύριζε αμέσως πίσω. Για δύο λόγους. Πρώτον διότι θα έδινε στους ευρωπαίους "μήνυμα πολιτισμού" διευκολύνοντας την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεύτερον διότι κατάφερε, αν μη τι άλλο, με τη φυλάκισή τους, να θυμώσει όλους τους Έλληνες. Και ένας θυμωμένος λαός μπορεί να αποκρούσει πιο εύκολα τους... τσαμπουκάδες!
Του Χρήστου Τσαντήλα
