Έχοντας ήδη απευθυνθεί στο παρελθόν στον αντιδήμαρχο κ. Σούλτη για το ίδιο θέμα, πιστέψαμε εγώ και οι συμπατριώτες μου ότι θα λυνόταν το πρόβλημα. Όμως πέρασε πολύς καιρός χωρίς να γίνει τίποτα.
Δεν ξέρω αν μπορώ να προσθέσω με τα λόγια κάτι παραπάνω από αυτό που δείχνουν οι φωτογραφίες που επισυνάπτω. Η κατάσταση στο κοιμητήριο είναι τραγική.
Όμως εκεί έχουν βρει την τελευταία τους κατοικία, άνθρωποι που ήρθαν κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, πρόσφυγες, διωγμένοι από τον τόπο τους εκείνο.
Και οι απόγονοί τους αναπαύονται εκεί σ’ έναν τόπο αφιλόξενο. Το ίδιο αφιλόξενος είναι και ο χώρος για την τρίτη γενιά ανθρώπων, που θέλουν να επισκεφτούν τους νεκρούς τους και να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη των δικών τους ανθρώπων.
Μπορούμε κ. Καλογιάννη να κάνουμε αυτόν τον χώρο ανθρώπινο, περιποιημένο, αξιοπρεπή όπως ταιριάζει στην ευαισθησία σας και την αισθητική σας;
Μετα τιμής
Κούλα Μακρίδου
