Ένα όνομα που εμπεριέχει δύο λέξεις χιλιοειπωμένες στην πολυετή ιστορία δράσης του ΠΑΣΟΚ, δύο λέξεις καίριας αλλά και στρατηγικής σημασίας. Λέξεις πρωτόγνωρες στο πολιτικό λεξικό της εποχής της μεταπολίτευσης, λέξεις με τεράστια ελκτική δύναμη, λέξεις που γοήτευαν τα λαϊκά στρώματα. Όμως τα χρόνια πέρασαν οι καταστάσεις διαφοροποιήθηκαν, τα δεδομένα άλλαξαν και ο πολίτης έγινε πλέον περισσότερο υποψιασμένος. Μέσα σε αυτή τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται με τη γέννηση του νέου πολιτικού φορέα αλλά ασφαλώς και χωρίς καμία διάθεση αντιπαράθεσης με τους νονούς, κρίνεται σκόπιμο να επιχειρηθεί μία κατά το δυνατόν αντικειμενική κριτική στην επιλογή του ονόματος που δόθηκε στο νέο σχήμα.
Κάνοντας μία αναδρομή στην πολιτική ιστορία των μεγάλων πολιτικών σχηματισμών που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην πολιτική ιστορία της χώρας παρατηρούνται τα ακόλουθα.
Αρχίζοντας από τη συντηρητική παράταξη παρατηρούμε ότι κάθε φορά που επιχειρείτο πολιτική αναδόμηση, το νέο όνομα του κόμματος δεν θύμιζε σε τίποτα το προηγούμενο. Έτσι έχουμε το κόμμα των Εθνικοφρόνων που ίδρυσε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος να το διαδέχεται το Λαϊκό κόμμα του Δημητρίου Γούναρη, ο Ελληνικός Συναγερμός του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου να διαδέχεται το Λαϊκό κόμμα, η ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή να διαδέχεται τον Ελληνικό Συναγερμό και η Νέα Δημοκρατία πάλι του Κ. Καραμανλή μετά την χούντα να διαδέχεται την ΕΡΕ. Έχουμε επιλογή ονόματος νέο και παντελώς ξένο, λες και το νέο πολιτικό σχήμα δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το προηγούμενο.
Σε ό,τι αφορά στη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη το κόμμα των Φιλελευθέρων που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1910, διαδέχθηκε μετά από πολλές περιπέτειες η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, και μετά την χούντα η Ένωση Κέντρου- Νέες Δυνάμεις υπό τον Γεώργιο Μαύρο και το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά από μόλις δύο εκλογικές αναμετρήσεις οι πολιτικές δυνάμεις της Ένωσης Κέντρου εξανεμίσθηκαν καθιστώντας το ΠΑΣΟΚ κυρίαρχη δύναμη. Συμπερασματικά προκύπτει ότι από το πολιτικό σκηνικό εξαφανίσθηκε μόνο το κόμμα που κράτησε το παλιό όνομα, ενώ όλα τα άλλα εξακολούθησαν να διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Από αυτό και μόνο το γεγονός διαφαίνεται αδιαμφισβήτητα ότι η επιλογή νέου ονόματος μόνο τυχαία και ασήμαντη δεν μπορεί να θεωρηθεί. Γνώριζαν ασφαλώς τότε οι υπεύθυνοι της ονοματοδοσίας, ότι η διατήρηση του παλαιού ονόματος θα ανάγκαζε το νέο σχήμα να κουβαλάει μαζί του και όλες τις παλιές αμαρτίες του προηγούμενου. Και αυτό ήταν σίγουρα το τελευταίο που επιθυμούσαν. Γνώριζαν βεβαίως ότι γενικά ο πολίτης αποφεύγει να ενθυμείται όλα τα καλώς καμωμένα, τις ευεργεσίες, τις ευνοϊκές ρυθμίσεις και κάθε τι καλό και θετικό, ενθυμούμενος μόνο αυτά τα οποία δυσκόλεψαν έστω και στο ελάχιστο τον βίο του. Γνώριζαν ότι ο πολίτης απομακρύνεται από τα κόμματα των οποίων στελέχη επέδειξαν ασύμβατη συμπεριφορά με τις έννοιες του ήθους αλλά και του ύφους κατά την διάρκεια άσκησης της εξουσίας. Και δυστυχώς όλα αυτά τα κόμματα έχουν να επιδείξουν πλειάδα τέτοιων στελεχών. Αυτά ακριβώς και προφανώς πολλά άλλα ήθελαν να αποφύγουν και επέλεγαν εντελώς νέο όνομα.
Φαίνεται λοιπόν πως αυτήν την παμπάλαια τακτική δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους οι ονοματοδότες του νέου σχήματος. Δεν σκέφθηκαν καθόλου ότι οι λέξεις Κίνημα Αλλαγής ήταν για 43 ολόκληρα χρόνια ο εννοιολογικός προσδιορισμός του τίτλου του κόμματος ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς δεν είναι νέο όνομα. Δεν ελήφθη καθόλου υπόψη ότι διακόσες τόσες χιλιάδες πολιτών προσήλθαν στις κάλπες με την προσμονή ότι κάτι νέο θα γεννηθεί. Αντιλήφθηκαν αυτοί οι πολίτες ότι το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον βιολογικό του κύκλο αφήνοντας στον ιστορικό του μέλλοντος να αποτιμήσει τα όποια θετικά πρόσφερε και τα όποια αρνητικά έπραξε κατά την πολύχρονη παρουσία του στην πολιτική σκηνή της χώρας. Αγωνιούν και αναμένουν τη συγκρότηση ενός νέου σχήματος που θα το διέπουν ισχυροί κανόνες ήθους ύφους και δράσης, με νέο όνομα, νέο σύμβολο, με νέο οργανόγραμμα που θα το χαρακτηρίζει η απόλυτη αντιπροσωπευτικότητα και πάνω από όλα ξεκάθαρο ιδεολογικό πλαίσιο. Και το τελευταίο ασφαλώς που επιθυμούν είναι να ονομασθεί ο Γιάννης, Γιαννάκης, και αυτό να είναι όλο και τίποτα παραπέρα.Τώρα μετά την τόσο βιαστική και εν πολλοίς ανεξήγητη ονοματοδοσία, οι ελπίδες όλων επαφίενται στο επικείμενο συνέδριο που θα είναι καθοριστικό για το μέλλον του νέου φορέα.
Θανάσης Μπρισίμης
σμήναρχος ε.α
