Δεν παρασύρεται σε σολοικισμούς και βαρβαρισμούς. Δεν σπιλώνει βάρβαρα τον συνάνθρωπό του. Αντίθετος, του εκλεπτυσμένου αυτού ανθρώπου, προβάλλει αποκρουστικός ο χυδαίος. Είναι ο Έλληνας που χρησιμοποιεί τον χύδην λόγον. Τον πολυπαθή και μακροσκελή. Τον αναμίξ και τον άκοσμον. Ας μην ξεχνάμε τους Σπαρτιάτες, που έλεγαν. «Το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» Λίγα λόγια λοιπόν. Και αυτά να είναι ευπρεπή και κόσμια.
Ο Έλληνας εξέπεσε από τη γλωσσική του αίγλη. Σήμερα το είδος αυτών των ανθρώπων, δηλ. των χυδαίων, έχει πολλαπλασιαστεί. Τους συναντάμε καθημερινά. Στο δρόμο, στη δουλειά, σε κάθε άκουσμα. Σιγά, σιγά τους συνηθίσαμε και δεν εντυπωσιαζόμαστε. Φαινόμενο αποκαρδιωτικό. Είναι αποκρουστική μια αντιπαράθεση με χυδαίες λέξεις, με υποψίες, με λασπολογία, με φανατισμό ή με ωμές ύβρεις. Είναι λυπηρό να ακούς λοιδορίες, σκώμματα, δηλητηριώδεις σαϊτιές. Λυπάσαι για την κοινωνική τους αναλγησία. Λυπάσαι για τον εκφυλισμό της γλώσσας μας. Εξοργίζεσαι με την ολίσθηση του ανθρώπου. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν χυδαίοι άνθρωποι, χρησιμοποιούν το Ναό της Δημοκρατίας μας, του Κοινοβουλίου, για χυδαίους διαξιφισμούς.
Βεβαίως οι γνήσιοι Βουλευτές που σέβονται τον Κοινοβουλευτισμό, αποφεύγουν τέτοια ολισθήματα. Δυστυχώς όμως όλο και πληθαίνουν οι οπαδοί του χάους και του μηδενισμού.
Ακαταπολέμητοι Ακροαριστεροί και Ακροδεξιοί. Λασπολόγοι, υβριστές, τραμπούκοι. Και επειδή οι χυδαίοι του Κοινοβουλίου ομιλούν από μία θέση διακεκριμένη, προβάλλονται σαν πρότυπα από το λαό και ιδίως από τα παιδιά μας.
Είναι περιττό, αλλά και αναπόφευκτο, να συλλέξει κανείς στιγμιότυπα, που μας δικαιώνουν. Ο ίδιος ο Τσίπρας, μας βεβαίωνε από τη Βουλή, πως οι Αριστεροί ποτέ δεν έφθασαν σε ακρότητες εις βάρος αντιφρονούντων. Κι όμως πρωτοστάτες σε κάθε εκδήλωση ήταν Αριστεροί. Με χυδαιότητες έξω από τη Βουλή, με εμπρησμούς κάδων και καταστημάτων, με φωτιά και τσεκούρι, με πύρινους χυδαίους λόγους, ανέτρεπαν τα πάντα και βεβήλωναν θεσμούς και Αρχές, φωνάζοντας: «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». Ποιοι ήταν εκείνοι οι θερμοκέφαλοι, που χωρίς λόγο έδειραν τον Βουλευτή Χατζηδάκη (Ν.Δ.) άνθρωπο καθ` όλα συνετό και αξιοπρεπή; Ποιος ξεχνά τον καταδιωκόμενο και αιμόφυρτο Κουμουτσάκο (Ν.Δ.) από θλιβερούς Αριστερούς τραμπούκους; Χυδαίοι δεν ήταν οι Αριστεροί, όταν μέσα στο Κοινοβούλιο, σήκωναν απειλητικά το δάκτυλό τους, λέγοντας: «Θα σας κάνουμε να μην μπορείτε να βγείτε από τα σπίτια σας». Ή ακόμα: «Ετοιμαστείτε να φύγετε από τη χώρα μας με ελικόπτερο». Αλλά και πώς να ξεχάσουμε τα ταραχώδη επεισόδια στο Λιμάνι του Πειραιά από Αριστερούς καθοδηγούμενους από Υπουργό της Κυβέρνησης της Αριστεράς, προκειμένου να ματαιώσουν την επένδυση COSCO, που απεδείχθη πως ήταν σωτήρια; Ρωτήστε τους εργαζόμενους στα μεταλλεία του Χρυσού στη Χαλκιδική, αν ξέχασαν τις τραγικές στιγμές, που έζησαν αυτοί και οι οικογένειές τους, από χυδαίους Αριστερούς σε λόγια και έργα. Τι θα μας πουν σήμερα εκείνοι οι Βουλευτές της Αριστερής Κυβέρνησης και κυρίως ο Σκουρλέτης, για τα ελεεινά εκείνα επεισόδια; Πόσες διώξεις, εμπρησμούς, αποκλεισμούς και οδοφράγματα και οργανωμένες επιθέσεις, δεν υπέστησαν χωρίς λόγο, οι εργαζόμενοι στα ορυχεία; Πόσοι μάτωσαν άδικα;
Και πολλά άλλα, ών ούκ έστι αριθμός. Η χυδαιότητα λοιπόν, έργω ή λόγω, αποτελεί μία διαρκώς αυξανόμενη παθογένεια του Ελληνικού λαού. Ο χυδαίος λόγος και οι χυδαίες πράξεις, είναι προϊόντα χυδαίων ανθρώπων. Εξαπλώνονται καθημερινά και ραγδαία στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Μειώνουν κάθε σεβασμό προς τη χώρα μας και οδηγούν τη χώρα μας σ` έναν κατάπτυστο εκφυλισμό.
Ο Αρχαίος Φιλόσοφος Πρόκλος, στο έργο του Διαλεκτική και Θεωρία (Σχόλια Χρ. Τερέζη, σελ. 151), τονίζει πως ο χυδαίος είναι ψυχοπαθής. Γιατί, λέει, όταν η ψυχή ελέγχεται από την αιχμαλωσία μιας ψεύτικης έπαρσης, υποκύπτει σε γνωστικές και επικοινωνιακές συγχύσεις.
Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
