Η κυβέρνηση της Ισλανδίας χώρισε τις Τράπεζες (οι τρεις μεγαλύτερες είχαν χρέος περίπου 85 δις, όταν το ΑΕΠ της χώρας ήταν 15 δις $) σε δύο τμήματα. Το πρώτο που εξυπηρετούσε την εγχώρια οικονομία, τους λογαριασμούς των πολιτών κλπ. διατηρήθηκε. Το δεύτερο τμήμα που περιείχε τους λογαριασμούς των ξένων δανειστών και επενδυτών, το ξένο κομμάτι δηλαδή χρεοκόπησε (δεν πλήρωσαν τίποτα σε αυτούς). Στη συνέχεια έχοντας το δικό της νόμισμα, εφάρμοσε τη νομισματική της πολιτική, δηλαδή έλεγχο κεφαλαίων, καθορισμό επιτοκίων κλπ. χρηματοδότησε την ανάπτυξη και τα έργα υποδομών (κυρίως στην αλιεία), ενώ ελάφρυνε τους δανειολήπτες. Μέσα σε περίπου 2,5 χρόνια ανέκαμψε, το 2012 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,4%, ενώ η ανεργία μειώθηκε στο 7%. Απέσπασε δε η Ισλανδία τα εύσημα από το ΔΝΤ, παρά τις «ανορθόδοξες» πολιτικές της, όπως χαρακτηριστικά είπε το ταμείο. Στην Κύπρο οι Γερμανοί δρομολόγησαν την προς όφελός τους καταστροφή του νησιού, με διάφορες προφάσεις. Όπως για παράδειγμα, αυτή του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, όταν στη σχετική λίστα με τις χώρες-μέλη του ΟΗΕ, η Γερμανία βρίσκεται 45 περίπου θέσεις ψηλότερα από την Κύπρο (έκθεση του έγκυρου οίκου ερευνών BaselInstituteofGovernance). Ποιους θα εμπιστευτείς πλέον Ελληνικέ λαέ; Αυτούς που τώρα κυβερνούν; Θα ήταν παράλογο. Μήπως αυτούς που έφτιαξαν, ή ετοιμάζονται τώρα να φτιάξουν, «νέα» κόμματα με τα ίδια πρόσωπα που θήτευσαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; (πλην, βέβαια, ελαχίστων εξαιρέσεων!). Αυτούς που μιλούν τώρα για «νέες» ιδέες, λες κι οι ίδιοι δεν αποτέλεσαν γρανάζια του άθλιου κομματικού κατεστημένου που οδήγησε και οδηγεί την Ελλάδα μας στην καταστροφή; Ή άραγε θα εμπιστευτείς τους (πλανόδιους) κάθε είδους – αριστερούς, δεξιούς, κεντρώους, σοσιαλιστές, ακραίους πάσης μορφής, γεννετούρια των κομματικών τους «σωλήνων»; Μήπως λύση είναι η βία, ο φανατισμός και ο ρατσισμός; Οι αληθινές πατριωτικές δυνάμεις ανέκαθεν προϋπήρχαν και έδιναν το παρών τους: στις πολιτικές, κοινωνικές και εθνικές μάχες, υπέρ των συμφερόντων της Πατρίδας μας. Αυτές οι ίδιες είναι που αγωνίζονται για μια Ελλάδα ελεύθερη από τους ξένους και τους ντόπιους δυνάστες. Αγωνίζονται για να παραμείνει η ιδιοπροσωπία της Πατρίδας μας, αυτή που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας και όλοι όσοι θυσιάστηκαν για τα ιδανικά αυτού του τόπου. Και αυτό είναι που διακυβεύεται κυρίως σήμερα. Ελλάδα θα υπάρχει και αύριο. Με ποια μορφή όμως; Δεν θέλουμε να δούμε την Πατρίδα μας μια αποχρωματισμένη και ίσως ακρωτηριασμένη, αποικία της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ. Γι` αυτό ας επιλέξουμεΈλληνες. Από τη μια είναι η ολέθρια πορεία στην οποία βρισκόμαστε και η εξαθλίωση που βιώνει και θα συνεχίσει να βιώνει ο λαός μας, όσο τα πλήρως εσφαλμένα στην πράξη προγράμματα των «σωτήρων» μας συνεχίζουν να εφαρμόζονται. Από την άλλη είναι τα διάφορα κόμματα του Ελληνικού κατεστημένου που υπόσχονται αλλαγή, κόμματα όμως, που έλκουν τις αρχές τους στον Ευρωπαϊκό φεουδαλισμό με την ταξική και ρατσιστική του φιλοσοφία, είτε στις επαναστάσεις κατά αυτών των ταξικών διακρίσεων. Όλα αυτά τα κόμματα δεν έχουν καμία σχέση με την παράδοση του Γένους μας τη Ρωμιοσύνη και αποτελούν φορείς ξένων πολιτιστικών προτύπων στην Πατρίδα μας. Στο πολιτικό δε προσωπικό που τα υπηρετεί, οι λέξεις ήθος και εντιμότητα είναι σπάνιες, όπως αποδεικνύουν άλλωστε οι προφυλακίσεις κορυφαίων στελεχών τους, οι οποίες κατά κοινή ομολογία, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Αν τους εμπιστευτεί ο λαός μας ξανά θα φανεί «ευκολόπιστος και πάλι προδομένος», σύμφωνα με τα λόγια του εθνικού μας ποιητή. Μπροστά στις ακόμα δυσκολότερες μέρες που έρχονται μπροστά στις νέες προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, υπάρχει επιλογή. Είναι ο δρόμος της επαναφοράς στη δική μας τροχιά, την τροχιά της φυλής μας που είναι ήθος, παιδεία και πολιτισμός. Ελάτε να εργαστούμε για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου. Να αντισταθούμε στα άνομα, σχέδιά τους, να υπερασπιστούμε τα ιδανικά και τις αξίες μας, να στηρίξουμε τους εμπερίστατους συνανθρώπους μας ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή και να χαμογελάσουμε με αισιοδοξία, πηγαίνοντας κόντρα στη μοιρολατρεία και την οσμή θανάτου με την οποία μας περιβάλλουν. Γιατί εμείς οι Έλληνες έχουμε ελπίδα!
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
* Ο Γεώργος Ν. Ξενόφος, είναι (Π.Υ.) «ΥΠ.ΕΘ.Α»,
λογοτέχνης-ποιητής και ιστορικός μελετητής
