Μια γενιά, η οποία αποτέλεσε ό,τι πιο ζωντανό και ό,τι πιο μεγάλο χαρακτήρισε και σημάδεψε την ιστορία μας, από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και σήμερα. Είναι οι Αλβανομάχοι, η γενιά της Κατοχής, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι πρόμαχοι όλων των κοινωνικών και οικονομικών αγώνων, οι υπερασπιστές των δημοκρατικών μας θεσμών. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι στέριωσαν το υπάρχον οικονομικό και κοινωνικό οικοδόμημα και γονιμοποίησαν την κοινωνική μας ζωή με υψηλές ιδέες και υψηλά ιδανικά. Οι άνθρωποι της Τρίτης Ηλικίας που σήμερα είναι πατέρες, παππούδες, μητέρες, γιαγιάδες, είναι η γενιά που πέρασε και έζησε τα δύσκολα χρόνια του Πολέμου και της Κατοχής. Είναι η γενιά που σαν παιδιά δεν γέλασαν, δεν έπαιξαν, και ούτε τους δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουν ξέγνοιαστα τα αθώα παιδικά τους χρόνια. Τα παιδιά με τα βαθουλωμένα μάτια, που τα βασάνιζε η φτώχεια, η πείνα και η δυστυχία μεγάλωσαν φοβισμένα το ένα πλάι στο άλλο στις δύσκολες συνθήκες της σκληρής, άχαρης και ταλαίπωρης ζωής, θρέφοντας όνειρα και ελπίδες. Οι παιδικές ψυχές τους λαχταρούσαν να περάσουν τα πέτρινα χρόνια με τα γκρίζα σύννεφα του πολέμου που τους σκέπαζαν την καρδιά τους και τους έπνιξαν την ανάσα. Οι εφιαλτικές μέρες της Κατοχής, τα δίδαξαν ότι ο πόνος είναι ένα στοιχείο της ζωής που έρχεται και φεύγει. Η θέληση που είχαν για ζωή πίστευαν ότι θα έσβηνε τον πόνο. Το τέλος του πολέμου έφθασε. Η ελευθερία και η ειρήνη ανέτειλαν, βρίσκοντας τα παιδιά να έχουν μάθει τα γράμματα την πράξη και όχι στα θρανία και τον πίνακα. Το σχολείο της ζωής τα δίδαξε πως η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αγοράζονται, αλλά ούτε και πωλούνται, γιατί μέσα στις καρδιές μας μιλάνε για ανθρώπινες ευαισθησίες, ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οικογενειακό θεσμό.
Τα διδάγματα και οι εμπειρίες που απέκτησαν τους έμαθαν να παλεύουν και να μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο. Κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό τους σήμερα, ήταν ένας αγώνας για να πραγματοποιήσουν τα οράματά τους και τα όνειρά τους, Οι προσπάθειές τους καρποφόρησαν. Πέτυχαν να προσφέρουν μία ελεύθερη και ευημερούσα Ελλάδα στους νέους μας για να ζουν ξέγνοιαστα και καλύτερα. Απόμαχοι πλέον τους βλέπουμε να τους έχουν χτυπήσει οι θάλασσες και οι καιροί. Αυτή τη γενιά τίμησε η Πολιτεία με τη θέσπιση της 1ης Οκτωβρίου ως ημέρας για την Τρίτη Ηλικία. Η παγκόσμια κοινότητα οφείλει να προστατέψει θεσμικά και να εκπονήσει ένα νομοθετικό πλαίσιο για την Τρίτη Ηλικία, αφού είναι πλέον φανερή η έλλειψη των διαδικασιών εκείνων που θα προσδώσουν στα περήφανα γηρατειά όλου του κόσμου την ήσυχη και ασφαλή αποτίμηση μιας πολύ δύσκολης ζωής που η συγκεκριμένη γενιά έζησε. Είναι χρέος μας, χρέος όλου του κόσμου να προστατέψουμε τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι αποτέλεσαν τον καθοριστικό παράγοντα για την εξασφάλιση κεκτημένων όπως η παγκόσμια ελευθερία, δημοκρατία και ειρήνη καθώς και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Νικόλαος Σισκόπουλος
Α’ ΚΑΠΗ
