- Και δεν με λες ρε, γιατί σε τσακώσανε εσένα οι μπάτσοι ;
- Τι να σε πω ρε φιλαράκι, μεγάλη γκαντεμιά, με μάτιασε εκείνη η ρουφιάνα η ματιάστρα η Κούλα .Ήμουν «φτιαγμένος» και έβαλα στο μάτι το μαγαζί του... για να το «ψειρίσω», να βγάλουμε τα προς το ζην. Έκανα την «μπούκα» μου, γιατί ξέρεις είμαι «προφέσορας» στο είδος, εισήλθα μέσα, αλλά μου έπεσε το ρημάδι ο φακός και τον έχασα. Ήταν πίσσα σκοτάδι και δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου.
Ξαφνικά εκεί που έφθασα, βλέπω απέναντι μέσα στο βαθύ σκότος, δύο καταπράσινα μάτια να γυαλίζουν και να με κοιτάνε άγρια και άκουγα και ένα «γκ-γκ-γκ». Χέστηκα από τον φόβο μου ρε φίλε. Δεν είχα ματαδεί τέτοια μάτια και συνέχιζαν να με κοιτάνε. Αμάν Παναγιά μου είπα. Τι είναι τούτο εδώ; Μήπως από την μαστούρα μου δεν βλέπω καλά και δεν ακούω καλά ; Γιαπωνέζος είναι; Βρυκόλακας είναι; Φάντασμα είναι; Η κανένα κ...σκυλο να με ξεσκίσει; Τότε λέω. Ζαχαρία αγόρι μου επίθεση και ότι γίνει. Αρίμπα λέω, αλλά πεδικλώνομαι και σαβουρντίζομαι και από πάνω μου πέφτουν τα ράφια με τα πράγματα. Τότε άρχισα να φωνάζω. «Βοήθεια χριστιανοί». Άκουσαν τότε κάτι γειτόνοι και φώναξαν τους μπάτσους. Αυτοί με μάζεψαν, με πήγαν στο νοσοκομείο για περίθαλψη και τώρα εδώ στο... πεντάστερο.
- Για αυτό ρε συ είσαι μπανταρισμένος ;
Εγκάρσιες τομές ήταν λένε, εγκάρσιες και ... Τελικά ρε συ συγκάτοικε, ξέρεις τι ήταν; Ένας κ...γατος ήταν ρε... Εσένα γιατί σε έφεραν «τσάρκα» εδώ φιλαράκι;
- Τίποτα σπουδαίο μωρέ. Να, είχα κάτι δενδράκια του...Θεού στον μπαχτσέ και κάποιος ρουφιάνος με «έδωσε» στους μπάτσους. Ήλθαν εκεί με την αυγούλα, μαζί με μια εισαγγελέα, τι να σου πω, πολύ ωραία γυναίκα και μου είπαν «κατ οίκον έρευνα». Ο ένας μπάτσος τον ξέρω, είναι πολύ καλό παιδί, αλλά πολύ μ@λ@κ@ς, μου την είπε. «Χρηστάκη αγοράκλα, πάλι στην οικολογία το έριξες με την αναδάσωση; Βάλε τις ντοματούλες σου, τα αγγουράκια σου και άσε τα «αρωματικά» φυτά...» Και να σκεφθείς αυτή τη φορά ήμουν ολιγαρκής, σαν αρχαίος Σπαρτιάτης και είχα μόνο δώδεκα. Εκχερσώσαμε τα δενδρύλλια ινδικής κάνναβης είπε ο «καπετάνιος» στην κυρία εισαγγελέα. Άσχετο. Ξέρεις πώς με κοίταζε ρε φίλε; Λες να της άρεσα ή θα με χώσει μέσα για τα καλά; Μεγάλη νίλα σε λέω.. Πάει, χαρμάνια θα μείνουμε φέτος. Κράτος είναι αυτό; Που ζούμε ρε ; Ούτε στην Ουγκάντα δεν γίνεται να έρχονται άγρια χαράματα να σου παραβιάζουν το σπιτικό άσυλο για λίγα δενδράκια... Σιγά ρε μη σκοτώσαμε και τον Γιαγκούλα. Θα πω στον δικηγόρο μου να πάμε, πως το λένε να δεις ,ναι το θυμήθηκα, επιτροπή ανθρώπινων δικαιωμάτων της Ευρώπης που είναι κάπου στο Παρίσι, στη Μπαρτσελόνα ή στο Τόκιο της Γερμανίας.
- Όχι ρε, το Τόκιο είναι στα βάθη της Αφρικής κοντά στην έρημο της Ζαχάρας, δεν είναι στην Ευρώπη.
- Ναι ρε; Δεν το γνώριζα, αλλά ας είναι και στον Βόρειο παγωμένο πόλο...δεν πειράζει. Αυτή άκουσα ότι είναι μια επιτροπή από δικαστές που φοράνε γουνάκια και πηλίκια. Άντε τώρα να ρίξουμε κανένα υπνάκο γιατί σε λίγο θα μας παραλάβουν με το 4χ4... για τη γνωστή διαδρομή..
Αυτά και άλλα πολλά επιστημονικού ενδιαφέροντος, ελέχθησαν στην... επιμορφωτική ημερίδα των κρατητηρίων. Η Ακαδημία Αθηνών θα αποκτούσε νέα μέλη.....
Γράφει ο Νίκος Μπέτσιος, υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
