Το σύστημα είναι ένοχο (και το μυαλό φευγάτο)

ΑΜ τι τα ’θελα εγώ και ξανάπιασα εφημερίδες στα χέρια; Μια χαρά δεν ήμαν στις διακοπές που πλατσούριζα όλη μέρα στη θάλασσα, στο Κόκκινο Νερό, χαζεύοντας κάτι τσούπρες Πολωνέζες… τσουπωτές που παίζανε ρακέτες και πίνοντας ούζα με τον Θανάης παρά θιν’ αλός; Επιστροφή

στην καθημερινότητα σι λέει ο άλλος. Αϊ να μάθουμε κάνα νέο, ν’ ανοίξουμε καμιά εφημερίδα να δούμε τι γένεται στον κόσμο.
Και τι να γένει; Διάβαζα χτες την «Ε» και κουνούσα το κεφάλι. Πρόσεξε να καταλάβ’ ς. Υπήρχαν άρθρα για το ποιος έσφαξε περισσότερους καμιά εβδομηνταριά χρόνια πριν. Οι Σουρλάδες ή οι «κουμμουνισταίοι» που ‘λεγε κι η γιαγιά Μαρίκα. Κι παρακάτ’ άμα άλλαζες σελίδα διάβαζες πως η ΝΑΣΑ ετοιμάζεται να στείλει όχημα στην… Αφροδίτη (ποιος Άρης, ααα; Πάει αυτός ξεπεράστηκε). Και πιο κατ’ πως οι Κινέζοι βάλαν στις ράγες τρένο που πιάνει 550 χλμ. (ιχααα, α ρε ποιος θα μείνει όρθιος εκεί μέσα;) Κι στο καπάκι που λέμε, μια εταιρία θα φκιάνει κινητά που θα πέφτουν, θα σπάν και αμέσως μετά θα ξαναεπισκευάζονται από μοναχά τα. Αυτό είναι! Γιατί εγώ τα ’σκασα τα διακόσια, και το πήρα το κινητό στον Βασιλάκη που μίρλιαζε όλη μέρα και μετά είπε κι η Ρένα, άι τσιγγούναρε, δώσε να πάρ’ του παιδί του Σάμσουνγκ το καλό κι τα δωσα. Και μετά τον έπεσε κι έσπασε και τώρα ου Βασιλάκς ξαναμιρλιάζει. Και η Ρένα μαζί.
Δηλαδή, θέλω να σι πω πως οι ανθρώποι κοντεύουν να φτάσουν στην Αφρουδίτη κι μεις μαλώνουμε ποιοι ήταν καλύτεροι οι αντάρτες ή οι άλλοι, οι δεξιοί. Ιχααα πού πάτε ρε; Έχτε πάρει χαμπάρ σε ποια εποχή ζάμε; Θα μας πάρουν α λα κάπα οι Κινέζοι… Σε λίγα χρόνια οι άλλοι θα πίνουν καφέ στον Άρη και μεις θα συζητάμε τα… Δεκεμβριανά μην σου πω ότι όπως το πάμε μπορεί και να πιάσουμε Όθωνα, Βαυαροκρατία κι αν ήταν σωστός ή φαύλος ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Και καλά, είχαμε στην οικογένεια τουν μπάρμπα μ’ τουν Μινέλαου»(Θεός σχωρέστον κι ας ήταν… κομμουνιστής, άθεος ντιπ δηλαδή, αν και στη… ζούλα άναβε κάνα κερί- ποτέ δεν ξέρ’ς με τα θεοτικά). Ο Μενέλαος που λες για δεκαετίες ολόκληρες μας ζάλιζεμε τα ανταρτικά:
-Μωρέ ο Μουστάκιας φταίει («Μουστάκια» εννοούσε τον Στάλιν όπως διαισθανόμην) που δεν τς΄καθάρσι όλοι να φκιάξ σουσιαλισμό...», έλεγε κάθε τόσο ο Μενέλαος.
Μια… δυο…δεν άντεξε σε ένα οικογενειακό τραπέζι ου άλλος ου μπάρμπας, ου Αχιλλλέας, δεξιάρα κάργα του κερατά, τον άρπαξε:
-Κι αφού ήταν καλά με τον σοσιαλισμό ρε Μενέλαε, τι φαγώθ’κες να σε φέρουμε πίσω και δεν έμεινες στην Τασκένδη να βλουγάτι όλη μέρα τους «πατερούληδες»;
Κάπως έτσι, Μενέλαος και Αχιλλέας δεν ξαναμιλήθηκαν, ο εμφύλιος στην οικογένεια αναβίωσε, αλλά να πάρει η ευχή μιλάμε για δεκαετία ’80, την… αρχαία δηλαδή εποχή, όχι για το 2017…
* * *
Τι τα θες, σαν να μας έχουν καταραστεί, να μην ασχολούμαστε με τα ουσιώδη και τα σοβαρά, παρά να ομφαλοσκοπούμε και να καταπιανόμαστε με τα ασήμαντα σε καιρούς που οι άλλοι τρέχουν ιλιγγιωδώς, με… 550 χλμ. την ώρα, να ’σαν το τρένο που λέγαμε. Πάρε για παράδειγμα την Παιδεία. Γαβρόγλου… Μέγας πανεπιστημιακός… Τοτέμ για την Αριστερά, διανοούμενος με Χάρβαρντ διπλώματα και παπλώματα. Τσίλικος. Τον καν’ ς υπουργό και λες, άιντε μπας και δούμε φως. Και με τι ασχολείται; Με το ποιος θα μπαίνει… σημαιοφόρος στις παρελάσεις, αν θα γίνεται προσευχή και θα ανακρούεται ο εθνικός ύμνος στα σχολεία και με τις…εισαγωγικές στα ΑΕΙ. Αι καλά… Αυτά μας καίνε μωρέ;
Για τις πανελλαδικές αρκούσε να βρει πεντέξι τσακάλια- καθηγητές λυκείου, ανθρώπους που ξέρουν από τα μέσα τη δ’ λιά δηλαδή. Και μέσα σε μια βδομάδα θα του έφερναν το καλυτερότερο σύστημα, να ’σαι βέβαιος. Και ο υπουργός θα ασχολούταν με τα πραγματικά σοβαρά ζητήματα της Παιδείας και τον προσανατολισμό της. Για παράδειγμα, το πώς να φτιάξουμε κρατικά αγγλόφωνα πανεπιστήμια να μαζέψουμε εδώ όλο το φοιτηταριό της πλούσιας Μέσης Ανατολής, της πλούσιας Κίνας και της πλούσιας Ινδίας. Το κάνουν ήδη οι Κύπριοι και σε λίγα χρόνια οι φοιτητές εκεί θα είναι πιο πολλοί κι από τους ίδιους Κυπρίους. Μιλάς για μπίζνα πολλών δισ. ετησίως… Αλλά μπα… Εδώ εμείς… Πτωχοί πλην τίμιοι. Δεν θέλουμε δισ. εμείς πληρώνουμε υπερηφάνως φόρους… Θα έχουμε Παιδεία κρατική και δωρεάν και μόνο αυτή. Δεν ξεπουλιόμαστε εμείς στο κεφάλαιο.
Τι να πεις; Το σύστημα είναι ένοχο (και το μυαλό φευγάτο, απουσιάζει). Κάποιοι τον βραχυκύκλωσαν και τον Γαβρόγλου, σύμβουλοι και παρασύμβουλοι τον τρέλαναν με τις ιδέες τους, στο τέλος όλοι μαζί έκαναν μια… κουρελού, την πήγαν στο Υπουργικό Συμβούλιο (όπου ανάθεμα κι αν σκαμπάζει κανένας από σχολεία και εκπαίδευση) και σε λίγο θα σου προκύψει αυτό ως…. Νόμος (που βέβαια θα πιάσει θέση στο ράφι κι αυτός όπως οι μεταρρυθμίσεις Αρσένη, Σουφλιά, Κοντογιαννόπουλου και άλλων τόσων μαθητευόμενων….μεταρρυθμιστών της Παιδείας).
Του συμπέρασμα λοιπόν είναι πως όπου φτωχός (στο μυαλό) και η μοίρα του. Παρακάτ’ ας πούμε στην εφημερίδα διάβασα πως μαζευτήκαν και καμιά δεκαριά νοματαίοι όλοι για υποψήφιοι αρχηγοί στο ΠΑΣΟΚ (ναι, Συμπαράταξη του λεν’ τώρα γιατί ΠΑΣΟΚ όσο να πεις ντρέπουνται). Οι ίδιες και οι ίδιες φάτσες. Βλέπουν πως ο Τσίπρας δεν πατάει καλά, κι σι λέει- για στασ’ εδώ έχει ψωμί… Ρε σεις; Κυβερνήσατε ή όχι; Χρεοκοπήσαμε όλοι μαζί ή όχι; Τι να λέει να μας ξαναπαίξετε την ίδια παράσταση στην παράγκα του Καραγκιόζη όπως κατάντησε ο τόπος αυτός; Σωμό δεν έχει η φιλοδοξία σας… Αι πάτε να παίξ’ τε παραπέρα…
Σι ξαναλέου; Τι τα ‘θελα; Μια χαρά ήταν στο Κόκκινο Νερό με τον Θανάης. Ούζα φιλοσοφία και ενημέρωση μηδέν, λες και σταμάτησε ο χρόνος. Στο βάθος του ορίζοντα ο σεπτεμβριάτικος ήλιος λαμπύριζε… Οι χρυσές ακτίνες του έπεφταν στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και το μυρωμένο (από αντηλιακό) αγέρι χάιδευε το πρόσωπό μας… Το μάτι μας αφέθηκε να κοιτάει μακριά τον αγέρωχο Κίσσαβο… (Ρίχνοντας πού και πού και καμιά ματιά στις… τσουπωτές Πολωνέζες που έπαιζαν ρακέτες).
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ