ΤΟΝ θεσμικό ρόλο του πρωθυπουργού ας πούμε, φυσικά τον νιώθουν αποκλειστικά οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί, αν και όλοι οι διατελέσαντες από τη μεταπολίτευση και μετά και ο σημερινός ίσως περισσότερο, αποδεδειγμένα αγνοούν και το κάνουν αυτό προκλητικά, τις υποχρεώσεις τους, οι οποίες απορρέουν από τους συνταγματικούς κανόνες άσκησης του δημοκρατικού θεσμού, της θέσης τους και του λειτουργήματός τους.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ λοιπόν, δεν μπορεί να έχει την ίδια «ελευθερία κινήσεων» που δημόσια απολαμβάνουν ως «προσωπική ζωή» τα εκατομμύρια των Ελλήνων που κυβερνώνται απ´ αυτόν. Δεν μπορεί για παράδειγμα να κρύβεται στις διακοπές. Δεν γίνεται να εξαφανίζεται απολαμβάνοντας τα προνόμια μιας ελίτ πραγματικότητας για να νιώσει άνετος και «ασφαλής» μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των ταλαίπωρων και συνωστισμένων στις παραλίες πολιτών, ημέρες μάλιστα που καίγονται βουνά και κάμποι και γίνονται στάχτη κατοικίες Ελλήνων. Ασφαλώς και καμία λογική δεν του επιβάλλει να φορέσει τη στολή του πυροσβέστη και να πιάσει τη μάνικα να σβήνει πυρκαγιές, όμως ο θεσμικός του ρόλος είναι να βρίσκεται εκεί, να διευθύνει, να συντονίζει, να παίρνει γρήγορες αποφάσεις τη στιγμή που χρειάζεται να ληφθούν.
ΕΔΩΣΕ δικαίωμα λοιπόν ο νεαρός και άπειρος Αλέξης, αφού έγιναν στάχτη τα πάντα, να εμφανιστεί από το πουθενά (ακολουθώντας τα επικοινωνιακά κακέκτυπα των προηγούμενων - βλέπε συγκεντρώσεις σε αχυρώνες, σάλτους σε τρακτέρ κ.λπ.) ως εγγυητής της ασφάλειας που παρέχει στους πολίτες ο κρατικός μηχανισμός, να επιθεωρήσει τα καμένα και να παινέψει τους για πολλά χρόνια μονίμως διαμαρτυρόμενους δασοπυροσβέστες, οι οποίοι εμφανίστηκαν αγανακτισμένοι στην τηλεόραση με άρβυλα δεμένα με μονωτική ταινία (!) για γέλια και για κλάματα δηλαδή, σε μια χώρα που ξεπουλήθηκε απ´ άκρου εις άκρον και που συνεχίζει να «τσουρουφλίζεται» εδώ και έξι χρόνια από τα σκληρά μνημόνια που της επέβαλαν...
ΜΙΚΡΟΤΕΡΗΣ έκτασης αλλά την ίδια δέσμευση απέναντι στη δημόσια θέση τους και στον πολίτη, έχουν και οι υπουργοί της κυβέρνησης. Η πλειοψηφία των οποίων όμως, ως συνήθως, εξαφανίζεται από προσώπου γης, ιδιαίτερα τον Αύγουστο! Αν υπήρχε ένα ακριβές αποτύπωμα για τις κινήσεις και τη δραστηριότητα των βουλευτών (όχι όλων αλλά των περισσότερων βεβαίως) κατά τους καυτούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, θα πληροφορούμασταν κι εμείς οι κοινοί θνητοί, πόσες «υποχρεώσεις» πρέπει να ανέλαβαν ορισμένοι πολιτικοί, απέναντι σε «φιλοξενίες» και «τραπεζώματα» γνωστών και φίλων, σε βίλες, σκάφη αναψυχής, σουίτες και ξενοδοχεία, κάστρα και θαλαμηγούς!
ΕΤΣΙ λοιπόν όχι μόνο με νοιάζει, αλλά με παρανοιάζει το πού θα πάει διακοπές ο πρωθυπουργός, εάν βρίσκεται μέσα ή έξω από τη χώρα, απόλυτα με ενδιαφέρει εάν σε οποιαδήποτε εθνική ανάγκη είναι ετοιμοπόλεμος, όπως το ίδιο με νοιάζει εάν κρύβουν τις δραστηριότητές τους από τα φώτα της δημοσιότητας οι πολιτικοί, ιδιαίτερα αν φιλοξενούνται από εκπροσώπους οικονομικών συμφερόντων. Όλα έχουν τη σημασία τους. Όλα...
Του Χρήστου Τσαντήλα
