Ανομία και ανασφάλεια

Του Κων/νου Τσιρονίκου

Η ανομία η οποία επικρατεί στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι πρωτόγνωρη. Αιτία της η ανεπάρκεια της σχετικής νομοθεσίας και κυρίως η μη εφαρμογή της. Αποτέλεσμα η έλλειψη κοινωνικής τάξης και ασφάλειας.

Τόση που ο πολίτης δεν αισθάνεται ασφαλής ακόμα και στο σπίτι του. Μάρτυρες της έντρομης και φοβικής αυτής κατάστασης, που εδραιώθηκε για τα καλά στην πατρίδα μας, η καθημερινή και εκτενής αναφορά των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και τα σχετικά ρεπορτάζ της έντυπης ενημέρωσης. Πολλά των οποίων κόβουν την ανάσα… Με σκηνές απείρου αγριότητας… Αρκετές των οποίων καταλήγουν σε βαρείς τραυματισμούς, ακόμα και στο θάνατο.
Και η αγριότητα αυτή εμφανίζεται παντού: στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο, στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, σε συγκεντρώσεις πολιτών, στη γειτονιά… Παντού παραμονεύει ο κίνδυνος της απειλής και του κακού. Που λειτουργεί ετσιθελικά και βίαια. Τον προκαλούν: η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας, ιδεολογικά και πολιτικά μανιφέστα, ο αθλητικός φανατισμός, ο εύκολος τρόπος πλουτισμού, ο παρασυρμός σε «επίγειους παραδείσους», η μη αξιολόγηση και ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής, η έλλειψη μέτρων για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων…
Έτσι, φθάσαμε στο σημείο μαθητές να πρωταγωνιστούν σε κρούσματα μπούλιγκ. Οδηγοί αυτοκινήτων να συμπεριφέρονται στο δρόμο σαν να είναι δικό τους βιλαέτι. Πολίτες να μετακινούν τους κάδους απορριμμάτων, όπου τους βολεύει προκειμένου να παρκάρουν, σε επιθυμητή γι` αυτούς θέση, το αυτοκίνητό τους. Νοικοκυρές να πετούν τα σκουπίδια στο πεζοδρόμιο. Ακόμα και πάνω από τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Νεαροί να γράφουν και να μουντζουρώνουν τους τοίχους των οικοδομών. Κοινωνικές ομάδες να επιτίθενται εναντίον άλλων, γιατί είναι αντίθετης ιδεολογίας… Με καταστροφικές συνέπειες σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες. Και ακόμα τον τραυματισμό ή και τον θάνατο πολιτών.
Και το χειρότερο οι εισβολές ληστών σε σπίτια και καταστήματα με σκοπό την κλοπή και αρπαγή χρημάτων και τιμαλφών αντικειμένων. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι κακοποιοί χρησιμοποιούν τυραννικές και θανατηφόρους μεθόδους σε βάρος των ιδιοκτητών προκειμένου ν` αποσπάσουν αυτά τα οποία θέλουν…
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν περίτρανα το μέγεθος της ανασφάλειας που κυριαρχεί στην κοινωνία μας. Και το κράτος άβουλο και αναποφάσιστο παρακολουθεί την συχνότητα και την ένταση των γεγονότων. Μεταβαλλόμενο, κατ` αυτόν τον τρόπο, σε απλό παρατηρητή. Σε μια αναποτελεσματική δύναμη αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων. Διακατεχόμενο από ατολμία και φοβικότητα στη διεξαγωγή ενός πολέμου εναντίον των οργανωμένων ομάδων και ατόμων. Εκείνων που καθημερινά προσβάλλουν τα αναφαίρετα δικαιώματα της ασφάλειας και της ελευθερίας των πολιτών. Καθιστώντας τους έτσι ανυπεράσπιστους και απροστάτευτους από το κράτος. Το οποίο αδυνατεί ν` αποδείξει έμπρακτα την ισχυρή βούλησή του να πατάξει ριζικά κι’ αποτελεσματικά κάθε εστία δημιουργίας κλίματος ανασφάλειας.
Και η κατάσταση αυτή δεν σταματά εδώ. Προχωρά και δυναμώνει όλο και περισσότερο. Αυξάνοντας όλο και πιο πολύ το αίσθημα ανασφάλειας που υπάρχει στον τόπο μας. Αυτό που κάνει τον βαριά λαβωμένο απ` την κρίση Έλληνα πολίτη να διερωτάται. Πότε, επί τέλους, θ` απαλλαγεί απ` το μαρτύριο αυτό, που του στερεί μια ήρεμη και ειρηνική ζωή;
Η απάντηση βέβαια είναι απλή. Όταν η πολιτεία αναλογισθεί τις ευθύνες της, που έχει απέναντι στο λαό της. Εμπεδώνοντας το κλίμα ασφάλειας και ευταξίας στην πατρίδα μας. Αυτό που δεν υπάρχει στις μέρες μας. Που μας το στέρησε ο πολιτικός λαϊκισμός. Ο οποίος με τις πρακτικές του κατέστησε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι…
Αυτό, όμως απαιτεί αποφασιστικότητα και γενναιότητα. Που σήμερα δεν υπάρχουν. Κι’ αυτό θα γίνει με την αυστηροποίηση και κυρίως την εφαρμογή των νόμων. Την διαρκή και άτεγκτη. Αυτή που θα βάζει φρένο όχι μόνον στην πράξη, αλλά και στην σκέψη ακόμα μιας έκνομης ενέργειας. Έτσι θα μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε την επικράτηση της ανομίας και να εμπεδώσουμε την ασφάλεια στην ελληνική κοινωνία. Αυτή που έχει υποχρέωση να επιβάλει και να δώσει το κράτος. Για να μπορεί ο πολυβασανισμένος λαός μας να βρει την ηρεμία του. Τον ειρηνικό δρόμο προς την πρόοδο και την ευημερία. Νιώθοντας πάντα ότι αυτό το κράτος είναι κοντά του και τον προστατεύει, ως οφείλει, από κάθε πράξη που του στερεί την μεγάλη αξία της ασφάλειας.