ΕΚΕΙΝΟ το μεσημέρι, του ζευγαριού απέναντι, είχε γεμίσει το τραπέζι με φαγητά. Τον ...αγλέουρα, που λέμε εμείς οι Έλληνες, θα έτρωγαν εκείνοι οι ξένοι τουρίστες. Αδύνατος, σαν ρέγγα εκείνος, γεματούλα, τσουπωτή εκείνη. Είχαν ακουμπήσει στη διπλανή καρέκλα τις βρεγμένες πετσέτες του μπάνιου και πάνω στο τραπέζι τα κινητά και ένα τσαντάκι. Ύστερα τους έφεραν παγωτό με καρπούζι, το έφαγαν και ζήτησαν τον λογαριασμό...
ΠΛΗΣΙΑΣΕ κοντά τους ο σερβιτόρος. Άρχισε τα «αλόου» και τα «γκουτ» και τα «ντιτ γιου λάικ» ο Αλβανός (καλός, χρόνια τον είχε στο μαγαζί ο Γιάννης) μα σταμάτησε απότομα τις ...ξένες γλώσσες.
«Φώναξε το αφεντικό σου, Έλληνες είμαστε... Έλεγχος πέστου. Εφοριακοί...».
(Ξεροκατάπιε ο φουκαράς, θυμήθηκε που την προηγούμενη φορά ξέσπασε πάνω του το αφεντικό μόλις έφυγε ο έλεγχος, επειδή δεν τους είχε πάρει χαμπάρι, έτσι και τώρα σίγουρα, θα τα άκουγε...)
«Καλά είσαι βλάκας; Δεν τους είδες; Χαμπάρι πάλι δεν πήρες»!
Οι «Ράμπο» (με Τσίπρα πρωθυπουργό τώρα), αυτό το καλοκαίρι κυκλοφορούν στα τουριστικά με γυαλί, καπελάκι, μπουρνούζι και παντόφλες! Το έλεγαν και χθες στην ταβέρνα, το σχολίαζαν όλοι οι ντόπιοι στα μαγαζιά του παραθεριστικού κοσμοπολίτικου θερέτρου.
«Καλώς τους» - γεμάτος ψεύτικη χαρά και υποκρισία βεβαίως ο ταβερνιάρης. «Σας πρόσεξαν οι σερβιτόροι, ήταν νόστιμα τα φαγητά; Να κεράσουμε κάνα τσιπουράκι...».
«Τέλειος ο μουσακάς, αλλά πιο καλός θα ήταν αν ερχόταν στο τραπέζι και με την απόδειξη μαζί...» - πιστοί στο καθήκον εκείνοι, αδιάφθοροι, αν και χορτάτοι από το φαΐ. «Να δούμε και τα βιβλία τώρα;». Τον διάολό του ο ταβερνιάρης. Αναστάτωση με γεμάτο μαγαζί με ξένους...
ΤΟ μέγεθος της φοροδιαφυγής δεν πρόκειται ποτέ να καταμετρηθεί επακριβώς στην Ελλάδα. Δεν παρανομούν φυσικά όλες οι επιχειρήσεις. Ούτε βεβαίως συμβαίνει το αντίθετο. Είναι μια αλυσίδα αμφίδρομης «εχθρικής» σχέσης του κράτους με τον πολίτη. Όπως οι περισσότεροι έλεγχοι δεν συνηθίζεται να γίνονται μετά το φαγητό, έτσι και οι αποδείξεις στους πελάτες (για τους περισσότερους επιχειρηματίες που πληρώνουν τα... μαλλιοκέφαλά τους για να κρατήσουν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους), υφαρπάζονται από τον ...άνεμο! Ο στρατηγός αέρας τις παίρνει και τις... σηκώνει, ας είναι και ντάλα Ιούλιος!
ΔΕΝ χρειάζεται να φτάσω στην κατάληξη του περιστατικού. Έχω την εντύπωση πως Έλληνες που είμαστε, ελληνικά θα μαντεύουμε.
ΣΕ μια χώρα όπου, περισσότερο από τα λουλούδια «ανθίζει» η φοροδιαφυγή, μην περιμένει κανείς σοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Το κράτος ποτέ δεν εμπιστεύθηκε τους πολίτες του και ως εξ τούτου ούτε και οι πολίτες προτίθενται να το σεβαστούν. Φέτος οι εφοριακοί ντύθηκαν τουρίστες (!) με μάσκες, σωσίβια και βατραχοπέδιλα! Του χρόνου, ποιος ξέρει ποιους θα τους βάλουν να υποδυθούν. Θα εφορμούν, λένε οι πληροφορίες, με αποβατικά σκάφη από τη θάλασσα!
Του Χρήστου Τσαντήλα
