Πιστός τηρητής του Μωσαϊκού νόμου. Γεμάτος θυμό και εκδίκηση, εμπνέει τον φόβο και τον τρόμο στους Χριστιανούς. Σκορπίζει γύρω του τον θάνατο. Αλλά ενώ καταδίωκε, καταδιώχθει. Τον καταδίωξε το έλεος και η αγάπη του διωκόμενου Ιησού. Και τον συνέλαβε η θεία χάρη στον δρόμο της Δαμασκού.
Ο Σαύλος νικήθηκε εκεί. Υπέστη την ωραιότερη, την περισσότερη μεγαλειώδη… ήττα. Έπεσε κάτω πρηνής, χτυπημένος από τη λαμπρότητα του θείου φωτός, και τη γεμάτη παράπονο φωνή του Κυρίου: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» Και σηκώθηκε «Απόστολος του Ιησού Χριστού». Ο Παύλος. Με τη θεία και υψηλή αποστολή. Με την εντολή να κηρύξει το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού «ενώπιον Εθνών και Βασιλέων υιών τε Ισραήλ». Από την ώρα αυτή ο Παύλος έγινε αιχμάλωτος του Σωτήρα Χριστού. Αιχμαλώτισε θεληματικά το νου του στην υπακοή του θείου θελήματος. Του αρέσει ιδιαίτερα να ονομάζει τον εαυτό του «δούλο Ιησού Χριστού». Και η δουλεία αυτή στο Χριστό του χαρίζει την αληθινή και πραγματική ελευθερία. Τα δεσμά, που χάριν του Ιησού βάσταξε, έγιναν γι` αυτόν πηγή δύναμης. Φτερά μεγάλα, δυνατά, ακαταγώνιστα. Κι έγινε ο άφθαστος στις πτήσεις της διάνοιας. Ο ακατάβλητος στο να συλλαμβάνει και πραγματοποιεί τα πλέον τολμηρά και μεγαλεπίβολα σχέδια.
Ο ηττημένος στον δρόμο της Δαμασκού Σαύλος είναι τώρα ο ένδοξος νικητής στον δρόμο της πίστης του Ιησού. Αναδείχθηκε μοναδική φυσιογνωμία. Ονομάστηκε «γίγας του πνεύματος». Ο «πρώτος μετά τον Ένα», τον Ιησού Χριστό. Ο «φτερωτός απόστολος». Ο πρωταθλητής των αιώνων. Ο πολυνίκης του πνευματικού στίβου της Εκκλησίας. Είναι ο πνευματικός μαραθωνοδρόμος της οικουμένης. Έφερε συνεχώς και σε νέους τόπους το μήνυμα του θριάμβου και της Ανάστασης του Ιησού. Ιδιαίτερα το κήρυξε εδώ στην Ελλάδα. Έτρεξε, κόπιασε, μόχθησε. Και ήταν η πάλη του πάντοτε νικηφόρα. Προς ορατούς κι αόρατους εχθρούς. Εάν μελετήσουμε τους υψηλούς αυτούς τίτλους τιμής, τους οποίους ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος αναφέρει στη Β` προς Κορινθίους επιστολή του (κεφ. ια` στίχος 22 και εξής), θα μείνουμε εκστατικοί.
Τον ανέδειξαν μαζί με τον προεξάρχοντα εκ των δώδεκα Αποστόλων, τον Πέτρο, κι αυτόν Πρωτοκορυφαίο. Υπερέβει όλους σε φλόγα πίστης, σε κόπους, σε αγώνες. Κανενός τα παθήματα υπερέβηκαν τα παθήματα του Παύλου. Σε λιθοβολισμούς, σε μαστιγώσεις, σε ραβδισμούς… Πεζοπόρησε, αφάνταστες αποστάσεις. Κινδύνευσε, για να περάσει πλημμυρισμένους ποταμούς. Βρέθηκε εκτεθειμένος σε καιρικές μεταβολές. Χωρίς τροφή και κατάλληλα ρούχα στο κρύο του χειμώνα. Χωρίς νερό στο «λιοπύρι» του θέρους. Έκανε μακρινά θαλασσινά ταξίδια. Ναυάγησε επανειλημμένα. Κι εξ όλων αυτών των κινδύνων τον λύτρωσε ο Κύριος. Το διακηρύττει ο ίδιος: «και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος».
Από τον Σωτήρα κλήθηκε και διδάχθηκε. Από Εκείνον λάμβανε κατ` ευθείαν εντολές. Και το εκπληκτικότερο! Αξιώθηκε εν ζωή ν` ανέβει στον Παράδεισο. Πώς τα πέτυχε όλα αυτά; Η υποταγή του κυρίως. Ο Κύριος τον ονόμασε «σκεύος εκλογής», σε εποχή, που οι Χριστιανοί έτρεμαν ακόμη και τ` όνομά του. Κι ο Παύλος αγωνίστηκε, για να γίνει πράγματι. Κι αναδείχτηκε δοχείο πολύτιμο στο οποίο κατασκήνωσε η Χάρη του Πνεύματος. Κυριάρχησε μέσα του το θέλημα του Θεού. Δεν αποστάτησε ποτέ. Σε όλη του τη ζωή. Έτσι έγινε «κλητός απόστολος κατ` επιταγή Θεού». Ο νικητής αγωνιστής, που γκρέμισε τα είδωλα Αθηνών και Ρώμης. Ο πρωτεργάτης του χριστιανικού πολιτισμού. Ο πρωταθλητής, που είχε τη βεβαιότητα, ότι έφτασε στο τέρμα του καλού αγώνα. Και τον περιμένει «ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Ακατάβλητος αγωνιστής ο Παύλος, μένει παντοτινό υπόδειγμα αγώνων για τη πίστη και την αλήθεια. Ζητά και σήμερα μιμητές. Συνεχιστές του έργου του. Και τους ζητάει μεταξύ εκείνων, που διαθέτουν ενθουσιασμό, παλμό, σφρίγος, τόλμη. Προσόντα στα οποία δεν υστερεί (σε πολύ μεγάλο βαθμό) η ελληνική νεότητα. Εκείνος πάλευε τότε γιγάντια μέσα σε ένα κόσμο ειδωλολατρικό. Σήμερα καλούμαστε ν` αγωνιστούμε μέσα σε ένα κόσμο χριστιανικό, για να παρουσιάσουμε ζωντανή αυτή την πίστη και την αλήθεια του Χριστού, που κήρυξε εκείνος.
Εμπρός λοιπόν. Ευγνώμονες στον Απόστολο της Ελλάδας. Αποφασιστικοί, Σταθεροί, Θαρραλέοι, ας προχωρήσουμε στα ίχνη του.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
