Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, η ανεργία ρημάζει τους νέους καθημερινά. Χιλιάδες είναι εκείνοι που εργάζονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης αλλά και μαύρης εργασίας με μισθούς αναντίστοιχους της εργασίας τους. Νέοι άνθρωποι με όρεξη για δημιουργία και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, βρίσκονται με δεμένα τα χέρια τους χωρίς να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.
Η τραγική κατάσταση της νεολαίας έχει γιγαντώσει 2 φαινόμενα τεράστιας σημασίας αλλά και έντασης για τη χώρα μας:
Α) Τη φυγή των νέων στο εξωτερικό (το λεγόμενο brain drain) και Β) την Υπογεννητικότητα.
Σύμφωνα με έρευνες το Ανθρώπινο Δυναμικό της χώρας μας είναι το νο1 εξαγόμενο προϊόν και ήδη μετράμε περίπου 450.000 Έλληνες (κυρίως νέους) να έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό από το 2008 έως και σήμερα.
Και ενώ παλαιότερα έφευγαν κυρίως ανειδίκευτοι Έλληνες οι οποίοι πήγαιναν σε κάποια άλλη χώρα ώστε να εργαστούν κυρίως ως ανειδίκευτοι εργάτες, σήμερα το 70% των νέων μας που εγκαταλείπουν την χώρα είναι καταρτισμένοι, απόφοιτοι κάποιου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.
Βέβαια η κατάσταση δεν θα ήταν και τόσο στενάχωρη αν οι νέοι που εγκαταλείπουν την χώρα μας, είχαν σκοπό να επιστρέψουν και να επενδύσουν σε αυτήν, φέρνοντας μαζί τους ακόμα μεγαλύτερη εξειδίκευση. Κάτι τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται, αφού η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από απουσία προοπτικών επαγγελματικής εξέλιξης και οι περισσότεροι νέοι βλέπουν το μέλλον τους αβέβαιο, πιστεύοντας ότι η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί.
Ταυτόχρονα, οι νέοι κάτοικοι που γεννιούνται στην χώρα μας ή μεταναστεύουν σε αυτήν από άλλες χώρες, είναι λιγότεροι από αυτούς που πεθαίνουν και από αυτούς που μεταναστεύουν σε άλλες χώρες, ενώ ο πληθυσμός της Ελλάδος συνεχίζει να γερνάει.
Οι έρευνες της Eurostat δείχνουν ότι το 2050, ο πληθυσμός της χώρας μας θα βρίσκεται μεταξύ των 10 εκατ. (με το πιο αισιόδοξο σενάριο) και των 8,3 εκατ. (στο απαισιόδοξο σενάριο).
Ο πληθυσμός των παιδιών σχολικής ηλικίας (από 3 έως 17 έτη) θα μειωθεί.
Το 1/3 του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 ετών, ενώ οι άνω των 85 αποτελούν ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του γενικού πληθυσμού.
Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός θα μειωθεί από 20% – 30%.
Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν όλα αυτά για την οικονομία, τη δυνατότητα στήριξης κοινωνικού κράτους, τα ασφαλιστικά ταμεία, το εργατικό δυναμικό της χώρας, θέματα πολιτισμικά γεωπολιτικά, αλλά και θέματα άμυνας . Είναι προφανές πως η κατάσταση οδηγείται σε αδιέξοδο και η χώρα μας χρειάζεται αμέσως μια μεγάλη στροφή.
Το πολιτικό μας προσωπικό αποδεικνύεται ανίκανο να πραγματοποιήσει αυτήν τη μεγάλη στροφή, να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της χώρας και να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες αλλαγές, στο σημερινό ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Είναι αυτό που διώχνει τα παιδιά της γενιάς μου (και όχι μόνο) από τη χώρα, δυσχεραίνει τα σχέδια των νέων για την δημιουργία οικογενειών και εμποδίζει τις επενδύσεις.
Ποτέ οι λαϊκιστές δεν μπορούν να γίνουν μεταρρυθμιστές. Γιατί είναι άλλες οι ανάγκες του πελατειακού τους συστήματος και άλλες οι πραγματικές ανάγκες της χώρας για έξοδο από την κρίση.
Σήμερα στη χώρα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, να ενεργοποιηθούν οι υγιείς, παραγωγικές και αξιόπιστες δυνάμεις της κοινωνίας, οι οποίες απαλλαγμένες από δεσμεύσεις, συναλλαγές και λογικές πελατειακής εξυπηρέτησης, θα πρέπει να θέσουν τις βάσεις για την επαναθεμελίωση των κρατικών δομών, των Πολιτικών και Πολιτειακών θεσμών, για την δημιουργία μιας ακμάζουσας και ανταγωνιστικής Παραγωγικής Οικονομίας, αλλά και για ένα σύγχρονο Κοινωνικό κράτος.
Αυτές οι δυνάμεις, συγκροτημένες κυρίως από ανθρώπους της εποχής, θα πρέπει να εξασφαλίσουν μια νέα πορεία προς τη δημιουργία και την παραγωγή θέτοντας ως πρώτη προτεραιότητα την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και την εξαφάνιση κάθε αβεβαιότητας για τη θέση της χώρας στο παρόν και το μέλλον. Θα πρέπει να δεσμευτούν ότι θα πραγματοποιηθούν όλες οι απαραίτητες αλλαγές και προσαρμογές και θα προχωρήσουν σε θαρραλέες ρήξεις με το παρελθόν.
Είναι απαραίτητη η Δημοσιονομική σταθερότητα η οποία αποτελεί προϋπόθεση για ένα σταθερό φορολογικό και μακροοικονομικό περιβάλλον, ενώ αναγκαίο είναι και το τέλος της υπερφορολόγησης που στραγγαλίζει την οικονομία, θεσπίζοντας νέους μειωμένους φορολογικούς συντελεστές. Άμεση κατάργηση κάθε μορφής δημόσιας σπατάλης, ενώ κάθε δαπάνη θα πρέπει να δικαιολογείται απ’το κοινωνικό της όφελος.
Απαραίτητη είναι επίσης η ομαλοποίηση των Νομισματικών Συνθηκών της χώρας και η Χρηματοοικονομική σταθερότητα, τα οποία θα επιτρέψουν την υγιή χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας.
Η παραγωγική ανασυγκρότηση της πραγματικής οικονομίας θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως και θα πρέπει να στηρίζεται στη μικρομεσαία ελληνική επιχειρηματικότητα, ενώ απαραίτητο είναι να στηριχθούν οι πολιτικές εκείνες που ενισχύουν την εξωστρέφεια της ελληνικής παραγωγής, υλοποιούν τις Στρατηγικές Επενδύσεις, αξιοποιούν τους κοινοτικούς Πόρους και προσελκύουν Άμεσες Ξένες Επενδύσεις
Η γενιά μας δεν μπορεί να περιμένει ούτε μέρα παραπάνω. Είναι αναγκαία όσο ποτέ η ενεργοποίησή της και η προσπάθειά της να πάρει τις τύχες στα χέρια της
* Από τον Νίκο Γαμβρούλα
* Ο Γαμβρούλας Νίκος είναι μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Ευθύνης, Οικονομολόγος, Msc in Finance, Msc in Human Resources
