Ένα κώλυμα βρε αδελφέ, όταν χρειάζεται να ξεσκεπάσουν οικονομικά σκάνδαλα και πολιτικούς. Πόσο μάλιστα εκείνους που χρέωσαν τον τόπο και τους Έλληνες για τρεις - ίσως και περισσότερες- γενιές. Δεν έχουν όμως κανέναν ενδιασμό να ξεζουμίσουν τους Έλληνες με "αρπαχτές" στην τσέπη τους, να βομβαρδίζουν με φόρους τα νοικοκυριά και να εφευρίσκουν νέα έσοδα, όλα στη βάση ενός ατελείωτου εράνου υπέρ των δανειστών...
ΚΑΙ όπως στο ζωικό βασίλειο τα λιοντάρια δεν κατασπαράζονται μεταξύ τους, έτσι και οι πολιτικοί διατηρούν μια άτυπη "συναδέλφωση" όταν έχουν να κάνουν με ευθύνες για κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, αφοσιωμένοι στο ρητό "εδώ που είσαι ήμουνα και δω που είμαι θα ’ρθεις".
ΚΑΙ ενώ ο χρόνος κυλάει σαν νερό και η κρίση δεν φαίνεται να απομακρύνεται, οι βουλευτές μας και ολόκληρη η κυβέρνηση, ετοιμάζονται για τις διακοπές του καλοκαιριού, νομοθετώντας βιαστικά τα νέα φορομπηχτικά μέτρα ώστε να πιάσουν τα "θύματα" στα μπάνια...
ΣΕ μια χώρα όπου κυριαρχεί η προχειρότητα, έβαλαν πρόστιμο στα ανασφάλιστα οχήματα και ύστερα διαπίστωσαν οι αθεόφοβοι ότι εκατοντάδες από αυτά τα ανασφάλιστα είναι ...κρατικά! Κι όλα αυτά σε μια χώρα όπου κανείς (αρμόδιος εννοείται) δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των αυτοκινήτων που διαθέτουν οι Έλληνες. Πόσα τέλος πάντων κυκλοφορούν στους δρόμους. Το Υπουργείο των Μεταφορών πάντως, λέει πως στο σύνολο του πληθυσμού αντιστοιχεί ένα αυτοκίνητο σε κάθε έλληνα! Περίπου εννιάμισι εκατομμύρια αυτοκίνητα κυκλοφορούν σήμερα, σε μια χώρα άνω των δύο εκατομμυρίων ανέργων και των 2,5 εκ. συνταξιούχων! Και σου μιλούν για ανάπτυξη δίχως εργασία.
ΜΕ 200-250 ευρώ τον μήνα και για οκτάωρη απασχόληση για τους περισσότερους νέους εργαζόμενους, πώς θα μπει στις ράγες το τρένο της ανάπτυξης; Πού θα βρεθούν αιμοδότες των ασφαλιστικών ταμείων για να λειτουργήσει ομαλά το σύστημα και να αποδίδονται δίχως νέους δανεισμούς οι συντάξεις, σε κείνους που πλήρωσαν απίστευτα ποσά ασφαλιστικών κρατήσεων μια ολόκληρη ζωή; Πώς θα τους δώσετε πίσω τα κλεμμένα ωρέ συντρόφια; Διότι, αυτά ακριβώς είναι στην πραγματικότητα τα κλεμμένα. Της ελληνικής κοινωνίας ο μόχθος των εργαζομένων είναι. Το απόθεμα μόχθου των νοικοκυριών είναι, η αγωνία και οι θυσίες των γονιών για την αποκατάσταση των παιδιών τους είναι, αυτά είναι τα κλεμμένα του λαού σύντροφοι και αυτές οι πράξεις, που δεν διαφέρουν από εκείνες των ληστών, έγιναν με τα μνημόνιά σας, τα δικά σας και των προηγούμενων...
ΜΟΥ φαίνεται πάντως ότι έχουμε ως πολίτες υποκύψει στη μοίρα μας... Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την απέλπιδα προσπάθεια κάποιων να κινητοποιήσουν κόσμο για μια λαϊκή αντίδραση, την πρώτη μετά από πολύ καιρό, όπως έγινε τις προάλλες στο Σύνταγμα με τους "παραιτηθείτε"; Μια κινητοποίηση - βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, η οποία εκλαμβάνει (εκ φυσικού παραχωρηθέντος δικαιώματος θα λέει - και θα έχει δίκαιο) την αποτυχία της πολυδιαφημισμένης διαδήλωσης, ως επιβεβαίωση αποδοχής της πολιτικής των μνημονίων.
ΤΟ μήνυμα "παραιτηθείτε" λοιπόν αντιστράφηκε. Και νομίζω ότι αυτός που μάλλον παραιτήθηκε από τα δικαιώματά του, είναι ο ίδιος ο Έλληνας πολίτης, αυτός που επτά ολόκληρα χρόνια τώρα δυσανασχετεί δεχόμενος την πτώχευση, αυτός που αγωνιά για το μέλλον των παιδιών του, εκείνος που έχασε τη δουλειά του και ζει με το χαρτζιλίκι των συνταξιούχων της οικογένειας ή με προνοιακά ψίχουλα, αυτός ο Έλληνας που έχει ματώσει θυσιάζοντας τα πάντα για την ανάκαμψη της χώρας, αλλά που έστω ένα σημάδι της δεν βλέπει στον ορίζοντα...
Του Χρήστου Τσαντήλα
