Στην περίπτωση της χώρας μας η οικονομία της βασίστηκε από τα χρόνια της απελευθέρωσης πάνω στην αγροτική παραγωγή και σε δανεικά, τα οποία τα τελευταία χρόνια έλαβαν την μορφή αποκλειστικού κατά κύριο λόγο μέσου επιβίωσής μας, και την βιομηχανία, με την τελευταία να διαρκεί μερικές δεκαετίες μετά την λήξη του πολέμου, και να «καταστρέφεται» κατά την διάρκεια της πασοκικής «λαίλαπας».
Ο ορυκτός πλούτος αποτέλεσε πάντα την υλική βάση για την ανάπτυξη και την ευημερία κάθε χώρας και στον τομέα αυτό η Ελλάδα διαθέτει εκτός από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, και πλούσια κοιτάσματα ορυκτών υλικών όπως θα δούμε παρακάτω. Γύρω απ’ αυτόν τον ορυκτό πλούτο καλλιεργήθηκε στη χώρα μας ένας μύθος ο οποίος βασίστηκε πάνω στην άγνοια για την κατάσταση του υπεδάφους από το σύνολο σχεδόν των πολιτών αλλά και των πολιτικών, στις πρώτες δεκαετίες μετά την απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους. Στην αρχική του έκδοση ο μύθος αυτός εμφανίστηκε με τη θεωρία της «ψωροκώσταινας» όταν οι μεγάλες δυνάμεις οι οποίες και γνώριζαν για το πλούσιο υπέδαφός μας, έριξαν το βάρος τους για να πείσουν τον λαό ότι ζούσε σε μια φτωχή χώρα με «κακοτράχαλα βουνά και κάμπους γεμάτους έλη». Έπρεπε ο λαός να πειστεί για την φτώχεια της πατρίδας του για να μείνει ανοικτός ο δρόμος στην «λεηλασία» αυτού του πλούτου, και τον κόσμο να μεταναστεύει σε αναζήτηση της τύχης του. Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται και σήμερα και στη θέση του ορυκτού πλούτου να έχουμε το «χρέος».
Η ντόπια πολιτική εξουσία είτε είναι εν ζωή η έχει αποδημήσει εις Κύριον, πλην ελαχίστων, όχι μόνο δεν στάθηκε ικανή να απαλλάξει τον λαό απ’ αυτή την ιδεολογική διαστρέβλωση αλλά την ενίσχυσε συνειδητά με όλες της τις δυνάμεις.
Αν ωστόσο το Ελληνικό κράτος αδιαφόρησε γι’ αυτόν τον θησαυρό, δεν έκαναν το ίδιο οι ξένοι αφού υποχρέωσαν τις ελληνικές κυβερνήσεις να υπογράψουν σκανδαλώδεις και αντεθνικές συμβάσεις, λεηλατώντας στην κυριολεξία τον ορυκτό μας πλούτο, εμποδίζοντας έτσι την οικονομική ανάταση της χώρας κάτι που δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα.
Με βάση λοιπόν τις έρευνες που έγιναν από ελληνικά αλλά και ξένα αξιόπιστα αρμόδια ινστιτούτα αλλά και την αρμόδια επιστημονική επιτροπή του Ο.Η.Ε, η χώρα μας διαθέτει τεράστια κοιτάσματα αλλά και ποικιλία ορυκτών. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι σε μια ιδιομορφία της φύσης το 80% από αυτά βρίσκονται στην Ελληνική Μακεδονία, και απ’ αυτό το γεγονός ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει γιατί οι σλαβοβούλγαροι των Σκοπίων επιμένουν αμετακίνητα να ονομάζονται μακεδόνες, υποστηριζόμενοι παρασκηνιακά από «ξένους οικονομικούς κύκλους» ( π.χ. Τζορτζ Σόρος κ.λπ.) προκειμένου να αποσπάσουν το πλούσιο αυτό κομμάτι της Ελληνικής επικράτειας.
Ποια είναι λοιπόν τα ορυκτά μας που ανακαλύφθηκαν μέχρι σήμερα; Αρκεί να ανατρέξει κανείς σε σχετικό πίνακα του ΙΓΜΕ που δημοσιεύτηκε το 1982 η να κοιτάξει στη σχετική ιστοσελίδα αυτού του έγκυρου και σοβαρού ινστιτούτου.
Τα κυριότερα ορυκτά, πάνω από 30 στο σύνολο είναι το ουράνιο, ο χρυσός, ο βωξίτης, ο χρωμίτης, ο χαλκός, ο περλίτης, ο λιγνίτης, το αλουμίνιο, ο βαρίτης, και τόσα άλλα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα ορυκτά αυτά περνούν στα χέρια των ξένων για την ενίσχυση της βιομηχανίας, τους με αποτέλεσμα να βαθαίνει η εξάρτηση της χώρας μας οικονομικά και τεχνολογικά.
Τα γνωστά κοιτάσματα όμως σύμφωνα με την υπεύθυνη γνώμη του πρώην καθηγητή του Α.Π.Θ. κ. Παπαδάκη είναι ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των κοιτασμάτων που υπάρχουν στο υπέδαφος της χώρας μας! Κι’ ενώ στην Ευρώπη τα ορυκτά έχουν σχεδόν εξαντληθεί, στη χώρα μας περιμένουν τους γεωλόγους να τα ανακαλύψουν.
Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να δούμε είναι οι όμιλοι και οι επικεφαλείς τους που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη. Εδώ κυρίαρχο ρόλο έχουν οι όμιλοι του Μποδοσάκη – Αθανασιάδη. Ο συγκεκριμένος «επενδυτής» με αμερικανικά κεφάλαια εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1923 μετά την συνθήκη της Λωζάνης. Μέχρι τότε εφοδίαζε με τρόφιμα τον τουρκικό στρατό στην διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου. Γι’ αυτή την «εθνική» του δραστηριότητα αμείφθηκε πλουσιοπάροχα βάζοντας στο χέρι για ένα κομμάτι ψωμί τα μεταλλεία στο Στρατώνι Χαλκιδικής, που μέχρι τότε ήταν στα χέρια των τούρκων!
Συμπερασματικά η «φτωχή» Ελλάδα μας, τεκμηριωμένα και επιστημονικά, είναι η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης σε ορυκτό πλούτο, συγκριτικά με την γεωγραφική έκταση και την πληθυσμιακή αναλογία με τις άλλες χώρες. Είναι όμως «φτωχή» σε πολιτικό προσωπικό ένθεν και ένθεν, ικανό με μια ρεαλιστική πολιτική να εξαλείψει το στημένο χρέος, με βάση τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ πλούτο που διαθέτει η Χώρα λαμβάνοντας πρωτοβουλία σε μια επενδυτική δραστηριότητα βιομηχανικών επενδύσεων προς όφελος του λαού και της χώρας!
Του Ντίνου Ζήσου
