Ο κ. Γκανούλης είναι εκλεκτός της κυβέρνησης και εκφράζει την πολιτική της στο θέμα της διαχείρισης των νερών (και) στην Θεσσαλία. Ορίστηκε στην θέση που προαναφέρθηκε τον Μάιο 2015 με απόφαση του κ. Τσίπρα, αντικαθιστώντας ένα άλλο εκλεκτό προηγούμενης κυβέρνησης, ο οποίος είχε διοριστεί τον Σεπτέμβριο 2012 με τον ίδιο «αξιοκρατικό» τρόπο. Η κάθε κυβέρνηση τοποθετεί σε σημαντικές θέσεις, με σκοπό της εφαρμογή της πολιτικής της, ανθρώπους με πλούσιο βιογραφικό, το οποίο όμως δεν εξασφαλίζει πάντα επιτυχημένο έργο.
Έτσι και ο κ. Γκανούλης πέρασε από κοντά μας χωρίς να αφήσει πίσω του οτιδήποτε σημαντικό. Συμμετείχε σε μία σύσκεψη στο Μακρυχώρι και σε μία στην Λάρισα, το μεσημέρι και το βράδυ της 28ης Απριλίου, στις οποίες τόσο από το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, όσο και από προσωπική αντίληψη, περιορίστηκε σε κοινοτυπίες για την σημασία του νερού και στην διαπίστωση ότι «στην Θεσσαλία δεν σεβόμαστε το νερό». Προφανώς σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπου το σέβονται , π.χ. όταν μεταφέρουν τα νερά των ποταμών Εύηνου και Μόρνου στην Αττική, από απόσταση 250 χλμ. Για το έργο του ως Ειδικού Γραμματέα Υδάτων και ειδικά για την διαδικασία αναθεώρησης των εγκεκριμένων σχεδίων Διαχείρισης, δεν έγινε αντιληπτή κάποια αναφορά.
Την έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης από τον κ. Γκανούλη των φορέων της Θεσσαλίας που σχετίζονται με το νερό εξέθεσε ο κ. Γκούμας σε άρθρο του «Ο Ειδικός Γραμματέας Υδάτων και όσα δεν είπε», στην «Ε» της 4ης Μαΐου.
Το «τμήμα ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας» θεώρησε υποχρέωσή του να υπερασπιστεί τον κυβερνητικό αξιωματούχο και στις 9 Μαΐου απάντησε τονίζοντας ότι «ο Ειδικός Γραμματέας Υδάτων είναι σε σωστό δρόμο», εφόσον, μεταξύ άλλων, προκρίνει την αποθήκευση νερού στην λεκάνη του Πηνειού με μικρότερα έργα αντί της μεταφοράς μέρους του άνω ρου του Αχελώου. Αστόχησε όμως στον χαρακτηρισμό οποιουδήποτε δεν συμφωνεί με αυτήν την θέση, εντάσσοντάς τον σε κάποια «ομάδα του Αχελώου». Ήταν δε ατυχέστατη η αναφορά του ταμιευτήρα της Καλλιπεύκης ως χαρακτηριστικού εναλλακτικού έργου ταμίευσης νερού, μαρτυρώντας άγνοια.
Η άγνοια αυτή θα είχε αποφευχθεί εάν το «τμήμα ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας» ή κάποιο από τα μέλη του, διατηρούσε ένα στοιχειώδες αρχείο σχετικών δημοσιευμάτων. Όταν το Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοσίευμά του («Ε» 13-2-2016) με τίτλο «Πικρές αλήθειες για τον Αχελώο» κατακεραύνωνε όσους δεν συμφωνούσαν τότε με τον κ. Σκουρλέτη, ανέφερε σε αυτό «..τα μικρά φράγματα στον Πηνειό και τους παραποτάμους του... που θα είχαν άμεσα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των αρδευτικών αναγκών…» Η αόριστη αυτή αναφορά προκάλεσε την δημοσίευση ενός άρθρου μου («Ε» 23-2-2016) με τίτλο «Περιφερειακά υδραυλικά έργα της Θεσσαλίας», βασισμένου σε εργασία μου υπό την αιγίδα του ΤΕΕ ΚΔ Θεσσαλίας, τον Οκτώβριο 2012 , με τίτλο «Περιφερειακά έργα ταμίευσης νερού στην Θεσσαλία». Η εργασία μου αυτή, κατόπιν επιθυμίας του, ήταν σε γνώση επιφανούς στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας από τον Απρίλιο 2013, χωρίς οποιοδήποτε σχόλιο εκ μέρους του.
Στο προαναφερθέν δημοσίευμα, με κριτήριο ο όγκος του ταμιευτήρα ενός έργου να είναι μεγαλύτερος του 1 εκατ. κυβ. μέτρων, καταμετρήθηκαν 24 συγκεκριμένα έργα ταμίευσης, από τα οποία κατασκευασμένα ήταν 5, υπό κατασκευή 3 και αυτά που θα ήταν δυνατόν να κατασκευαστούν 16. Από τα τελευταία, τα 8 είχαν κάποια ωριμότητα και τα υπόλοιπα 8 είχαν μόνο το όνομα. Από τα υπό κατασκευή, το ένα έχει διακοπεί χωρίς ορατή προοπτική συνέχισής του.
Τα στοιχεία στο δημοσίευμα (αλλά και στην εργασία) δεν έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα. Η προοπτική υλοποίησης του συνόλου των περιφερειακών έργων ταμίευσης στην λεκάνη του Πηνειού στις επόμενες δεκαετίες εκτιμώ ότι είναι απειροελάχιστη. Θεωρητικά, εάν κατασκευαζόταν και τα 19 έργα (3+16), θα απαιτούσαν σε σημερινές τιμές 830 εκατομμύρια ευρώ (χωρίς τα δίκτυα αξιοποίησης) για την αποθήκευση 360 εκατ. κυβ. μέτρων νερού. Από τα 19 έργα είναι σκόπιμο να επικεντρωθούν οι προσπάθειες για την υλοποίηση των 6 σημαντικότερων, δαπάνης 500 εκατ. ευρώ και όγκου ταμίευσης 260 εκ. κ. μ. νερού και να αρχίσει ο σχεδιασμός τους, με προοπτική να έχουν υλοποιηθεί με την εξόφληση του ελληνικού χρέους.
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα μισά από τα 24 περιφερειακά έργα (θα) αρδεύουν εκτάσεις κοντά στον Πηνειό, οι οποίες ήδη αρδεύονται. Τα υπόλοιπα όμως θα αρδεύουν εκτάσεις μακριά από τον Πηνειό, που σήμερα δεν αρδεύονται.Το νερό που θα συγκεντρώνουν τα τελευταία (περίπου 150 εκ. κυβ. μέτρα) θα αποτελεί έλλειμμα της αρδευτικής ικανότητας του Πηνειού, ο οποίος θα πρέπει να ενισχυθεί αντίστοιχα. Δηλαδή, η ταμίευση νερού σε περιφερειακά έργα μακριά από την κοίτη του Πηνειού, απαιτεί ταυτόχρονα την μεταφορά νερού από τον Αχελώο, πέραν του Ταυρωπού, για να μην χάσει ο Πηνειός την σημερινή του αρδευτική ικανότητα.
Το δημοσίευμα κατέληγε : «Η στάση απαξίωσης των έργων μεταφοράς –εκτροπής του Αχελώου (με την αχρήστευση ή την καθαίρεσή τους) δεν είναι λογική και πρέπει να αντικατασταθεί από την προσπάθεια της συντονισμένης κατασκευής και λειτουργίας τους με τα Περιφερειακά Έργα». Την θέση αυτή υπερασπίζομαι και σήμερα, χωρίς να λαμβάνω υπόψη την υδροηλεκτρική λειτουργία των έργων Αχελώου.
Υποθέτω ότι εάν γνώριζε τα προαναφερθέντα, το «τμήμα ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας» θα ήταν περισσότερο προβληματισμένο και συγκρατημένο στο λιβάνισμα του κ. Γκανούλη, μόνο και μόνο επειδή είναι «δικός τους».
Για την ιστορία , ο κ. Γκούμας ανταπάντησε με νέο άρθρο («Ε» 11 Μαΐου), στο οποίο δεν υπήρξε μέχρι σήμερα τοποθέτηση του «τμήματος ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας». Ούτε εγώ περιμένω δημόσια απάντηση στο παρόν άρθρο, είμαι όμως στην διάθεση του «τμήματος» για σχετική ενημέρωση.
Από τον Κώστα Μεζάρη
