Η φύση προίκισε τη γυναίκα μάνα με ευεργετήματα, που αποτελούν τον εξοπλισμό της σε προτερήματα και αρετές για να λειτουργήσει με επιτυχή τρόπο η δημιουργική μητρότητα. Η γυναίκα μόλις αντιληφθεί τη λειτουργία της μητρότητας, την επελθούσα εγκυμοσύνη, μεταμορφώνεται, λάμπει ολόκληρη η μορφή της, η ψυχή της κατακλύζεται από υπερβολική συγκίνηση, η χαρά της είναι ασυγκράτητη, ζει το θαύμα της δημιουργίας, ονειρεύεται την έλευση στον κόσμο της τρυφερής ανθρώπινης ύπαρξης, που θα γεμίσει τη ζεστή αγκαλιά της. Η ευτυχία της είναι καταφανής, η ψυχή της ξεχειλίζει από αγάπη και στοργή για το επερχόμενο ανθρώπινο πλάσμα. Συνειδητοποιεί, ότι δίνει το φως της ζωής σε μια ανθρώπινη ύπαρξη, συμβάλλει στην αναγέννηση της ζωής, φροντίζει και εκδηλώνει όλη την τρυφερότητα και εξαντλεί την ευαισθησία της στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση, των παιδιών της.
Αυτή με την πεισματική και κοπιώδη προσπάθεια θα διαμορφώσει τον χαρακτήρα του και θα διαπλάσει την προσωπικότητα του παιδιού της. Και σαν πρώτη δασκάλα που είναι θα προετοιμάσει τον μελλοντικό πολίτη, που θα είναι έντιμος, υπεύθυνος και ενεργός, που θα ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Η μάνα με την αλύγιστη θέληση, την επίμονη επιδίωξη και την ευγενική φιλοδοξία της θα αναδείξει την ηρωίδα ή τον ήρωα, την αστραφτερή προσωπικότητα και την εμβληματική μορφή, τον κορυφαίο επιστήμονα, τον εμπνευσμένο και ικανό πολιτικό εμποτισμένο με αγάπη και ανιδιοτέλεια για το λαό, τον φωτισμένο λογοτέχνη και τον φιλόσοφο, που με τις σκέψεις του θα διευκολύνει την ανθρώπινη κοινωνία στην ανοδική τους πορεία και στην ευτυχισμένη ζωή.
Λέγεται ότι πίσω από κάθε μεγάλη ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται η δυναμική, η στοργική και ευγενική ψυχή της μάνας. Η ευεργετική παιδαγωγική δύναμη της μάνας πάνω στο παιδί της μνημονεύεται στις φωτισμένες αποφθεγματικές εκφράσεις επιφανών ανθρώπων. Ο Αβραάμ Λίνκολν έγραψε την εξής εντυπωσιακή σκέψη του «Ό,τι είμαι και ελπίζω να γίνω το χρωστώ στη μητέρα μου». Δηλώνεται πλήρης αποδοχή της παιδαγωγικής επιρροής της μάνας στην πορεία της ζωής του Α. Λίνκολν. Ο Ναπολέων, που αναστάτωσε και μάτωσε την Ευρώπη, με ειλικρίνεια και σεβασμό αναφέρθηκε στη μάνα του, που συνέβαλε στην αλματώδη άνοδό του «Στη μητέρα μου οφείλω το ανέβασμά μου, έχω τη γνώμη πως το μέλλον καλό ή κακό του παιδιού πρώτιστα εξαρτάται από τη μητέρα του». Ο μεγάλος διανοητής Γ. Γουαλαντ με την εκλεπτυσμένη σκέψη του τονίζει την παιδαγωγική δύναμη της μάνας και την δυναμική παρέμβασή της στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού και ανάδειξή του ως ισχυρού παράγοντα, που εξουσιάζει τον κόσμο. Η αποφθεγματική σκέψη είναι η εξής: «Το χέρι που λικνίζει το λίκνο, είναι το χέρι που κυβερνάει τον κόσμο».
Στη συνέχεια θα ασχοληθούμε με τον θεσμό της υιοθεσίας, που τον επινόησε η οργανωμένη κοινωνία για να καλύψει και να θεραπεύσει παθογένειες, ελαττώματα και ιδιαιτερότητες ορισμένων γυναικών που θα βοηθούν στη λειτουργία της μητρότητας. Τα ευεργετήματα της φυσικής μάνας διαθέτει και η υιοθετούσα μάνα και μάλιστα πολλές φορές σε μεγαλύτερη ένταση. Αυτή τη μητρότητα και τον παιδαγωγικό της ρόλο εκδηλώνει με αγωνία και λαχτάρα, έχοντας ως μοναδικό σκοπό της ζωής της την απόκτηση, τη γαλούχηση και την ανάσταση του δικού της παιδιού. Μόλις πάρει στην άδεια και ζεστή αγκαλιά της το τρυφερό πλάσμα, λάμπει και ακτινοβολεί η μορφή της, η ψυχή της πλημμυρίζει από την ορμητική χαρά, εκτοπίζοντας την αγωνία, ζει το πιο όμορφο όνειρο της ζωής της. Περνάει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής της, είναι μάνα, γέμισε η αγκαλιά της με το δικό της παιδί. Και η φυσική και η υιοθετούσα μάνα εκδηλώνουν την ίδια αγάπη και στοργή για το παιδί, έχουν την αυτή επίπονη και επώδυνη προσφορά στην οικογένεια και την κοινωνία. Η αγνή αγάπη και η πηγαία στοργή της μάνας ενέπνευσαν τον διάσημο Μπαλζάκ, που με τον όμορφο λόγο του υμνεί τη μητρική στοργή ως εξής «Ποτέ μέσα στη ζωή σας δεν θα συναντήσετε μια στοργή καλύτερη, πιο βαθειά, πιο αφιλοκερδή, πιο πραγματική από κείνη της μητέρας σας».
Σ` όλες τις χώρες του κόσμου, καθώς και στην πατρίδα μας εκατομμύρια ανθρώπων δεν θα γιορτάσουν τη γιορτή της μάνας ή θα αδιαφορήσουν για την εορταστική αυτή εκδήλωση γιατί συνθλίβονται από τα υπάρχοντα κοινωνικά προβλήματα της εξαθλίωσης και της κατάπτωσής τους λόγω της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας και των ασθενειών. Η ευθύνη βαρύνει τους κρατούντες κάθε χώρας, τους διεθνείς θεσμούς και τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες που διαχειρίζονται τον πλούτο κάθε χώρας και όλου του κόσμου χωρίς να θεραπεύουν τις κοινωνικές πληγές και να ανακουφίζουν οικονομικά τα πάσχοντα λαϊκά στρώματα και απαξιώνουν την ανθρώπινη αξία. Ενδιαφέρονται για τη συσσώρευση πλούτου, την απόκτηση διεθνούς επιρροής και την ανάπτυξη του ηγεμονισμού.
Εδώ και λίγες μέρες στο Βερολίνο μαζεύτηκαν οι ισχυρές γυναίκες και κραταιές κυρίες Μέρκελ, Λαγκάρντ, η υπουργός του Καναδά και η κόρη του προέδρου των ΗΠΑ για να συζητήσουν για τα δικαιώματα των γυναικών. Σε διεξαχθέντα διάλογο μια επιφανής γιατρός και ερίτιμος κυρία έκανε παρέμβαση με αυθόρμητο, ζωντανό, ευθύ, ορθό και έλλογο λόγο, που είναι ο εξής «Στη σημερινή εποχή είναι ντροπή να γίνεται συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών» υπερθεματίζω και συνιστώ στην κόρη του προέδρου των ΗΠΑ αν συμβουλέψει τον πατέρα της να συμπεριφέρεται στις γυναίκες και τους εργαζόμενους των επιχειρήσεών του συνετά και ευγενικά. Και οι κυρίες Μέρκελ και Λαγκάρντ να σέβονται την Ελλάδα, που είναι η μάνα της Δημοκρατίας. Οι κραταιές κυρίες ας ασχοληθούν με τα καυτά κοινωνικά προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας και των ασθενειών, που αποδεκατίζουν μεγάλες λαϊκές μάζες και προκαλούν τον θρήνο των μανάδων για το χαμό και τον αφανισμό των παιδιών τους.
Μεγάλος αριθμός παιδιών και ενηλίκων δεν γνώρισαν τη μάνα τους για διαφόρους λόγους. Δεν είδαν τη φωτεινή μορφή της, δεν άκουσαν τη μελίρρυτη φωνή της και τις εκφραστικές θωπείες της, δεν ένιωσαν τη ζεστή αγκαλιά της, δεν απόλαυσαν το τρυφερό απαλό χάδι, την αγάπη και τη στοργή της. Έζησαν τον πόνο και τη λύπη της ορφάνιας. Πίκρα και δάκρυα αναβλύζουν από τις ορφανές καρδιές για τη μάνα που δεν γνώρισαν και δεν έζησαν από κοντά και πλάι της. Και δικαιολογημένα η σκέψη των ορφανών ενοχοποιεί το πεπρωμένο, που άρπαξε και εξαφάνισε τη μάνα τους και τους στέρησε την αγάπη και τη στοργή της, τη χαρά της ζωής και μαύρισε τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια.
Η ιδεατή, η φανταστική μορφή της μάνας παρακολουθεί τα παιδιά της και ρίχνει πάνω τους προστατευτικά τη σκιά της. Η Μάνα από τους ευαίσθητους ανθρώπους θεωρείται το φωτεινό, το γελαστό, το όμορφο ανοιξιάτικο λουλούδι, που αποπνέει ευωδία και άρωμα, είναι η δροσοσταλιά, το δροσερό δένδρο, που μας δροσίζει στην κάψα του καλοκαιριού, είναι η θελκτική φθινοπωρινή μελαγχολία που μας συγκινεί και η χειμωνιάτικη ηλιαχτίδα που προσφέρει τη γλυκιά θαλπωρή στις κρύες μέρες της ζωής μας.
Σύμπασα η ανθρωπότητα υποκλίνεται στο αγνό, άγιο και θεϊκό πλάσμα, τη γυναίκα Μάνα, που είναι η ηρωίδα της ζωής, που συμβάλλει στην αναγέννηση της ζωής, που έχει τη λάμψη του ηθικού μεγαλείου και σύμφωνα με κάποιο μεγάλο συγγραφέα δίνει την ενδοξότερη μάχη όλων των αιώνων. Την αναφορά μου για το ιερό πλάσμα τη μάνα τερματίζω με την ευγενική και βαθειά ανθρώπινη σκέψη του Π.ΣΗΠΕΫ που συγκινεί κάθε ανθρώπινη ψυχή και είναι η ακόλουθη «Αγαπώ και σκέφτομαι τη μητέρα, καθώς ένα ευλογημένο καντήλι καίγεται αδιάκοπα στην ατέλειωτη νύχτα της ζωής, γαλήνια, χρήσιμη, απλή, ευγενικιά, στοργική και πάντοτε δίνοντας φως».
Από τον Γιάννη Θεούλη, επίτιμο δικηγόρο
