Στην απάντησή του τμήματος ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ με αναγορεύουν προσωπικά ως «εκπρόσωπο της ομάδας η οποία υπερασπίζεται την ολοκλήρωση των έργων μεταφοράς υδάτων του Αχελώου». Πράγματι, από τη δεκαετία του 1980, όταν έκλεισε οριστικά η συζήτηση για τη σκοπιμότητα των έργων Άνω Αχελώου (ΥΗ Έργο Μεσοχώρας, ΥΗΕ Συκιάς και σήραγγα μεταφοράς Πευκοφύτου) συμμετείχα (από διάφορες θέσεις) στη συλλογική προσπάθεια για την προώθηση των έργων αυτών. Όχι όμως ως «εκπρόσωπος ομάδας», αλλά ως «στρατιώτης» που συντάχθηκε με σύσσωμη την Αυτοδιοίκηση και τους φορείς της Θεσσαλίας που αγωνίστηκαν για τα έργα αυτά. Περιττό να αναφέρω ότι η Βουλή, διαχρονικά και επανειλημμένα, τα έργα τα έκρινε θετικά και μάλιστα με συντριπτικές πλειοψηφίες.
Όλα αυτά γνωστά. Προκύπτει όμως ένα ερώτημα: Εφόσον εμάς ορθώς μας κατατάσσουν στους «υπερασπιστές» της ολοκλήρωσης των έργων, οι ίδιοι σε ποια θέση τοποθετούν τον εαυτό τους; Μήπως η πολιτική τους πρόταση είναι να μην ολοκληρωθούν τα έργα ; Στην περίπτωση αυτή οφείλουν να ξεκαθαρίσουν εάν προτείνουν την εγκατάλειψή τους (κατά την άποψή μας ανέφικτο και ταυτόχρονα ανεύθυνο) ή εάν συντάσσονται με τις ακραίες απόψεις κάποιων οικολογικών οργανώσεων και αναρχοαυτόνομων ομάδων (ας ρίξουν μια ματιά στα συνθήματα επάνω στο φράγμα) που ζητάνε ευθέως την κατεδάφισή τους.
Λίγες παρατηρήσεις επί της ουσίας:
* Τα έργα του Άνω Αχελώου και η μεταφορά ή όχι των υδάτων για κάλυψη αναγκών στον κάμπο είναι δύο απολύτως διακριτά θέματα. Ισχυριζόμαστε χρόνια τώρα, ότι όλα τα έργα πρέπει να ολοκληρωθούν, να λειτουργήσουν κατ’ ελάχιστον ως υδροηλεκτρικά όπως αρχικά σχεδιάσθηκαν και να αποσβεσθεί η δαπάνη κατασκευή τους. Σε ό,τι αφορά στη μεταφορά νερού, αυτή θα κρίνεται κατά τα επόμενα εκατό και πλέον έτη (τόση είναι η διάρκεια ζωής των ταμιευτήρων) κάθε φορά και σε κάθε διαφορετική περίοδο ανάλογα με τις ανάγκες για αρδεύσεις και για εμπλουτισμό του υπόγειου υδροφορέα, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα υδάτων στην υδρολογική λεκάνη Πηνειού κ.ο.κ. Καλούμε μάλιστα τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να μην προσπαθούν να προκαταλάβουν τις αποφάσεις των επόμενων δεκαετιών, που ανήκουν στις επόμενες γενεές και όχι στη δική μας. Εάν λοιπόν επανεξετάσουν την οπτική τους για το θέμα, ίσως ανακαλύψουν τον «σωστό» δρόμο που αναζητούν.
* Το έλλειμμα της λεκάνης Πηνειού (θεσσαλικός κάμπος) δεν το επικαλούμαστε εμείς «αυθαίρετα». Πρόκειται για πραγματικότητα, απόλυτα μελετημένη και προσδιορισμένη από τις επιστημονικές μελέτες και κυρίως από τα θεσμοθετημένα Σχέδια Διαχείρισης. Ομοίως τα Σχέδια (και όχι εμείς) προσδιόρισαν (στα εναλλακτικά σενάρια της μελέτης) την ανάγκη περιορισμού αρδευόμενων καλλιεργειών εφόσον δεν υπάρξουν «δανεικά» νερά. Για μας λοιπόν η λύση είναι ο προγραμματισμός και η ολοκλήρωση κατά τις επόμενες δεκαετίες όλων των αξιόλογου όγκου ταμιευτήρων στη λεκάνη Πηνειού (Παληοδερλί, Ελασσόνα, Πύλη, Μουζάκι, Νεοχωρίτης και κάποια μικρότερα). Το να αναφέρει όμως ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, έστω ενδεικτικά την Καλλιπεύκη, με πιθανή ταμίευση όγκου μικρότερη από 1 εκ. κ. μ., δηλαδή όσο πίνουν οι κάτοικοι της Λάρισας μέσα σε ένα 15θημερο, αυτό δείχνει τουλάχιστον άγνοια των θεμάτων και μειωμένη αίσθηση της πραγματικότητας.
* Αντιληφθήκαμε θαυμάσια τι εννοούσε ο κ. Γκανούλης με τη «ρήση» του ότι δήθεν στη Θεσσαλία δεν σεβόμαστε το νερό. Προσπαθούσε να καλύψει τις ευθύνες τις δικές του αλλά και διαχρονικά των αρμόδιων για τα νερά οργάνων της Πολιτείας. Ήταν προφανώς δήλωση ατυχής και απαράδεκτη.
* Και ένα τελευταίο: Ούτε ο κ. Γκανούλης ούτε το τμήμα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας αναφέρθηκαν στο υδροηλεκτρικό έργο Μεσοχώρας και στην επικείμενη αδειοδότησή του, όπως την ανακοίνωσε προ τριμήνου ο κ. Φάμελλος και για το οποίο όλοι οι βουλευτές Θεσσαλίας του ΣΥΡΙΖΑ, σε ειδική εκδήλωση στην Αθήνα, τοποθετήθηκαν θετικά. Εντοπίσαμε και στο πρώτο μας σημείωμα αυτή την «παράλειψη». Υπάρχει απάντηση ή να υποθέσουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει διαμορφωμένη «ομάδα» ή «τάση» που επιδιώκουν και αυτοί την κατεδάφιση του έργου;
Του Κώστα Γκούμα
