Ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων πολιτών και σήμερα ακόμα τρέφει την αυταπάτη ότι τα πάντα γυρίζουν γύρω από την Ελλάδα, λόγω της στρατηγικής σημασίας και θέσης της χώρας μας και λόγω της ένδοξης πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Οι σύγχρονοι όμως Έλληνες κατά βάση ουδεμία σχέση έχουμε με τους πραγματικά αξιοθαύμαστους αρχαίους ημών προγόνους.
Ταυτόχρονα η πλειοψηφία των κυβερνήσεων και των πολιτικών του σύγχρονου ελληνικού κράτους δεν στάθηκε ικανή να διαχειριστεί σωστά τα ζητήματα του κράτους και να το οργανώσει κατάλληλα. Τουναντίον εθελοτυφλούσε και επέρριπτε τις ευθύνες μόνο σε προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς να παραδέχεται το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογούσε.
Οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί, που κυβέρνησαν μέχρι τώρα, έχουν μεγαλώσει με την πολιτική νοοτροπία του χθες και την έχουν ασπαστεί. Και καθώς φαίνεται, η δημοφιλέστερη πρακτική, για να εκλεγεί ένας πολιτικός, συνοψίζεται στην πρόταση: «Λέω ό,τι θες ν’ ακούσεις ως ψηφοφόρος, αλλά δεν κάνω τίποτα απ’ αυτά που απαιτούνται, για να μπορέσεις να ζήσεις καλύτερα ως πολίτης. Όμως τα αποτελέσματα της νοοτροπίας αυτής είναι οδυνηρά…
Ταυτόχρονα στην κοινωνία υπάρχει και μια άλλη πλευρά των πολιτών. Εκείνων - ανάμεσά τους κι εγώ - που παρακολουθούμε με απορία την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση, καθώς αντιλαμβανόμαστε ότι:
i) πρέπει τα έξοδα του κράτους κάθε χρόνο να είναι λιγότερα από τα έσοδα, για να μη χρεώνονται οι μελλοντικές γενεές
ii) το κράτος οφείλει να εφαρμόσει σε όλους τους τομείς την αξιοκρατία, την ισονομία και την ισοπολιτεία ώστε να γίνει ελκυστικό και δίκαιο για όλους τους Έλληνες πολίτες του
iii)ο εκάστοτε επενδυτής, Έλληνας ή ξένος αξίζει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, εγγυημένο από το κράτος, το οποίο θα είναι γνωστό εκ των προτέρων και δεν θα αλλάζει από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά θα βρίσκεται σε ισχύ για πολλά χρόνια
iv)η δικαιοσύνη είναι υποχρεωμένη να λύνει τις δικαστικές διαφορές σε εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε να αποφύγουμε να είμαστε στα όρια της αρνησιδικίας, γεγονός που επικρατεί σήμερα, με αποτέλεσμα οι πολίτες να φοβούνται ότι δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους
v) το ασφαλιστικό σύστημα είναι αδήριτη ανάγκη πια να προσαρμοστεί σε συντάξεις που να μπορεί να πληρώσει τουλάχιστον σε βάθος μιας γενεάς, ώστε να μην κινδυνεύσουν και οι τωρινοί, αλλά και οι μελλοντικοί συνταξιούχοι να μείνουν χωρίς σύνταξη, ιδιαίτερα από τη στιγμή που τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταστρατηγηθεί από λανθασμένες επιλογές πολιτικών, συνδικαλιστών και διορισμένων διοικήσεων
vi) το εκπαιδευτικό σύστημα επιβάλλεται να προετοιμάζει τους πολίτες, που θα έχει ανάγκη η κοινωνία, και όταν γράφω κοινωνία, εννοώ και την επιχειρηματική της πλευρά
vii) αποτελεί απαράβατη υποχρέωση του κράτους να εφαρμόζει κάθε νόμο, που ψηφίζει, και να μη γελοιοποιείται π.χ. με τον αντικαπνιστικό νόμο και τόσα άλλα…
Εμείς, οι πολίτες που πιστεύουμε τα παραπάνω, είμαστε μια σιωπηλή και ανερχόμενη πλειοψηφία στην κοινωνία, πολιτικά αποκλεισμένη, διότι απλά δεν θέλουμε και δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με την επικρατούσα κομματική και κυβερνητική νοοτροπία, αν και θέλουμε ν’ αλλάξει η σημερινή τραγική κατάσταση.
Πιστεύω ότι δεν απέχουμε πολύ από τη μέρα που η σιωπηλή και ανερχόμενη κοινωνική πλειοψηφία του σήμερα θ’ αναλάβει ν’ αλλάξει υπέρ του πολίτη την πολιτική νοοτροπία του χθες με όπλο την κοινή λογική.
Οι πολίτες όμως από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν πολλά, αν και τα κόμματα που ασκούν την εξουσία δεν στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση, με σκοπό να βελτιωθεί επιτέλους η κατηφορική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα στα χρόνια της κρίσης. Αυτό φαίνεται ότι άρχισαν να το συνειδητοποιούν και κάποιοι άνθρωποι της πολιτικής σκηνής, με πρώτο παράδειγμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ξεκίνησε την ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας, δίνοντας τη δυνατότητα σε πολίτες να αλλάξουν την πολιτική νοοτροπία του κόμματος. Αναμφισβήτητα είναι ένα παράθυρο ευκαιρίας, που έχει ανοίξει στη Νέα Δημοκρατία μέχρι τις εκλογές, σε πολίτες μαχόμενους, που μέχρι τώρα δεν είχαν καμία σχέση με την πολιτική, αλλά πήραν τη μεγάλη απόφαση να εμπλακούν σε αυτή για να αλλάξουν την πολιτική νοοτροπία του «οπαδού» και να προωθήσουν την ιδέα της αναδιοργάνωσης του κράτους στα πρότυπα των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών. Και κακά τα ψέματα,κανένα σύστημα εξουσίας δεν άλλαξε, κοιτώντας το απ’ έξω.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος, ότι το εγχείρημα της αλλαγής της πολιτικής νοοτροπίας υπέρ του πολίτη θα ξεφουσκώσει γρήγορα ή το αργότερο την επόμενη μέρα των εκλογών, κάτι που φοβόμαστε πολλοί, κρίνοντας από τα αποτελέσματα προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Όμως είναι από τις λίγες φορές που ο πολίτης μπορεί να ποντάρει με το ρίσκο να το έχει σχεδόν όλο το παλαιό πολιτικό σύστημα. Ευτυχώς για όλους μας το παλαιό πολιτικό σύστημα δεν έχει άλλες δημιουργικές επιλογές, ιδιαίτερα όταν κατά κοινή ομολογία τα αποτελέσματα της πολιτικής νοοτροπίας, που έχει επικρατήσει σε όλα τα πολιτικά κόμματα, τα οποία άσκησαν εξουσία έστω και μια φορά μέχρι και σήμερα, ήταν καταστροφικά για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ενώ εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα λίγων. Η σιωπηλή ανερχόμενη κοινωνική πλειοψηφία καλείται να μιλήσει με τη φωνή της λογικής, χωρίς φόβο.
*] Ο Στέλιος Ορφανάκης είναι Καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, έχει δουλέψει και ως Επενδυτικός Σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (AlphaPrivateBank – Όμιλος ALPHABANK).
Του Στέλιου Ορφανάκη*
