Συναισθήματα απόρριψης, εγκατάλειψης, αχαριστίας, απιστίας, μοναξιάς, άρνησης, εμπαιγμού, ειρωνείας, αδικίας και προδοσίας, συνθλίβουν τη θεία ψυχή Του. Και όλα αυτά έπαθε ο Δημιουργός από το δημιούργημά Του, που από τον ύμνο πέρασε στις ύβρεις, από την πίστη στην απόρριψη και από το "ωσαννά" στο "σταύρωσον - σταύρωσον!".
Δικαιολογημένο λοιπόν και το παράπονό Του. "Λαέ μου, τι κακό σου έκανα; Στους τυφλούς έδωσα φως, τους λεπρούς καθάρισα, τον παράλυτο γιάτρεψα, νεκρούς ανέστησα και με το "μάννα" σε κράτησα στη ζωή. Κι εσύ τι με ανταπέδωκες; Αντί του μάννα χολή και αντί του ύδατος όξος! Αντί του αγαπάν με, σταυρώ προσηλώσατε!".
Και σήμερα, τι κι αν πέρασαν δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια; Τα λόγια του Χριστού είναι πάντα επίκαιρα για το μέγα αμάρτημα, της αχαριστίας του ευεργετουμένου προς τον ευεργέτη του.
Είναι γιατί ο άνθρωπος πιστεύει πως είναι ο καλύτερος στον κόσμο, ο σοφότερος, ο ωραιότερος, ο πλέον ικανός, που οφείλουν όλοι να τον αναγνωρίζουν.
Είναι γέννημα του "ΕΓΩ" του, της υπερηφάνειας και της μεγάλης ιδέας που έχει για τον εαυτό του.
Αυτή ναρκώνει και νεκρώνει την ψυχή του. Γι' αυτό δεν αισθάνεται ντροπή και γκρεμίζει κάθε δίχτυ αξιών που προστατεύουν τον άνθρωπο. Ο εγωισμός του τυφλώνει το νου που αδυνατεί να διακρίνει το καλό από το κακό, το αμαρτωλό από το άγιο, το άδικο από την αδικία και όλα τα αξιολογεί με σημείο αναφοράς τον ίδιον συμφέρον ικανοποιώντας έτσι το "ΕΓΩ" του. Γι' αυτό και η συμπεριφορά του είναι επιβλαβής ακόμα και στα πλέον προσφιλή του πρόσωπα σκορπίζοντας τριγύρω πόνο και θλίψη.
Δεν αναγνωρίζει την ευεργεσία και ανταποδίδει αχαριστία. Χαίρει στο κακό που θα συμβεί στον ευεργέτη του, είναι αγνώμων και υποκριτής!
Γι' αυτό και τα φοβερά "Ουαί υμίν" που ακούμε να λέει ο Κύριος προς τον "περιούσιο" λαό Του, ίσως να είναι και για όλους μας που λησμονούμε τον ευεργέτη Δημιουργό μας για όλα όσα μας προσφέρει και τον πλησίον μας.
Ας το αναλογιστούμε αυτό μήπως και "έλθουμε εις εαυτόν" και με το άγιο φως της Ανάστασης βαδίσουμε τον δρόμο της σωτηρίας. Στην πρόσκληση της εκκλησίας "Δεύτε λάβετε φως", ας προστρέξουμε όλοι, ηγέτες και λαός και ας βρούμε το δρόμο της αγάπης.
Το Πάσχα δεν είναι μια γιορτή ακόμα! Δεν μπορεί να είναι μόνο διακοπές, εκδρομές, γλέντι και αρνί στη σούβλα. Είναι και πνευματική ανάταση για να αντλήσουμε δύναμη αντίστασης στην παρακμή και την κρίση, δύναμη αυτοσυνειδησίας και άκρας ταπείνωσης ώστε με την Ανάσταση του Κυρίου μας να ευχηθούμε και τη δική μας ανάσταση!
Του Δημητρίου Νταφούλη
