Που ήταν άντρας πολλά βαρύς, «ο άντρας ο πρόστυχος ο άντρας ο σωστός» που λέει και το άσμα. Που έτσι κι έβγαινε στις διεθνείς αγορές, σκίζονταν όλα τα λιμάνα του δανείσουν φράγκα που μετά τα...δάνειζε σε μας (για πάντα) και τα περνούσαμε όλοι πολύ ωραία. Τελειότης ρε φίλε, τελειότης. Αχ... πουν ‘τα χρόνια εκείνα!
Ξαναγυρίζω στο θέμα μας που είναι η κυρά- Σίσσυ. Λοιπόν η Σίσσυ όντως έτρωγε για πέντε – δέκα, αλλά άμα είσαι είκοσι something,...δεν μασάς. Κι αν πάλι… μασάς, δεν παχαίνεις- οι καύσεις κάνουν πάρτι στον οργανισμό σου… Οπότε, σαν νέοι κι εμείς, μασαμπουκιάζαμε ό,τι σαβούρα έπεφτε στο πιάτο μας. Τι πιτόγυρα, τι χάμπουργκερ (που ήτο τότε το μπεστ σέλερ των «βρόμικων»), τα πάντα όλα. Ό,τι έπαιζε σε κοψίδι «φέρ’ το μάστορα να το δοκιμάσουμε» εμείς. Η χαρά των πλατειών Αργυροπουλίου και Φαλάνης ήμασταν. Και στα καπάκια, να οι πάστες, να τα μιλφέιγ και τα προφιτερόλ- κάπως έτσι πιάσαμε φιλίες με τον Καραντάνη (που κείνα τα χρόνια έφτιαχνε πολύ ωραίες σόδες).
Μάσα στη μάσα, παιδάκι το παϊδάκι, για τα μένα το ‘φτιαξα το αρχοντικό κοιλάκι που στο μεταξύ απόχτησα. Το οποίο σήμερον κοιλάκι δεν το λες, αλλά μια αξιοσέβαστη κοιλιά που δίνει μια... βαρύτητα, μια αρχοντιά στον άντρα.
-Τα πήρες τα κιλάκια σου, μου λένε (με συγκαλυμμένη χαιρεκακία) παλιοί συμμαθητές που με βρίσκουν στον δρόμο, οι οποίοι έχουν τα ίδια χάλια (ας μην σχολιάσω), αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Για μένα στην κοιλιά αποτυπώνεται ο βαθμός ευδαιμονίας του άνδρα, άμα θέλεις δηλαδή να το δούμε το θέμα στις σωστές του διαστάσεις. Δικά μου είναι όλα τα κιλά, κι όλα τα λεφτά που ξόδεψα για να τα αποκτήσω και κανέναν κερατά δεν χρωστάω. Κι έπειτα, απεδείχθη περίφημη μαγείρισσα και η Κερασίνα. Φτιάχνει κάτι σουτζουκάκια, κάτι παστίτσια και κάτι λαχανόπιτες... Άσε... Θείλα σκέτη.
Αν εμένα δεν με νοιάζει, τη Σίσσυ τη νοιάζει και την παρανοιάζει. Η Σίσσυ - που ποτέ δεν ήταν κατηγορία φτερού- έχει πάρει κάμποσα κιλά τα τελευταία χρόνια. Δεν τη λες χοντρή, αλλά... γεμάτη μια χαρά τη λες… Τα (αρκετά) τελευταία χρόνια δε, τα περιττά της κιλά αποτελούν βασικό θέμα της προσωπικής της ατζέντας. Η τυπολογία της «γεματούλας» είναι συγκεκριμένη:
- Μόλις πιάσει ο Μάρτης – όπως τώρα καλή ώρα- η κυρά Σίσσυ, αναλογιζόμενη ότι το καλοκαίρι έρχεται με βήμα ταχύ, προβαίνει σε ανακοινώσεις:
- Τάκη, μου λέει, προχθές αρχίζω δίαιτα! (άργησε, αλλά το ‘πε!).
Βέβαια, οι δηλώσεις της κυρίας Σίσσυς περί διαίτης έχουν τόση αξία όση αυτές του κ. Τσίπρα ότι η ανάπτυξη ξεκίνησε. Αλλά αφού και οι δύο - και η Σίσσυ και ο Τσίπρας- το πιστεύουν, εμάς τι λόγος μας πέφτει;
Στη συνέχεια η Σίσσυ αναγγέλλει πως ξεκινά και νηστεία λόγω Σαρακοστής. «Είναι καλό και για το σώμα- λέει. Αποτοξίνωση !» Επόμενη δήλωση είναι πως κρέατα, τυριά, βούτυρα, και λοιπά αμαρτωλά, «κομμένα» και να κοιτάξω τι θα κάνω, να πάω να πάρω κάνα θαλασσινό.
Δεν είναι κι άσχημα. Τοις κείνης ρήμασι πειθόμενος, πήγα και πήρα κάτι ολόφρεσκες σουπιές πλαταμωνίσιες που τις έφτιαξε με σπανάκι. Έβαλε και μπόλικο λάδι και κάναμε κάτι «βούτες» άλλο πράμα. Και να οι μακαρονάδες, (νηστίσιμες με λάδι) και να οι πατάτες γιαχνί με μπόλικη σάλτσα ντομάτα – διότι τι να φας, η νηστεία σε περιορίζει.
Κάπως έτσι η νηστεία αποδεικνύεται – κάθε χρόνο - ατελέσφορη. Η Σίσσυ διατηρεί «όλα τα κιλά» και συνήθως διαμαρτύρεται με παράπονο:
«- Αφού δεν τρώμε βρε παιδάκι μου, πώς παχαίνουμε;» Και μετά αυτοπαρηγοριέται : «Τι να πεις; Με τον αέρα παχαίνω…».
Είναι απολύτως βέβαιο ότι τις επόμενες ημέρες η... νηστεία σιωπηρώς θα... εγκαταλειφθεί άνευ πολλών – πολλών ενοχών και θα περάσουμε στο PlanB. Γράφε : ψητό κοτόπουλο και άπαχο μοσχάρι, το οποίο συνοδεύουμε με βραστό μπρόκολο ή νερόβραστα κολοκυθάκια. Αυτά συνιστά η διαιτολόγος στην οποία προσφεύγει η Σίσσυ μου όταν η δίαιτα της Σαρακοστής –νομοτελειακώς - αποτυγχάνει. Η δίαιτα της διαιτολόγου τηρείται απαρεγκλίτως από τη Σίσσυ. Τι νομίζεις άραγε ότι έφαγε το βράδυ (μόλις τελείωσε τα κουλουράκια και τον καφέ και μετά κάτι ξηροκάρπια που βρήκε πρόχειρα); Μοσχάρι άπαχο έφαγε η Σίσσυ, ναι μα τον Θεό.
Επί χρόνια η Σίσσυ είχε ανακαλύψει το δικό της άλλοθι. Πάχαινε λέει γιατί... «είχε θυροειδή». Ναι, αυτός ο άτιμος αδένας έφταιγε, όπως η ίδια – και πολλές άλλες γεμάτες -έχουν γνωματεύσει.
- Ναι Ρούλα μου – έλεγε στις φιλενάδες- έχω θυροειδή, μην το συζητάς… Το θεωρείς φυσιολογικό εσύ που παίρνω κιλά ενώ δεν τρώω;»
Χρόνια ολόκληρα το ίδιο τροπάρι περί τον θυροειδή, στο τέλος το πίστεψε κι η ίδια κι άρχισε να το ψάχνει:
- Σίσσυ, της είπε ένας φίλος γιατρός, έχεις θυροειδή όσο έχω εγώ ελικόπτερο (δεν έχει απ’ όσο ξέρω).
Και αντί να χαρεί που ο θυροειδής της είναι φυσιολογικός, έπεσε στη μαύρη κατάθλιψη.
Δεν το βάζει όμως κάτω. Οι .. γεμάτες είναι κεφάτες. Και αισιόδοξες. Έτσι φέτος μου ανακοίνωσε περιχαρής τα νέα σχέδια της:
- Τάκη, αρχίζω βελονισμό! Θα το δεις, δεν κάνω πλάκα. Τέτοια κορμάρα δεν θα έχουν ξαναδεί τα Μεσάγγαλα! (Κατακαημένα Μεσάγγαλα!)
Τον Ιούλιο με τις εκπτώσεις η Σίσσυ θα αγοράσει ξανά μαγιό. Το περσινό -κατά πώς την κόβω- θα της πέφτει μάλλον στενό.
Αν θα πετύχει ο βελονισμός; Ναι, σίγουρα. Ειδικά αν ο βελονιστής έπιανε και της έραβε το στόμα…
Σίσσυ καλή μου, πώς να στο πω; Τρως. Και ψεύδεσαι και τρως! Οπότε, δες το cool το πράγμα. Τα πάχη μας τα κάλλη μας και σ’ όποιον αρέσουμε. Γκέγκε;
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
