Το Πολιτικό σύστημα, που θα έπρεπε να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια αυτή, παρουσιάζει όλο και μια καταλυτική απραξία. Ένα Κοινοβούλιο, όπου άρχουν στερεότυποι, ανούσιοι και απελπιστικοί καυγάδες. Ο ένας επιρρίπτει ευθύνες στον άλλον για την σημερινή εικόνα της χώρας μας. Ύβρεις, αντεγκλήσεις, αυθάδειες και λεονταρισμοί. Όλες οι Κυβερνήσεις ως τώρα έχουν να επιδείξουν έργα φθοράς και ανυποληψίας. Ανυποληψία μέσα κι έξω από τη χώρα μας. Οι πολίτες, δεν τρέφουν καμιά υπόληψη ή ελπίδα στους ταγούς μας. Οι φίλοι και συνεταίροι μας, κουμπώνονται μόλις ακούσουν για Ελλάδα.
Κι εμείς τι κάνουμε; Απολύτως τίποτα. Περιδινιζόμαστε μέσα σ` έναν στρόβιλο θανατερό. Πληγωμένοι από την ανεργία. Επιχειρήσεις με λουκέτα. Με εισοδήματα μόλις για επιβίωση. Οι Έλληνες μεταναστεύουν. Κι όσοι μένουν είναι λαβωμένοι από απόγνωση. Με ράκη και μπαλώματα προσμένουν, ως άθλιοι ικέτες απελπισμένοι την ώρα της δόσης. Δόση παράτασης της ζωής μας. Η ευνομία, ευλογία ζωής, ατονεί καθημερινά. Ακτύπητες δυνάμεις του σκότους και της βίας, μας γεμίζουν φόβους, ανασφάλεια, δέος.
Αλήθεια πόσο κοντόφθαλμοι είμαστε; Οι Κυβερνήσεις εξαγγέλλουν ελπιδοφόρες προοπτικές και πρακτικές που όμως μένουν απραγματοποίητες στα συρτάρια. Πόσες φορές ακούσατε για επενδύσεις; Για αύξηση παραγωγής. Για το φορολογικό; Τα εργασιακά; Το Εκπαιδευτικό σύστημα; Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Γιατί έρημος πάμε να γίνουμε.
Κρίση λοιπόν και απραξία. Το χειρότερο μείγμα φθοράς, Δυστυχώς η κοινωνία μας, συνολικά δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Ή μάλλον άλλαξε προς το χειρότερο. Η κρίση βαρβάτη και καταλυτική. Μας άλλαξαν σαν ανθρώπους. Έπνιξαν τα όνειρα και τις ελπίδες μας.
Όμως τι μέλλει γενέσθαι; Αν δεν ξυπνήσουμε, θα μας ξυπνήσει και μάλιστα βίαια η πραγματικότητα.
Αλήθεια μέσα στα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, δεν βρίσκονται λίγοι ικανοί; Με ήθος και επίγνωση της κατάστασης; Με φλόγα αγάπης για την Πατρίδα; Με επιστημονική συγκρότηση κορυφής; Άσπιλοι και αμόλυντοι, αντί όργανα διαφθοράς και διαπλοκής; Νέοι και άφθαρτοι να πάρουν τα ηνία της εξουσίας στα χέρια τους; Πιστεύω πως ναι. Αρκεί ν` αναδειχθούν. Να τους αφήσουν ελεύθερα να δράσουν. Γιατί στη χώρα μας όπως λέει ο λαός «ο καλός καλό δεν έχει». Στην πολιτική μάλιστα το αδηφάγο κατεστημένο, μόλις βλέπει κάποιον με κότσια να διακρίνεται, ρίχνονται πάνω του και τον αφανίζουν.
Παράλληλα όσοι δοκιμάστηκαν ως τώρα και απέτυχαν. Όσοι γεύτηκαν το πικρό ποτήρι της ανικανότητας. Και όσοι ζημίωσαν την Πατρίδα να δώσουν τόπο σε νέα πρόσωπα. Να ξεκολλήσουν από τα ανούσια κλισέ τους. Να ξεχάσουν το ψέμα και τον λαϊκισμό. Να δώσουν το σωστό νόημα στη σχέση Κράτους-Πολίτη. Και να ξεχάσουν τα τερτίπια τους, πως όποιος αναρριχάται και είναι ικανός να τον αποκεφαλίζουν.
Βγαίνουν από το παρελθόν ακόμα άνθρωποι, υπεύθυνοι για τη σημερινή κρίση και υπόσχονται λύτρωση. Με μονότονα αιτήματα για εκλογές, να εκπονήσουν προγράμματα ανάκαμψης, και να τα παρουσιάσουν στο λαό. Αλλιώς από λόγια χορτάσαμε. Μπεγλερίζουν τη «διαπραγμάτευση». Συναντήσεις ατέρμονες με την Τρόικα-θα έλθουν δε θα έλθουν; Αδιανόητες καθυστερήσεις στις επενδύσεις και αν τελικά κάποια υπογραφεί (Περιφερειακά Αεροδρόμια κ.ά.) Έ, τότε ελάτε να δείτε δάκρυα μετανοίας Υπουργού για το κακό που έκανε.
Ω, άμοιρη Ελλάς!!! Και είσαι τόσο όμορφη. Η γη σου μας δίνει τα ωραιότερα προϊόντα. Γεννάς Ιδέες και Ιδανικά. Κάποτε μάλιστα αγλαούς, καρπούς, έπη και δόξες.
Ας δώσουν επιτέλους τα χέρια Πράσινοι, Γαλάζιοι, Κόκκινοι κι όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται και αντί για λόγους κενούς και κοκορομαχίες γελοίες, ας ομονοήσουν κι ας σκύψουν να βρουν όλοι μαζί λύσεις, για ανάκαμψη και σωτηρία. Ο λαός θέλει ένα νοικοκυρεμένο κράτος. Όπως κουμαντάρει αυτός το δικό τους νοικοκυριό. Ας πασχίσουν να κάνουν τα έξοδα λιγότερα από τα έσοδα. Ας οργανώσουν κι ας αναπτύξουν την παραγωγή. Δίχως αυτή δεν κάνουμε τίποτα. Είναι θλιβερό το θέαμα να βλέπουμε την αγορά να πλημμυρίζει από εισαγόμενα προϊόντα. Ας αδράξουν ευκαιρίες επενδύσεων, κι ας αφήσουν τα τερτίπια, ότι τάχα θέλουν, αλλά τελικά τις τορπιλίζουν. Η πυγμή των αρμοδίων, ας πατάξει ριζικά την ανομία, τη φοροδιαφυγή, το καταστροφικό μένος των ψυχανόμαλων εμπρηστών. Και προπαντός ν` αφήσουν μερικοί υπεύθυνοι την ερωτοτροπία με τη δραχμή, γιατί εκεί πλέον μας περιμένουν άγνωστες ως τώρα και τραγικές ώρες.
Από τον Κων/νο Παπακωνσταντίνου
