Όλα έχουν πάρει μια γεύση αγάπης
σ'αυτόν τον μαύρο Χειμώνα
που απαιτούν να μας τα πάρουν όλα,
"οι φίλοι μας"!
Σε λίγο θα περπατήσω και θα εισπνεύσω
κρύο αέρα να αισθανθώ ελεύθερος....
Κι όλα θα έχουν πάρει μια απόχρωση
με ύμνους αγγέλων από κάλαντα των παιδιών...
και μια γεύση της φάτνης...
Το Φως έρχεται.... Φύσηξαν αύρες ελπίδας....
Η δική μας Αργώ ....δεν περιμένει
στις Παγασές τον Ιάσονα
να πάει στην Κολχίδα να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας!
Τα δικά μας καράβια δεν αγκυροβόλησαν στην Αυλίδα.
Δε θέλουμε να θυσιαστεί η Ιφιγένεια
για να φυσήξουν ούριοι άνεμοι
ούτε πολέμους στην Τροία....
Η δική μας Αργώ, είναι η “Ποιητική” που κουβαλάει
την ποίηση των ποιητών της Υφήλιου
ακόμα κι εκείνων που διστάζουν να τη φέρουν στο φως!
Η δική μας Αργώ, δε θέλει κωπηλάτες
να λαμνοκοπούν τη θάλασσα
αλλά "Ακροβάτες του ονείρου"
της αγάπης, της μουσικής της ζωγραφικής
και του έρωτα σ'έναν ουρανό
που θα λάμπει από την αθωότητα των παιδιών
κι απ' τα θαύματα των αιώνων!
Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη, 20-12-2015
Όταν είμασταν μικροί στο δημοτικό βουτούσαμε στα ρηχά και κάτι μαθαίναμε. Αργότερα κάτι παραπάνω...ακόμη και τα 16χρονα σήμερα -όσα θέλουν - μαθαίνουν πως τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Θείας οικονομίας. Ο Θεός δηλ. ''οικονόμησε'' σχεδίασε και πραγματοποίησε την λύτρωση της ανθρωπότητας μέσα από 3 φάσεις: α)με τον παλιό Ισραήλ (Αβραάμ - Μωυσής) β)με την παρουσία του ίδιου του Χριστού (γέννηση, δράση, σταύρωση, Ανάσταση) και γ)με τον νέο λαό, την νέα παγκόσμια κοινότητα, την Εκκλησία, με πράξεις ηρωικές μα και παραλείψεις και ψευδαισθήσεις (των μελών). Να κι ένα πρόσφατο παράδειγμα:
'' 1η απάτη: τα εμπορικά Χριστούγεννα, φαντεζί δρόμοι, τζίρος, αργίες, 2πλός μισθός, δώρα, στομάχι γεμάτο, καρδιά άδεια. Χριστός πουθενά. Κατήντησε προκλητικά εμπορική γιορτή!
2η απάτη: τα κοινωνικά Χριστούγεννα. Γιορτή οικογενειακή, αγάπης, παρέας, έρανοι, πακέτα αγάπης. Όλ΄αυτά κάτι είναι, Χριστούγεννα δεν είναι.
Τι 'ναι τελικά τα Χριστούγεννα; ''Γέγονε ο Θεός άνθρωπος, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν'' γράφει ο Μ.Αθανάσιος .Έγινε σαν εμάς για να γίνουμε σαν εκείνον. Αυτός είν'ο προορισμός, όχι απλά να ζούμε - κι άλλα όντα ζουν - αλλά με αξιοζήλευτη προσπάθεια να μπολιάσουμε την ανθρώπινη αγριάδα με θεϊκά χαρακτηριστικά.
Είν' ευκαρία, να ζήσουμε τα Χριστούγεννα με τα έξω και μέσα μάτια απελευθερώνοντας τους ορίζοντες της διανοίας μας. Χωρίς πίστη ο εορτασμός των Χριστουγέννων είναι ο,τι πιο κούφιο, ο,τι πιο ψεύτικο υπάρχει, είναι γιορτή που στο τέλος της αφήνει την πικρή γεύση ενός επαναλαμβανόμενου κενού.
Το βλέπουμε γύρω μας η ασέβεια αυξάνεται και ξεσκεπάζεται, η παγκόσμια οικονομία έχει αποτύχει, τα πολιτικά συστήματα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, οι κοινωνίες εκφυλίζονται, οι δημοκρατίες αυτοκαταργούνται, οι χωρίς Χριστό θρησκείες αυτοδιαψεύδονται, οι άνθρωποι πλέον απαξιωμένοι δυστυχούν.'' καταλήγει ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος.
Τα Χριστούγεννα είναι μια διαρκής και αέναη επανάσταση! Πόσο λείπει σήμερα: η απλότητα – να θυμηθούμε και τους ''προνομιούχους'' απλοϊκούς ποιμένες της Βηθλεέμ - για να μας επαναφέρει στα πραγματικά μας μεγέθη. Είμαστε άνθρωποι, ψυχές που πάλλονται ανάμεσα στην ομορφιά και στην ασχήμια, σ΄ένα πολύβουο γεμάτο σταθμούς ταξίδι, χωρίς κανένα δεδομένο κι οφείλουμε να φτάσουμε δίνοντας μάχες ,στην Ιθάκη, κάνοντας το διάβα μας σημαντικό! Βεβαίως και ισχύει του Δημοκρίτου: ''Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος.'' ζωή χωρίς γιορτές είναι σαν ένας μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο αλλά διαβατάρικα πουλιά είμαστε κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε απολογισμό κάθε στιγμή, όπως λέει ο Κ.Τουρνάς, κάθε δειλινό, ας γίνει στο τέλος του χρόνου, και κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του...χωρίς να θυσιάσουμε καμιά Ιφιγένεια για το ευρωπαικό τίποτα. Θα κλείσω πάλι με τον φίλο, που χρόνια μάχεται και κερδίζει την ζωή.
ΜΕΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ
Μέρες αγάπης, μέρες γιορτών μέρες γαλήνιες,
μέρες των Χριστουγέννων
να μοιράζεσαι τη χαρά και να αποδιώχνεις τον πόνο
μέρες που ξαναγυρνάς στην πρώτη σου αθωότητα να νιώσεις παιδί.
... Λες καλημέρα και αγαλλιάζει ο ήλιος
λες καλησπέρα και δέεται ο Αποσπερίτης κι ερωτεύεται η νύχτα τ'άστρο των Χριστουγέννων.
και δοξολογούν το βρέφος οι άγγελοι.
Γράφεις έναν ύμνο και τον ψάλλεις μονάχος να μη σε ακούν και να μη σε βλέπουν οι γύρω!
Η ποίηση λειτουργεί στο αντιφέγγισμα της καρδιάς με ταπείνωση
κι ανιδιοτέλεια και κατευνασμό των παθών με αγάπη σε οικτίρμονες
κι ανοικτίρμονες και χωρίς κύμβαλα αλαλάζοντα!
Στην άφατη κένωση του Θεανθρώπου η ποίηση προσθέτει μόνο την επωδό των αγγέλων! "Χριστός γεννάται ,δοξάσατε. Καλά Χριστούγεννα!
Θεόδωρος Σαντάς, Θεσ/νίκη, 21-12-2016
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υπ.βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαικό Μέτωπο.
