Όταν ρωτάς: μα δεν είμαστε μόνον εμείς που έχουμε οικονομική κρίση, οι άλλες χώρες που μπήκαν στα μνημόνια γιατί τα κατάφεραν και μας άφησαν μόνους σαν τον χαζό του χωριού; Όταν ρωτάς: άλλες μικρές Ευρωπαϊκές χώρες γιατί δεν μπήκαν καν σε μνημόνια; σε κοιτάζουν περίεργα. Η απάντηση είναι διότι δεν δανείσθηκαν και επομένως δεν χρωστάνε. Ούτε μας στοχοποίησαν, ούτε μας ζήλεψαν!
Μύθος δεύτερος. Πρέπει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας να αντιληφθεί ότι ούτε ένα ευρώ από τους φόρους και τα χαράτσια που επέβαλλαν οι κυβερνήσεις μας δεν πηγαίνουν για την αποπληρωμή του χρέους. Το χρέος χρηματοδοτείται από τις δόσεις των "κακών" δανειστών με το "τοκογλυφικό" επιτόκιο του 0,5%! Κάθε φορά λοιπόν που λήγει ένα ομόλογο, μας το πληρώνουν οι "τοκογλύφοι" με τη δόση που στέλνουν. Η μόνη μας δέσμευση είναι να σταματήσουμε να παράγουμε καινούργιο χρέος, δηλαδή να ξοδεύουμε για τις εσωτερικές μας ανάγκες όσα βγάζουμε. Πιο απλά: δανεικά τέλος. Τί μας ζήτησαν; να προσπαθήσουμε κάθε χρόνο να βάζουμε στην άκρη ένα μικρό ποσό (πρωτογενές πλεόνασμα) ώστε σιγά - σιγά να αρχίσουμε να το αποπληρώνουμε.
Μύθος τρίτος. «Και τότε που πηγαίνουν οι φόροι και τα χαράτσια;» Εκεί που πήγαιναν και τα τελευταία 40 χρόνια. Τα 35 από τα 50 περίπου δις των κρατικών εσόδων πηγαίνουν σε μισθούς και συντάξεις. Πληρώνουμε 4,5 εκ. συντάξεις σε 3 εκ. συνταξιούχους (1 εκ. συνταξιούχοι παίρνουν διπλές και τριπλές συντάξεις). Εάν προσθέσουμε και τις στρατιές κρατικοδίαιτων αργόσχολων που διόριζαν και διορίζουν, συν τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, αντιλαμβανόμαστε ότι απορροφούμε από το κράτος περισσότερα απ΄ όσα αντέχει η οικονομία μας. Επομένως δεν φταίνε οι «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές - πως θα μπορούσε άλλωστε να φταίει κάτι που δεν εφαρμόσθηκε ποτέ στην Πατρίδα μας - αλλά το ακριβώς αντίθετο: ο Κρατισμός όλων των κυβερνήσεων.
Μύθος τέταρτος. «Και μέχρι το 2009 πώς έβγαινε ο λογαριασμός και τώρα δεν βγαίνει;» Με επιδοτήσεις και δανεικά έβγαινε ο λογαριασμός. Εισπράξαμε από το 1980 έως σήμερα, τουλάχιστον 200 δις ευρώ δωρεάν χρήμα από τα ΜΟΠ, τα πακέτα Ντελόρ και τις επιδοτήσεις, χωρίς να υπολογίσουμε τα δανεικά! Το μερίδιό μας μειώθηκε όταν μπήκαν στην Ε.Ε. οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που είχαν την "τύχη" να ζήσουν τους κομμουνιστικούς "παραδείσους" και ως φτωχότερες χώρες πήραν ένα ποσοστό από τα δικά μας. Αντί λοιπόν να επενδύσουμε τα λεφτά αυτά σε βιομηχανίες και υποδομές, τα μοιράζουμε ακόμα σε 50χρονους συνταξιούχους, μαϊμού αναπήρους και άγαμες θυγατέρες και κατηγορούμε τους Μασόνους, τους Μπίλντεμπεργκ και τους ... εξωγήινους. Γιατί οι Μπίλντεμπεργκ δεν πήγαν να επιβάλλουν μνημόνια στη Δανία, την Μάλτα, το Λουξεμβούργο κλπ; Επειδή δεν δανείσθηκαν, επειδή δεν χρωστάνε. Όταν λοιπόν το 2008 ξέσπασε η παγκόσμια κρίση οι ξένοι φοβήθηκαν μη χάσουν τα λεφτά τους, σταμάτησαν να μας δανείζουν και τότε εμφανίσθηκε το πρόβλημα. Καμία συνωμοσία δεν υπήρξε. Κανένας φανταστικός εχθρός της Ελλάδας.
Μύθος πέμπτος. «Εάν αύριο το πρωί μας πούνε οι δανειστές: σας χαρίζουμε όλο το χρέος, ποιά θα είναι η συνέπεια για τις ζωές μας;» Καμία απολύτως. Πάλι θα πρέπει να πληρώσουμε φόρους και χαράτσια για να συντηρηθεί ο Κρατικός Μινώταυρος. «Τότε γιατί φωνάζει ο πρωθυπουργός για κούρεμα χρέους;» Για τρεις λόγους. Πρώτον, για να παραμυθιάσει όσους τον πιστεύουν ακόμα. Δεύτερον διότι ίσως προσδοκά ότι αν μας χαρίσουν το χρέος θα μπορέσει να βγει στις αγορές να ξαναδανεισθεί και να ξαναχρεώσει άλλες δύο γενιές Ελλήνων ώστε να συνεχίσουμε να προσλαμβάνουμε Καρανίκες. Για να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός και να μετακυλήσει το πρόβλημα στον επόμενο. Τρίτος λόγος: Για να μην κάνει τις μεταρρυθμίσεις που προτείνει το ΔΝΤ. Για να υπάρχει πάντα ένας "κακός" ξένος που δεν μας "ρυθμίζει το χρέος" και να έχουμε να κατηγορούμε. Να ξοδεύουμε όσα παράγουμε χωρίς να δημιουργούμε άλλα χρέη ούτε που περνάει από το μυαλό του Έλληνα!
Μύθος έκτος. «Να βγούμε από το ευρώ να σωθούμε». Με 5.300.000 κρατικοδίαιτους (συνταξιούχους, δ. υπαλλήλους, ανέργους), και μόνον 1.500.000 ιδιώτες να τους συντηρούν, οι οποίοι είναι και οι μοναδικοί που ΔΕΝ έχουν για εργοδότη το Κράτος, ο λογαριασμός δεν βγαίνει ούτε με ευρώ, ούτε με δραχμή. Εάν πάμε στη δραχμή, τα δάνεια στις τράπεζες δεν θα χαριστούν – όπως φαντασιώνονται ορισμένοι – αλλά θα παραμείνουν σε ευρώ, ενώ οι καταθέσεις, οι μισθοί και οι συντάξεις θα μετατραπούν σε δραχμές. Τέλος, εάν θέλαμε εθνικό νόμισμα θα έπρεπε ένας σοβαρός πολιτικός να είχε ανασυγκροτήσει την πρωτογενή παραγωγή, διότι με υποτιμημένες δραχμούλες δεν αγοράζεις ούτε κρέας Βουλγαρίας, ούτε λεμόνια Αργεντινής.
Μύθος έβδομος. «Μα και άλλες χώρες έχουν χρέος και μάλιστα μεγαλύτερο από το δικό μας. Γιατί στοχοποίησαν την Ελλάδα;» Φυσικά και πολλές χώρες έχουν μεγαλύτερο χρέος από το δικό μας, π.χ. ΗΠΑ και Ιαπωνία. Η διαφορά είναι ότι οι χώρες αυτές δανείζονται για να παράγουν προϊόντα υψηλής τεχνολογίας τα οποία εξάγουν και έχουν κέρδη και γι' αυτό οι αγορές τις εμπιστεύονται και θα συνεχίσουν να τις δανείζουν, όσο θα παράγουν κέρδη. Δεν δανείσθηκαν για να διορίζουν αργόσχολους σε θέσεις – φαντάσματα όπως στον Οργανισμό Ανασύστασης της Κωπαίδας, ούτε για να δίνουν πρόωρες συντάξεις. Είναι σαν να σας ζητάει ο γείτονας δανεικά και εύλογα τον ρωτάτε: να σου δανείσω αλλά πώς θα με αποπληρώσεις; Εάν σας απαντήσει ότι θα τα επενδύσει σε κάποιο προϊόν που θα παράξει κέρδη, πιθανόν να του δανείσετε τα χρήματα. Εάν σας απαντήσει ότι τα θέλει για να βγει στη σύνταξη από τα 45 και να πάει να ζήσει με τη γυναίκα του στο εξοχικό του, θα τον δανείζατε;
Άγγελος Γ. Αγοραστός,
Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
