Σκοντάφτουν, ωστόσο, στις αντιρρήσεις της ιεραρχίας, στη δύναμη της ελληνοχριστιανικής παράδοσης και στις συνταγματικές επιταγές, που θέλουν επικρατούσα θρησκεία της χώρας την Ορθοδοξία, αλλά και στον ένα εκ των δύο εταίρων της εθνικοσοσιαλιστικής κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, προπάντων όμως στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, που συνεχίζουν να δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Παρόλα αυτά, επειδή το θέμα προσφέρεται για αποπροσανατολισμό από τα καυτά προβλήματα και για συσπείρωση του αριστερού ακροατηρίου, παρά την φαινομενική ανακωχή και την απομάκρυνση Φίλη, δεν είναι λίγοι αυτοί, που ανησυχούν και αγωνιούν για το αύριο των παιδιών τους και για το μέλλον της πατρίδας μας, η ζωή της οποίας είναι συνυφασμένη με την Ορθοδοξία.
Σ’ ό,τι με αφορά, συντάσσομαι μεν και εγώ, ως Χριστιανός Ορθόδοξος, στο πλευρό της Εκκλησίας, οφείλω, όμως, να επισημάνω ορισμένες αλήθειες, προκειμένου όχι μόνο να διασκεδάσω τους φόβους, όσων ανησυχούν, αλλά και να ερμηνεύσω, γιατί αυτή η κόντρα καλά κρατεί επί δεκαετίες και δε λέει να σταματήσει στη χώρα μας.
Κατ’ αρχήν, ουαί και αλίμονο στους χριστιανούς γονείς, αν περιμένουν μόνο από το σημερινό σχολείο τη διάπλαση των χαρακτήρων και την ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Η υπόθεση αυτή, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση και με την τηλεόραση και το διαδίκτυο να πρωταγωνιστούν στη ζωή μας, τουλάχιστον μέχρι ένα παιδί να ενηλικιωθεί, αφορά προπάντων τους ίδιους, ενώ θα έπρεπε, κανονικά, και τους νονούς, τους πνευματικούς γονείς των παιδιών τους. Αν οι ίδιοι, δυσκολεύονται να το πράξουν, καλό είναι να οδηγούν τα παιδιά τους στην εκκλησία και μαζί τους να εκκλησιάζονται συχνά και να ακούνε το θείο κήρυγμα, να τα στέλνουν στο κατηχητικό και να συνεργάζονται με τους πνευματικούς τους, που ως ειδήμονες, μπορούν να τα κατηχήσουν και να τα διδάξουν. Ως εκ τούτου η αρματωσιά των παιδιών τους εξαρτάται, εν πολλοίς, από τους ίδιους.
Δεν πρέπει, ακόμα, να ξεχνούν ότι ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο θεωρία και λόγια∙ δεν είναι μόνο τυπολατρεία, μεγάλοι σταυροί και θεαθήναι ∙ επειδή είναι βιωματική θρησκεία, είναι, προπάντων, πράξεις και έργα και ο χριστιανός γονιός, είναι- δεν είναι θεωρητικά καταρτισμένος, μπορεί να διδάσκει με το παράδειγμά του, όπερ σημαίνει ότι, κι αν ακόμη το σχολείο δεν κάνει καλά τη δουλειά του, το κακό μπορεί να είναι μικρό. Άλλωστε, η επιρροή του Χριστιανισμού σε όλους τους Έλληνες, είτε διαθέτουν οξεία είτε αμβλεία χριστιανική συνείδηση, είτε ακόμη δε διαθέτουν τέτοια, είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, ώστε όποιες κι αν είναι οι παρεμβάσεις της Πολιτείας σε βάρος της Ορθοδοξίας, αυτή στέκεται όρθια και συνεχίζει το έργο της.
Το πρόβλημα, όμως, αλλού εστιάζεται. Ενώ, ακόμη και σήμερα, στη μεγάλη μας πλειοψηφία οι Έλληνες πολίτες δηλώνουμε χριστιανοί ορθόδοξοι, στην καθημερινή μας ζωή οι περισσότεροί μας κάθε άλλο παρά χριστιανικά ζούμε, μια που χάριν του χρήματος και της υποτιθέμενης καλοπέρασης επί γης έχουμε νερώσει πάρα πολύ το κρασί της χριστιανοσύνης και το πνεύμα του Ευαγγελίου κόβοντας και ράβοντας το χριστιανισμό στα μέτρα μας και στα μέτρα της υλιστικής κοινωνίας μας. Με αυτή τη νοοτροπία αρκετοί χριστιανοί φτάσαμε στο σημείο να διαθέτουμε την ψήφο μας ακόμη και υπέρ πολιτικών, που δεν το κρύβουν, ότι είναι άθεοι.
Βεβαίως, όλοι εμείς, όταν αντιμετωπίζουμε προσωπικά προβλήματα ή όταν νιώθουμε ότι η Εκκλησία βάλλεται και κινδυνεύει από τους πολεμίους της, αφυπνιζόμαστε, ευκαιριακά, και βάζουμε πλάτη υπέρ της μόνο στα λόγια, δυστυχώς, και όχι στα έργα, και αυτό μέχρι να περάσει ο κίνδυνος και να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, οπότε από εκεί και πέρα συνεχίζουμε αδιάφοροι το βιολί μας. Αυτή τη συμπεριφορά των σημερινών χριστιανών εκμεταλλεύονται οι αντίπαλοι και δημιουργούν πρόσκαιρα προβλήματα.
Τα Χριστιανικά έργα, λοιπόν, και η συνεχής επαγρύπνηση χωρίς εκπτώσεις στην πίστη μας αρκούν, κατά την άποψή μου, για να αντιμετωπισθούν οι κίνδυνοι, που προέρχονται από αυτούς, που βάλλουν κατά της Ορθοδοξίας. Αντίθετα, οι μεσοβέζικες καταστάσεις, η αμβλυμμένη θρησκευτική συνείδηση και ο κρυπτοχριστιανισμός αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των πολεμίων της εκκλησίας. Γι’ αυτό και χρειάζεται αλλαγή πλεύσης.
