Η καθημερινή αυτή αυθαίρετος και προκλητική είσοδος των Τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο άρχισε το 1974, αρχικά δειλά - δειλά και στη συνέχεια μαζικά και δυναμικά και έτσι με την πάροδο του χρόνου ξέσπασε πάνω από το Αιγαίο, μια πραγματική εναέρια μάχη, ένας ακήρυκτος θα έλεγα Αεροπορικός πόλεμος με όλες τις διαδικασίες και τις φάσεις μιας κανονικής, πραγματικής αερομαχίας, δεν γίνεται μόνο η πυροδότηση των όπλων. Δηλαδή δεν γίνεται το τελευταίο κλίκ από τους πιλότους (Έλληνες - Τούρκοι). Υπόψη ότι μέχρι και τη δεκαετία του 1960 οι Τούρκοι πιλότοι πετούσαν χωρίς χρήση σωσιβίου και τούτο γιατί αυτοί έμειναν μακριά από το Αιγαίο.
Η χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια, για να μπορεί να αντιμετωπίζει τις καθημερινές αυτές και πολλές φορές ιταμές τουρκικές προκλήσεις, είναι υποχρεωμένη να διατηρεί μια αξιόλογη, σύγχρονη και ετοιμοπόλεμη ΠA η οποία είναι συγχρόνως και παράλληλα και το κύριο αποτρεπτικό μας όπλο. Διαθέτει σήμερα 290 μαχητικά αεροσκάφη δεύτερης και τρίτης γενιάς, έναντι 400 της Τουρκίας και αυτά των ίδιων γενιών με τα δικά μας. Αναλογία 7 προς 10. Η Τουρκία όμως σχεδιάζει να προμηθευτεί σύντομα 100 αεροσκάφη F-35 (Joint Strike Fighter) πολλαπλού ρόλου 5ης γενιάς οπότε η αναλογία ανατρέπεται για τα καλά, όχι μόνο αριθμητικά αλλά και ποιοτικά. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για εμάς. Και πρέπει άμεσα να απαντήσουμε με προμήθεια τουλάχιστον 50 αεροσκαφών 5ης γενιάς. Εάν δεν υπήρχε αυτή η εν δυνάμει τουρκική απειλή τότε, η χώρα μας δεν θα είχε ανάγκη για περισσότερα από 120 μαχητικά αεροσκάφη. Όλα αυτά τα χρόνια (1974 - 2016) όλο το βάρος έχει πέσει, στους ώμους και στις πλάτες της Π.Α. μας, η οποία με θάρρος με αυταπάρνηση με θυσίες αλλά και με αρκετό νεανικό αίμα, δίνει καθημερινά μάχες πάνω από το Αιγαίο (αερομαχίες), υπενθυμίζοντας συγχρόνως με τη δυναμική της παρουσία όταν πρέπει, εκεί που, πρέπει και όπως πρέπει, στους άρπαγες γείτονές μας ότι με τις όποιες αυθαίρετες και τις προκλητικές τους πτήσεις πάνω από το Αιγαίο και υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά (Αγαθονήσι - Φαρμακονήσι - Φούρνοι - Καστελλόριζο - Λήμνος - Λέσβος κλπ) δεν αποκτούν καμία χρησικτησία καθ’ ότι οι πράξεις τους και οι ενέργειές τους, δεν νομιμοποιούνται και δεν ανατρέπουν σε καμία περίπτωση, το υφιστάμενο νομικό καθεστώς του Αιγαίου. Το ετήσιο δε κόστος για τις καθημερινές αναχαιτίσεις των τουρκικών αεροσκαφών, ανέρχεται τουλάχιστον στα 100 εκατ. ευρώ και επί 42 χρόνια ίσον 4.200 δισ. ευρώ συνολικά. Τα οποία στερείται ο λαός μας από άλλες σημαντικές ανάγκες όπως Παιδεία, Υγεία κτλ.
Συνεπεία των αερομαχιών αυτών πάνω από το Αιγαίο, έχουν υπάρξει εκατέρωθεν για διαφόρους λόγους απώλειες αεροσκαφών και πιλότων. Συγκεκριμένα η Τουρκία έχει απωλέσει 6 αεροσκάφη και 4 πιλότους. Από δικής μας πλευράς έχουμε χάσει τέσσερα 4 αεροσκάφη και 3 πιλότους και έχουν διασωθεί, λόγω εγκατάλειψης των αεροσκαφών τους, ανά δύο πιλότοι (Ελλάδα - Τουρκία). Σε ετήσια βάση και χονδρικά εισέρχονται στο FIR Αθηνών Flight Information Region (περιοχή πληροφοριών πτήσεων) και συγκεκριμένα στο Αιγαίο ανάλογα με το χρόνο άνω των 3000 και πλέον Τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών και για την αναγνώριση τους, ή αναχαίτισή τους, απογειώνονται το χρόνο περίπου 1000 αεροσκάφη επιφυλακής της ΠΑ μας και μεσολαβούν από 250 μέχρι και 1000 εμπλοκές (αερομαχίες) σε ετήσια βάση.
Την 23-07-1974 και ώρα 12:45 πάνω από τη Νήσο Σκύρο σε αερομαχία, δύο μαχητικών αεροσκαφών F5 με δύο τουρκικά F-102 ένας Τούρκος πιλότος καταρρίφθηκε και ο άλλος από έλλειψη καυσίμων αναγκάσθηκε να προσγειωθεί κακήν κακώς σε αυτοκινητόδρομο κοντά στη Σμύρνη και να φονευθεί. Το παράξενο και παράδοξο όμως αυτής της αερομαχίας είναι ότι, ο πρωταγωνιστής της, Υποσμηναγός τότε Ιωάννης Δινόπουλος που, ανέλαβε από μόνος του, αυτή την πρωτοβουλία, σε μια στιγμή μάλιστα που, στη χώρα μας υπήρχε στην κυριολεξία το απόλυτο χάος, χωρίς Κυβέρνηση, στην Κύπρο προχωρούσε ακάθεκτος ο Αττίλας και με τη γενναία, τολμηρή και ηρωϊκή όντως πράξη του, έσωσε στην κυριολεξία την τιμή και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας μας. Είναι συγχρόνως και η μοναδική αερομαχία πάνω από το Αιγαίο που, έγινε πυροδότηση των όπλων (Δινόπουλος). Και αντί να τον επιβραβεύσουμε γι’ αυτήν του την πράξη, αργότερα και σε ηλικία 43 ετών τον στείλαμε να ιδιωτεύσει, χωρίς ποτέ κανένας μέχρι σήμερα, να του έχει, έστω και σιωπηρά αναγνωρίσει αυτή την όντως έξοχη και ανεκτίμητη προσφορά του στην Πατρίδα μας. Πέρασαν τότε 6 μήνες για να εισέλθουν ξανά οι Τούρκοι στο Αιγαίο. Και όμως εμείς ως χώρα αυτό το γεγονός δε το αξιολογήσαμε και δεν το εκμεταλλευθήκαμε όπως θα έπρεπε.
Το 1941 μιλώντας στη Βουλή των Κοινοτήτων της Μεγάλης Βρετανίας ο Πρωθυπουργός αυτής, Ουίντσον Τσώρτσιλ και θέλοντας να επαινέσει και να τιμήσει τους πιλότους της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας της περίφημης RAF που, με την αυτοθυσία τους και την αυταπάρνησή τους, έδιναν τότε έναν άνισο αγώνα με την πανίσχυρη τότε Γερμανική Πολεμική Αεροπορία (Λουτφάτβε) πάνω από τη Μάχη, για την προστασία της Πατρίδας των, ιδιαίτερα του Λονδίνου είπε μεταξύ άλλων: «Ότι ποτέ τόσοι πολλοί δεν χρεωστούν τόσα πολλά σε τόσους ολίγους». Πιστεύω ότι τηρουμένων των αναλογιών τα ίδια ακριβώς λόγια ταιριάζουν και ισχύουν σήμερα και για τους δικούς μας πιλότους που, υπερασπιζόμενοι αγόγγυστα καθημερινά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο υπενθυμίζοντας συγχρόνως στους άρπαγες γείτονές μας ότι μπαίνουν και βγαίνουν από το χώρο αυτό ως κλέπτες και έτσι θα αντιμετωπίζονται όποια συμπεριφορά και εάν έχουν κυνηγημένοι κα καταδιωκόμενοι.
Η πολιτεία οφείλει έστω και καθυστερημένα, να κάνει επιτέλους το χρέος της έναντι του Υποσμηναγού Ιωάννου Δινόπουλου όχι μόνο για την παλικαριά του, αλλά και για τη σεμνότητα, το ήθος του και τη σιωπή που, έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια. Ουδέποτε αν και έχει κατ’ επανάληψη παρακληθεί από τα ΜΜΕ (έντυπα - TV) να μιλήσει γι’ αυτό το εγχείρημα δεν το αποδέχθηκε αρκούμενος ξερά: «Απλώς έκανα το καθήκον μου και τίποτε περισσότερο». Ας κάνει λοιπόν και η πολιτεία επιτέλους το καθήκον της, σε αυτόν το σεμνό πιλότο μας;
