Κι είναι ο σκοπός λυπητερός και τραγουδάει ...κι όλο γελάει...
Aλκίνοος Ιωαννίδης
Ένας χρόνος παρουσίας στη φιλόξενη "Ε" κύλησε κι αξίζει για το σκεπτόμενο και αξιόμαχο ελπίζω στο μέλλον αναγνωστικό κοινό ένας πρώτος απολογισμός.
20 μόλις Σεπτέμβρη πέρυσι είχαμε κληθεί για τρίτη φορά στις κάλπες. Παρά το εύκολο του πράγματος, οι μισοί ψηφοφόροι που έσπευσαν, πάλι τα έκαναν μούσκεμα. Μίλησα για ευκολία, γιατί ήδη 222 "βουλευτές" τραγουδούσαν ευρωπαϊστί "Requiem aeternam dona eis Domine", δηλαδή «ανάπαυσιν αιώνιον δως αυτοίς Κύριε». Αντέδρασε κανείς στο θλιβερό αυτό σκοπό της τελευτής μας, της ολοσχερούς παράδοσής μας σε ένα άλλο τάχα μείγμα πολιτικής, υποταγής δηλαδή και υποτέλειας;
Μετά το ασύλληπτο 61,5 %, το μέτριο συνήθως εκλογικό σώμα εθελόβουλα αποφάσισε να βάλει τη "δημοκρατία" ξανά στον γύψο, ξανά στο απόσπασμα.
Ένας απείθαρχος και ηρωικός πάλαι ποτέ λαός αποφάσισε εθελούσια: είτε να μην έχει γνώμη κατά 47%, είτε ξανά στο πειθαρχικό της Ε.Ε., ξανά στα δανεικά, ξανά στη μιζέρια, ξανά στην ξεφτίλα να "ετεροδιοικείται η χώρα", όπως παρατηρεί ο υφυπ. Θ. Πελεγρίνης.
Δεν είδαμε ανένδοτο ούτε από τα κοινοβουλευτικά κόμματα ούτε από τους πολίτες. Έτσι πέρασαν όσοι έδωσαν ''γη και ύδωρ'' ατιμωρητί κι από αυτόν τον κάβο κι όσοι αντέδρασαν έμειναν εκτός με τον αυθαίρετο κόφτη του 3%.
Δεν τιμωρήθηκε καν η Χ.Α. Που επίσημα ανέλαβε την ευθύνη του αίματος, του Π. Φύσσα. Πάνω-κάτω 400.000 ψηφοφόροι επέλεξαν Χ.Α. Δεν ήξεραν την πρώτη φορά. Τις επόμενες;
Δεν εκπλήσσομαι και πολύ ούτε από τους μύθους της καθεστηκυίας πλέον φράξιας της ''Χ.Α.'', ούτε από των αλλονών. Νέος φοιτητής θυμάμαι τη δεκαετία του '70 περνούσα από ένα βιβλιοπωλείο της "Ελεύθερης Σκέψης" μάλλον. Το επιμύθιο της εκεί κουβεντούλας μεταξύ νεαρών ήταν: πως δεν κάηκε όλος ο Χίτλερ κι απ' τα εναπομείναντα κομμάτια του δέρματος θα αναπαράγουν χιτλεράκια. Έκτοτε αλλάζουν οι εποχές αλλάζουν και οι μύθοι και το περιτύλιγμα. Τα θύματα όμως παραμένουν θύματα εσαεί και δεν εννοώ μόνο τους εγκλωβισμένους, αλλά και τους αυτόχειρες, τους κρεμασμένους, επί ημερών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ., για το αίμα των οποίων ουδείς ανέλαβε ευθύνη ούτε από τις ηγεσίες, ούτε από τη βάση.
Αναφέρομαι και στους ζωντανούς αυτόχειρες που παγίδευσαν και ακύρωσαν όχι μόνο τη δική τους γενιά, αλλά και τις ερχόμενες, τρεις τουλάχιστον. Αλήθεια πόσο μακριά θα μας πάει αυτό το τρύπιο φαντεζί αερόστατο; Πόσες πραμάτειες και ζωές πρέπει να θυσιάσουμε για λίγους μήνες ακόμη;
Γιατί μια χώρα με πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία) στο 27% κατρακύλησε στο 3,6; Πάτημα και επιχείρημα δακρύβρεχτο ευρωπαϊστών, Χ.Α. και ΚΚΕ για κινδύνους στη δίχως ευρώ εποχή, λόγω διατροφικής ανεπάρκειας.
Μέχρι πότε θα τρέχουν μόνο χρέη, δανεικά και πανωτόκια, τόκοι και κερδοσκόποι; Στην ανάδειξη ταλέντων η χώρα κατέχει την 138η στις 140 θέσεις. Η ανεργία σφίγγει...Σε ποια σημεία του ορίζοντα πρέπει να εξοστρακιστούν τα νιάτα μας, πληρώνοντας ποιανών αμαρτίες;
Μπορούν κάποιοι να δηλώνουν ΑΕΛ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, ΑΕΚ ή οτιδήποτε άλλο, γούστο τους και καπέλο τους, αλλά να κάνουν εκείνοι το κέφι τους και να πληρώνουμε κι εμείς τα κέφια τους αποκλείεται!
Ελπίζω να μην κρατήσει για πολύ ακόμα αυτό το θέατρο παραλόγου: κόφτη ψηφίσαμε, αλλά δεν θα εφαρμοστεί. Κοράκια επίσης, αλλά δεν θα 'ρθουν, υπερταμείο ναι, μα τ' ασημικά δεν θα βγουν στο σφυρί. Ό,τι του κατέβει του λολοστεφανή... Φτάνει όχι άλλο κουτόχορτο. Είναι ώρα να περάσουν οι πάντες και τα πάντα από κόσκινο. Λέτε να 'χει δίκιο ο φίλος μου ο Δημοσθένης (ψυχολόγος) που διατείνεται ότι εκλέγουμε μετρίους ή κατώτερούς μας, εξαιτίας συμπλεγμάτων κατωτερότητας και υπεροχής;
Παλιά είχαμε πράσινα, γαλάζια και κόκκινα καφενεία. Στη θέση τους πολύ φοβάμαι έχουμε πλέον ένα απέραντο καφενείο.
Η εξόδιος ακολουθία των Λατίνων"Requiem aeternam dona eis Domine" είναι εισοδικό κι ακολουθεί ο ειρμός Dies irae=ημέρα οργής (του Θεού;). Λέτε να πλησιάζει αυτή η μέρα; Κι από ποιούς οργισμένους; απ΄τα θραύσματα του παλιού ΠΑΣΟΚ, του νέου ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ δηλ., της ΝΔ και του ΚΚΕ;
Όχι βέβαια, εμείς οι ίδιοι οι πολίτες θάμαστε και οι πρωταγωνιστές, οι καταλύτες εξελίξεων όταν αντιληφθούμε τις ευθύνες μας.
Οι νεκροί της Καισαριανής δεν κρίνουν μόνο τους παπατζήδες του χθες και του σήμερα, κρίνουν και μας. Τη μνήμη τους και τη θυσία την προσβάλλει και η δική μας άβουλη και νωχελική στάση.
Αντίο αμίγκος, καλό βόλι και καλή λευτεριά!
Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υπ.βουλευτής με το Ενιαίο Παλαϊκό Μέτωπο.
