«Όχι θα κάτσουν να σκάσουν...» που λέει και το λαϊκό άσμα. Σιγά μην σφιχτούν μέσα στη γραβάτα και σιγά μην βάλουν το πουκάμισο μέσα απ` τη ζώνη!
Άμα του αρέσουμε του Ντάισελμπλουμ, αν δεν του αρέσουμε άι στο καλό... και σιγά μην τον συνοδέψουμε ως το ασανσέρ...!
Πέρασαν οι εποχές που τους κάναμε υποκλίσεις. Τώρα... άλλαξαν τα πράγματα.
Ο ελληνικός λαός μετά τις 25 Ιανουαρίου, σήκωσε ...κεφάλι, δεν θα δεχθεί άλλες... καρπαζιές, φθάνει, ως εδώ ήταν.
Τώρα πώς το σήκωσε το κεφάλι είναι απορίας άξιον, αφού είμαστε χρεωμένοι ως το λαιμό!
Σηκώνεις κεφάλι όταν πατάς γερά στα πόδια σου και δίνεις κλωτσιές. Όταν σε κρατάνε στο χέρι, πώς να κλωτσήσεις!
Ωραία ήταν ως εδώ κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, μοιράσατε υποσχέσεις, χαμόγελα, χειραψίες, μιλήσατε για ελπίδα, για αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, για αποτίναξη του... ζυγού της τρόικας, για επαναπροσλήψεις των απολυθέντων, για αύξηση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, - μόνο που τώρα λέτε πως αυτό ισχύει μόνο για τους αγρότες - και για δυο χιλιάδες άλλα.
Μόνο που δεν μας είπατε που θα βρείτε τα χρήματα να πραγματοποιήσετε τα παραπάνω, αν το πακέτο των Βρυξελλών δεν... φθάσει τελικά στα χέρια μας...!
Καλά, να μην σας βάλω και δύσκολα τώρα κι ασπρίσουν και τα... μαλλιά του πρωθυπουργού μας, όπως του Ομπάμα...!
Είναι αλήθεια ότι προεκλογικά και μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ φύσηξε ένας άνεμος αισιοδοξίας γύρω μας και χαμογέλασαν και οι πλέον δύσπιστοι σαν και του λόγου μου.
Αλλά μαζί μ` αυτή την ελάχιστη αισιοδοξία, όλες αυτές τις μέρες φωλιάζει στην καρδιά μας και ένας φόβος.
Στα λόγια όσοι πέρασαν απ` αυτή την καρέκλα της εξουσίας ήταν όλοι πολύ καλοί. Αλλά μετά τι γίνεται;
Εκεί στα μεγάλα ζόρια!
Μάλιστα αυτές τις μέρες ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κύριος Καμμένος ξαναέθιξε το θέμα της αποκατάστασης, της πλήρους αποκατάστασης των στρατιωτικών. Γιατί ξύνετε πληγές κύριε υπουργέ; Γιατί πάλι «βάλτα να τ` αρμέξουμε», που λέει κι ένα λαϊκό απόφθεγμα;
Ξέρετε τι έχουν τραβήξει αυτοί οι άνθρωποι περιμένοντας τη δικαίωση; Ξέρετε πόσοι ξενυχτούσαν με ανοιχτή την τηλεόραση και το... κομπιούτερ στο μαξιλάρι;
Και το αποτέλεσμα πιο ήταν; Όλης αυτής της ψυχοφθόρας ταλαιπωρίας;
Ένα ανεξήγητο αλαλούμ. Αλαλούμ, χωρίς υπερβολή, λες και γύρισαν τη ρουλέτα στο καζίνο κι όπου κάθισε η μπίλια εκεί και αποκατέστησαν.
Δεν βγάζεις άκρη. Οι μικρότεροι βαθμοί περισσότερα από κάποιους άλλους που ανήκουν σε μεγαλύτερο βαθμό και οι παραπάνω απ` αυτούς τους άλλους κάτι περισσότερα... και πάει λέγοντας.
Και καμία σχέση με τα λεγόμενα, ότι θα αποκατασταθούν κατά το ήμισυ.
Ούτε το ένα δέκατο δεν πήραν ακόμα κι αυτοί που θεωρήθηκαν πιο ευνοημένοι.
Και τι να σας λέω συνάνθρωποι δεν θα καταλάβετε, όπως δεν καταλαβαίνουν και οι ίδιοι οι στρατιωτικοί, το τι έγινε!!!
Γι’ αυτό κύριε υπουργέ, αφήστε τους ήσυχους τώρα που πήρε ο καθένας τον αποθαρό του όπως λέμε στο χωριό μου και... τσέπωσε κατά την έκφραση κάποιων, το δεκάρικο ή το εικοσάρικο – υποστράτηγοι όντες (συνταξιοδοτικώς) και κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
Να τα χαίρεστε στρατηγοί μου αυτά τα... μεγάλα ποσά της αποκατάστασής σας, που σας έφαγε η αρβίλα και το αντίσκηνο στα νιάτα σας, για να έχετε μια αναγνώριση απ` την πολιτεία για το επίπονο έργο σας και την αμέριστη προσφορά σας.
Να τα χαίρεστε και σε άλλα με υγεία... ακολουθούν και οι υποσχέσεις της καινούργιας κυβέρνησης, που κρατάει καθώς φαίνεται το... μαγικό ραβδάκι και θα διορθώσει τα κακώς έχοντα εν μια νυκτί.
Συγχωρείστε με φίλοι μου που έπιασα τη γκρίνια απ` την πρώτη εβδομάδα, μακάρι να δικαιωθούν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και μακάρι να δούμε καλύτερες μέρες, ποιος δεν το θέλει, για όλους θα είναι.
Αλλά η πείρα της ζωής βλέπετε, αυτές οι δεκαετίες που έχω στην πλάτη μου, φρενάρουν αυτή την αισιοδοξία που διακρίνω σε κάποιους ανθρώπους, όχι μόνο νέους.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα τους απογοητεύσουν κυρίως τους νέους που η ζωή είναι μπροστά τους και έχουν δικαίωμα να τη ζήσουν.
