Πώς είναι δυνατόν να μη συμβαίνει σε μένα να το νοσταλγώ, αφού εκεί πέρασα τα νεανικά μου χρόνια στο χωριό αυτό, κοντά σε καλούς και αγαθούς ανθρώπους, που πάντα θα τους έχω στη μνήμη μου και θα τους αγαπώ.
Εκεί πρωτοδιορίστηκα και δασκάλα στα 22 μου χρόνια. Θυμάμαι την αγωνία που είχα όταν πρωτοπήγα, στη σκέψη τι κόσμο θα συναντήσω και προπάντων τι μαθητές, ύστερα από διετή εργασία σε γνωστό ιδιωτικό σχολείο της πόλης μας.
Όμως όλα καλά και χωρίς μεγάλα προβλήματα. Τα παιδιά ευγενικά, αγαπημένα μεταξύ τους, αγαπούσαν τη μάθηση και ήταν κάθε μέρα διαβασμένα στα μαθήματά τους. Η δε εξωτερική εμφάνιση με τις μπλε ποδιές και τον άσπρο γιακά ήταν πεντακάθαρη.
Η επικοινωνία και συνεννόηση με τους γονείς ήταν πολύ καλή, όλοι φρόντιζαν για την πρόοδο των παιδιών τους. Γι' αυτό ευελπιστώ ότι τα παιδιά αυτά, οι μαθητές μου θα προοδεύσουν στη ζωή τους και θα ζουν ευτυχισμένα. Αυτό αποδεικνύεται και στο κεφάλαιο 6α το βιβλίο "Προσωπικότητες και επιστήμονες" όπου πολλά ονόματα είναι τα ονόματα των παιδιών των μαθητών μου.
Χαίρομαι και καμαρώνω για αυτό, τους εύχομαι υγεία και προκοπή στη ζωή τους.
Θα σταματήσω όμως εδώ τις αναμνήσεις μου. Τελειώνοντας πρέπει να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον φίλο και συνάδελφο κ. Χρίστο Ζαβράκα για την ωραία του εργασία που παρουσίασε με το βιβλίο του για το χωριό του, που δείχνει τη μεγάλη του αγάπη γι' αυτό και να του ξαναθυμίσω ότι ανάμεσα σε αυτούς που το αγαπούν και δεν το ξεχνούν είμαι κι εγώ.
Ευσταθία Γιαννακούλα - Μακά
