Όλοι συναγωνίζονται ποιος θα διαψεύσει ταχύτερα τις προσδοκίες του λαού: Η πολιτική ηγεσία, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ αλλά και οι λοιποί, κατ’ εξοχήν η Αριστερά, σύσσωμος ο «πνευματικός κόσμος», πλην ελαχίστων, καθώς και οι επιχειρηματικές ελίτ, βρίσκονται σε βαθύτατη κρίση. Ακόμα και η Εκκλησία αδυνατεί να παίξει ρόλο αποτελεσματικού αναχώματος και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μην καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών.
Έτσι πορεύονται οι εκπρόσωποί µας, στην πλειοψηφία τους, φαύλοι, μεταπράτες, υπηρέτες ξένων συμφερόντων. Και, δυστυχώς, όσοι δεν είναι διεφθαρμένοι, είναι βαθύτατα φθαρμένοι. Κλασικό παράδειγμα η οικογένεια Παπανδρέου, ο Σιμίτης, ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και τόσοι άλλοι, έχουν φέρει τη χώρα και το λαό στα σημερινά αδιέξοδα! Όσο για τους σημερινούς κυβερνώντες το έργο τους είναι μέχρι στιγμής μηδαμινό, και η διαφαινόμενη πιθανή επάνοδος στην εξουσία της Ν.Δ. υπό την ηγεσία του Κυριάκου, προκαλεί θυμηδία στους σκεπτόμενους πολίτες.
Η τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, η «μεταπολίτευση», έχει εξαντληθεί οριστικά: Αφού έδωσε ότι θετικό είχε έως το 1989, ολοκλήρωσε τη μεταβολή της χώρας σε παρασιτική απόφυση της Δύσης και έρμαιο του τουρκικού νεο-οθωµανισμού, ενώ απειλεί, μέσα από την παρακμή, να οδηγήσει σε οριστική έκλειψη έναν ιστορικό λαό. Ποτέ άλλοτε, ακόμα και χωρίς ανεξάρτητο κράτος, δεν κινδυνεύαμε όσο σήμερα: Δημογραφική κατάρρευση, φυγή των νέων, οικονομική αποικιοποίηση, παραγωγική αποσάθρωση, πολιτισμική παρακμή, απειλή αλλοίωσης της εθνικής φυσιογνωμίας της χώρας, γλωσσική αλλοτρίωση. Παράλληλα ο νεοοθωμανισμός στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη και οι τεράστιες γεωπολιτικές ανατροπές σε µία χώρα σύνορο Ανατολής και Δύσης, µας απειλούν άμεσα.
Είμαστε κολλημένοι στον τοίχο, χωρίς περιθώριο για νέα σφάλματα. Πρέπει να αντισταθούμε αποτελεσματικά, διότι, πλέον έχει καταστεί σαφές ότι όλοι τους δοκιμάστηκαν και απέτυχαν.
Πώς όμως θα μπορέσουμε να βγούμε από τη δεινή θέση που µας έφεραν; Επτά χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών διδάσκουν τι δεν πρέπει να κάνουμε, δηλαδή να πιστεύουμε σε λαοπλάνους τυχοδιώκτες και ανίκανους.
Ο λαός θα πρέπει μέσα από τα σπλάχνα του, να αναδείξει τις δυνάμεις που θα οραματιστούν και θα κάνουν πράξη την αναγέννηση της πατρίδας. Να αντικαταστήσουμε την τυχοδιωκτική μικροπολιτική με στρατηγική, τα ρεσάλτα προς τις «καρέκλες» µε την ανασυγκρότηση της κοινωνίας, µε στόχο τη μεγάλη ανατροπή που χρειαζόμαστε.
Είναι εφικτή μια εναλλακτική εθνική στρατηγική στις σημερινές συνθήκες; Η Ε.Ε. βυθίζεται σε µια διαλυτική κρίση, οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την ψυχροπολεμική σύγκρουση µε τη Ρωσία, η Τουρκία διολισθαίνει σε µια επιθετική νεοθωμανική δικτατορία και η Μέση Ανατολή βυθίζεται σε µια αιματηρή αντιπαράθεση.
Και όμως, µια εθνική πολιτική µε επάρκεια θα μπορούσε να αναβαθμίσει τη διεθνή θέση της χώρας, με την προϋπόθεση:
Να συσφίξουμε αποφασιστικά τις σχέσεις µας µε το δεύτερο «ελληνικό κράτος», την Κύπρο, που κινδυνεύει µε τελεσίδικη τουρκοποίηση.
Να ενεργοποιήσουμε το μεγάλο δυναμικό του ελληνισμού της διασποράς και της πρόσφατης μετανάστευσης, που μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό πολιτικό ρόλο.
Να δημιουργήσουμε μέτωπο αντιμετώπισης του ισλαμικού φονταμενταλισμού και του νεοθωμανισμού, μαζί µε τους Σέρβους, τους Βούλγαρους, τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Ιρανούς, τους προοδευτικούς Αλεβίτες κ.α.
Να ενισχύσουμε τις σχέσεις μας με τα Βαλκάνια, παρά τις όποιες δυσκολίες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα τον ανιστόρητο επεκτατισμό και αναθεωρητισμό Σκοπίων και Αλβανίας.
Να διαμορφώσουμε, τέλος µια πολιτική του προσφυγικού αδιεξόδου. Ενάντια στη στρατηγική της Μέρκελ, του Σόρος, του Ερντογάν, που χρησιμοποιούν το προσφυγικό δράμα ως όπλο για την αποσταθεροποίηση της χώρας.
Το προσφυγικό πρέπει να πολιτικοποιηθεί, διότι απειλεί µε διάρρηξη την εθνική και κοινωνική συνοχή. Να καταγγελθεί η Τουρκία ως αυτουργός του ανθρωπιστικού αδιεξόδου, να οργανωθεί αποτελεσματική φύλαξη και έλεγχος των συνόρων, να µπει τέλος στην ασύδοτη δράση των ποικιλώνυμων ΜΚΟ, να απαιτηθούν από Ευρώπη και ΟΗΕ πόροι για την οργάνωση προσωρινών κέντρων φιλοξενίας, και να επαναπατριστούν όσοι λαθρομετανάστες εισήλθαν παράτυπα στη χώρα.
Είναι εφικτή μια εναλλακτική στρατηγική, αξιοποιώντας τις αντιθέσεις ανάμεσα στους λαούς και τις ολιγαρχίες των Βρυξελλών, ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο της ΕΕ, ανάμεσα στο ΔΝΤ και την ΕΕ. Αντιθέσεις που οδηγούν σε αποδυνάμωση του ελέγχου πάνω στις οικονομίες και επιδεινώνουν την κρίση του ευρώ. Και θα είχαμε ήδη κατακτήσει καλύτερες θέσεις αν δεν υπήρχαν ενδοτικές κυβερνήσεις.
Τα τελευταία χρόνια, το «σύστημα» μετακύλησε το μεγαλύτερο μερίδιο της κρίσης και των θυσιών στα πιο ανυπεράσπιστα τμήματα της κοινωνίας µας, για να εξασφαλίσει στις μαφίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, τη διαπλοκή, και την κομματοκρατία. Έτσι εκφύλισαν το δημόσιο σε δυνάστη του ελληνικού λαού και δημιούργησαν ένα καθεστώς ιδιωτικής διαπλοκής που λεηλατεί το κράτος, τους εργαζόμενους, και το περιβάλλον.
Για να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες, θα πρέπει να απορριφθεί η πολιτική της λιτότητας και της φοροεπιδρομής.
Να πάψουν τα λαϊκά στρώματα να σηκώνουν τα βάρη της κρίσης και να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια µε θετικές πολιτικές παραγωγής, σε µια στρατηγική ενδογενούς ανάπτυξης.
Να διαχωρίσουμε, επιτέλους, το παρασιτικό κράτος των κομμάτων, από το δημόσιο ώστε αυτό να καταστεί αρχιτέκτονας της πολιτιστικής και οικονομικής αναγέννησης του τόπου.
Η μικροπολιτική και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός των κομμάτων είναι υπεύθυνοι για όλες τις ήττες του λαού. Είναι καιρός πλέον ο λαός να πάρει στα χέρια του την τύχη της χώρας. Δεν υπάρχει άλλη λύση!
