Πολιτικοί οι οποίοι έπαψαν πλέον να αφουγκράζονται τα προβλήματα του κόσμου και συνεπώς έπαψαν να λειτουργούν για τον σκοπό που ορίζει το Σύνταγμα και ο όρκος που έδωσαν για υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος...
ΑΠΟ την άλλη, το μπαράζ των χυδαίων επιθέσεων εναντίον των εκπροσώπων των ΜΜΕ από ελεεινούς και γραφικούς τύπους που ως παραδοσιακά "κομματόσκυλα" υπερασπίζονται την κυβέρνηση και τις φορομπηχτικές επιθέσεις της στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, δεν είναι καινούργιο φρούτο. Δεν είναι τακτική αμιγώς συριζογενής. Έχει ρίζες, πίσω, τρεις και πλέον δεκαετίες. Είναι παλιά συμπεριφορά με αριστερή προέλευση. ‘Η καλύτερα, έχει πάτρωνες τα κόμματα εκείνα που ποτέ δεν έγιναν (ή δεν ήθελαν να γίνουν) εξουσία!
ΕΙΧΕ ποτιστεί με θράσος τόσο πολύ εκείνα τα χρόνια η "διατεταγμένη κομματική υπηρεσία" που μόλυνε με πολιτικό δηλητήριο και τη σπουδάζουσα νεολαία της εποχής. Οι επιθέσεις στα ΜΜΕ, σε εφημερίδες κυρίως, που δεν πρόβαλαν αποκλειστικά και μόνο(!) το πολιτικό τους κόμμα, υπήρξαν καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που έγινε τελικά νοοτροπία, σε ανθρώπους του διαμετρήματος Πολάκη και άλλων "τσαμπουκάδων" καλοπληρωμένων, κρατικοδίαιτων σήμερα, του κομματικού μηχανισμού.
ΠΑΣ μη αριστερός, εχθρός! Το ίδιο και για τους αντιπάλους. Οστις μη δεξιός, ακροδεξιός ή Πασόκος... και ούτω καθεξής... Έτσι, από τις φραστικές επιθέσεις φτάσαμε στα... καδρόνια! Μάχες "κομματόσκυλων" στις πόλεις και πολλές φορές με την ευλογία και των ηγεσιών. Δυστυχώς κάποιες φορές και με θύματα! Θυμάμαι τους τραυματίες "εργατο-σπουδαστές" μιας γαλαζοπράσινης "σύρραξης" κάποτε στον Βόλο, να τους επισκέπτεται στο νοσοκομείο και να τους επιβραβεύει ο ίδιος ο αρχηγός πολιτικού κόμματος, μετέπειτα πρωθυπουργός! Ήταν εκείνη η γενιά, η γενιά των ...Πολάκηδων. Αυτές τις μεθόδους σπούδασαν οι όμοιοί του, αυτές τους βγαίνουν τώρα που έγιναν (χωρίς να το πιστεύουν-ίσως και χωρίς να το αντέχουν) εξουσία!
ΛΙΓΟ έλειψε στη ΔΕΘ και στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, να παρασυρθεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, απαντώντας με πρωτοφανή εκνευρισμό, σε ερώτηση (εν αναμονή άνεργης) δημοσιογράφου. Διότι ούτε και αυτός ο πρωθυπουργός φαίνεται να γλίτωσε από την "απομόνωση" που του έστησε το περιβάλλον του. Διότι οι πρωθυπουργοί είναι να διαχειρίζονται τα δύσκολα θέματα. Όχι να χάνουν τη μάχη ακόμα και των εντυπώσεων από μια ερώτηση και μόνο ενός δημοσιογράφου. Τις "παλικαριές" οφείλουν να τις δείχνουν σε άλλο επίπεδο. Στη Μέρκελ ας πούμε, στους δανειστές, όχι στους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης. Αν μη τι άλλο, γίνονται έτσι και ηθικοί αυτουργοί των συμπεριφορών των "Πολάκηδων”. Μήπως όμως αυτές οι συμπεριφορές είναι οι αναμενόμενες; Στα ίδια αμφιθέατρα και στα μαθητικά συμβούλια δεν σπούδασε και ο πρωθυπουργός;
