Ήμουν μάρτυς δυο γεγονότων, χωρίς να παραλείπω ένα γενικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει οικείο προς εμέ πρόσωπο.
Πρώτο γεγονός: μια κυρία προσπαθούσε να ανεβάσει στο αστικό λεωφορείο το καροτσάκι στο οποίο είχε το βρέφος της. Δεύτερο γεγονός: μια άλλη κυρία προσπαθούσε να κατεβάσει από το αστικό το καροτσάκι με το βρέφος της. Το γενικό γεγονός: Ανάπηροι χειρουργημένοι και άτομα ,κατά τεκμήριο μιας κάποιας ηλικίας, των οποίων οι σωματικές δεξιότητες δεν τους βοηθούν, δυσκολεύονται να ανεβούν στο αστικό λεωφορείο.
Ερωτώ: Είναι αδύνατο οι αστικές συγκοινωνίες να ρυθμίσουν, ώστε το σκαλοπάτι του οχήματος να ανεβοκατεβαίνει για να βοηθάει τους ανήμπορους να μπορούν να χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς; Δεν είναι κάτι το υπερβολικό. Παντού (στην Ευρώπη) συμβαίνει αυτό που ζητάω. Μήπως η Ελλάδα, εκτός από τα διάφορα μνημόνια έχει εξοστρακισθεί από την Ευρώπη; Μήπως φταίνε τα μνημόνια;
Υποφέρουν οι Έλληνες από αυτά τα μνημόνια που επιβλήθηκαν και ιδιαίτερα τα άτομα κάποιας ηλικίας. Το μόνο που τους μένει είναι να χαίρονται το Ήλιο της Ελλάδας και να ξεχνούν τη δυστυχία του, λόγω ηλικίας και εγκλεισμού εξ αιτίας αναπηρίας τους στους 4 τοίχους των διαμερισμάτων και να …διασκεδάζουν με τους συνομήλικους, αψηφώντας το επερχόμενο…
Πιστεύω πως με την πραγματοποίηση του σκαλοπατιού αυτού θα αυξηθεί η επιβατική κίνηση και πολύ σύντομα το όποιο κόστος, στο οποίο θα υποβληθούν οι ιδιοκτήτες, θα αποσβεσθεί, διότι με την υπάρχουσα κατάσταση των οχημάτων, οι μεν έχοντες χρησιμοποιούν ταξί ή ΙΧ οικείου τους, οι δε μη έχοντες περιορίζοντες σε βόλτες πάνω-κάτω στην … βεράντα του διαμερίσματος .
Με την δέουσα εκτίμηση και την ελπίδα ότι η παράκλησή μου αυτή θα αντιμετωπισθεί θετικά από τους υπεύθυνους, εκφράζω τα ιδιαίτερα αισθήματά μου.
Αλέξανδρος Ν. Λαζαρίδης, τ. Καθηγητής ΤΕΙ
