Και όλοι τους αναφέρουν ως παράδειγμα την κρίση στις οικονομίες των μεγαλύτερων χωρών ήτοι των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Κίνας. Ειδικότερα για τις ΗΠΑ, στην κρίση αναφέρεται το οικονομικό πρόγραμμα των δυο μεγάλων κομμάτων που διεκδικούν με τις εκλογές του Νοεμβρίου την Προεδρία της χώρας αυτής, ήτοι του Δημοκρατικού με υποψήφια την κ. Χίλαρι Κλίντον και του Ρεπουμπλικανικού με υποψήφιο τον κ. ΝτόναλντΤραμπ.
Το Δημοκρατικό Κόμμα με την Χίλαρι προγραμματίζει την χρηματοδότηση των μεγάλων αμερικανικών βιομηχανιών που έκλεισαν πριν από χρόνια λόγω της διεθνούς κρίσης, και οι οποίες κινδυνεύουν να σκουριάσουν, ώστε να αρχίσουν να παράγουν. Καθώς και την ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με άλλες χώρες. Αρκετοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η εφαρμογή του προγράμματος αυτού σχετίζεται με αύξηση της κυκλοφορίας του δολαρίου, ενώ η FED, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, προσπαθεί να συγκρατήσει τον πληθωρισμό που ναι μεν είναι ασήμαντος αλλά υπαρκτός και προκαλεί ανησυχίες στις μεγάλες τράπεζες. Και διατυπώνουν το ερώτημα: πόσοι θα αγοράζουν τα περισσότερα προϊόντα που θα παράγονται με την εφαρμογή του προγράμματος αυτού, ενώ η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης μειώθηκε, και ενώ μειώθηκε ταυτόχρονα και ο κύκλος εργασιών του εμπορίου λόγω αυτής της κρίσης; Και εκφράζουν την γνώμη ότι το «φάρμακο» δεν θα θεραπεύσει οριστικά την «αρρώστια» της οικονομικής κρίσης, ενώ ενδέχεται και να την επιβαρύνει. Σωστή θεραπεία της κρίσης θεωρείται η δικαιότερη κοινωνικά κατανομή του παραγόμενου πλούτου.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα με τον Τραμπ προγραμματίζει την απαγόρευση εισόδου στην Αμερική μουσουλμάνων και Αφρικανών, καθώς και την δημιουργία τείχους ανάμεσα στην Αμερική και το Μεξικό, για να εμποδίζεται η αθρόα λαθραία είσοδος μεταναστών. Ώστε να μην απασχολούνται πλέον ξένοι εργάτες από την αμερικανική βιομηχανία. Ουσιαστικά, με την εφαρμογή αυτού του προγράμματος, η Αμερική κλείνεται στον εαυτό της, και επίσης, ο Τραμπ απαρνείται έστω και προσωρινά τον ρόλο του Πλανητάρχη που με εγωισμό τον ονειρεύεται και ο ίδιος. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο χώρες θεωρούμενες «αριστερές» προτιμούν τον Τραμπ.
Στην Κίνα, αμέσως με την κατάλυση της δικτατορίας που είχε επιβάλει η χήρα του Μάο Τσετούγκ μετά τον θάνατό του, αποφυλακίσθηκαν τα ηγετικά στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος, μεταξύ των οποίων και ο Ντενγκ Σιάοπινκ. Ο Ντενγκ ανέλαβε Πρόεδρος της Κίνας και προχώρησε στις μεταρρυθμίσεις και τις ξένες επενδύσεις. Μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις έγιναν στην ανατολική περιοχή από τα παράλια με τον Ειρηνικό μέχρι σε βάθος στο εσωτερικό σε απόσταση δυο ίσως χιλιάδων χιλιομέτρων από τις ακτές. Έγιναν σε αυτήν την περιοχή οι επενδύσεις, γιατί υπήρχαν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις, όπως αστική ανάπτυξη με βάση την κοσμοπολίτικη Σαγκάη αλλά και το Πεκίνο, από Άγγλους και Αμερικανούς κεφαλαιούχους, που επωφελήθηκαν από την κατάκτηση της περιοχής παλαιότερα από στρατό των χωρών τους. Επίσης, με την ανάπτυξη της περιοχής αυτής δημιουργήθηκαν ειδικευμένοι εργάτες, δυναμική εργατική τάξη και άλλες προϋποθέσεις. Με τις μεταρρυθμίσεις καταργήθηκε το σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα των κρατικοποιήσεων κλπ. και καθιερώθηκε το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας, σύμφωνα με τους κανόνες της οικονομικής επιστήμης. Οι επενδύσεις έγιναν με τους κανόνες της ελευθερίας που απαιτεί η οικονομική επιστήμη για την λειτουργία του κεφαλαίου. Με τις επενδύσεις και με τις μεταρρυθμίσεις η Κίνα πέρασε γρήγορα σε ανάπτυξη. Με την κατασκευή του μεγαλυτέρου φράγματος στον κόσμο, αυτό «Των Τριών Φαραγγιών», διπλασιάσθηκε σχεδόν η αναπτυσσόμενη περιοχή με ξένες επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις. Και η Κίνα άρχισε να αναπτύσσεται με τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς του 15 και 16% ετησίως. Ξεπέρασε Ιαπωνία, Γερμανία και έγινε η δεύτερη μετά την Αμερική οικονομική δύναμη στον κόσμο, ενώ πλημμύρισε όλες τις χώρες ακόμα και τις ΗΠΑ με προϊόντα ποιότητας και φθηνά. Παράλληλα, απέκτησε μεγάλο στρατό, βγήκε στον Διάστημα και έγινε πυρηνική υπερδύναμη.
Πολιτιστικά η Κίνα συνεχίζει τις παραδόσεις του αρχαίου πολιτισμού της, ενώ διδάσκει την φιλοσοφία του Κομφούκιου που λέει ότι «Όλοι οι άνθρωποι που κατοικούν και πέρα από τις θάλασσες είναι αδέλφια μου» και «Όχι πόλεμο».
Η οικονομική κρίση έπληξε όμως και την Κίνα. Οι εξαγωγές της μειώθηκαν σημαντικά. Ένα μέρος από τα μη εξαγόμενα πλέον προϊόντα της, η κυβέρνηση τα διοχετεύει στην εσωτερική της αγορά με το ένα δισεκατομμύριο και διακόσια πενήντα περίπου εκατομμύρια κατοίκους της, το εισόδημα των οποίων είχε αυξηθεί στη διάρκεια της ανάπτυξης, ενώ η κυβέρνηση φρόντισε να το αυξήσει λίγο περισσότερο. Με αυτά και άλλα μέτρα η Κίνα εξακολουθεί να αναπτύσσεται, αλλά με τον χαμηλότερο τώρα ρυθμό του 5 και 6% ετησίως. Όμως με την κρίση αναδύθηκαν και άλλα προβλήματα. Το σοβαρότερο από αυτά είναι οι βιομηχανικές και οι άλλες μονάδες που είχαν τεθεί σε λειτουργία επί Μάο και λειτουργούσαν με το λεγόμενο σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα του κρατισμού. Όλες αυτές οι μονάδες, που απασχολούν μια «μυρμηγκιά» εκατομμυρίων εργατών, χρεοκόπησαν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε να κάνει κάποιες εξ αυτών κερδοφόρες και να κλείσει τις άλλες, χωρίς όμως να το επιτυγχάνει ως τώρα. Υπάρχουν και άλλα προβλήματα και ασφαλώς θα ανακύπτουν και νέα, όσο θα διαρκεί η κρίση διεθνώς. Το πρόβλημα λοιπόν της διεθνούς κρίσης, πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την G20, τη Σύνοδο των είκοσι δηλαδή χωρών με τι; Ισχυρότερες οικονομίες.
*Σε επόμενο άρθρο η οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα
