«Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με...»
Αυτά και άλλα είπε ο Κύριος και εμείς σαν πιστοί χριστιανοί πρέπει να ακολουθήσουμε τα διδάγματά του. Ποιος δεν συγκινείται βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους να σκυλοπνίγονται στις θάλασσες, για να φύγουν όσο πιο μακριά γίνεται απ’ τη φρίκη του πολέμου.
Άνθρωποι νοικοκυραίοι επιστήμονες με ποδοπατημένη την αξιοπρέπειά τους, να στέκονται στις ατελείωτες ουρές των συσσιτίων, για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Εκείνα τα παιδιά που κοιμούνται στη λάσπη και στα χαρτόκουτα - που στην πατρίδα τους κι αυτά είχαν ένα ζεστό κρεβατάκι, - και σε κοιτάζουν μέσα στα μάτια σαν να εκλιπαρούν την ανθρωπιά μας.
Την έχουν και μάλιστα απλόχερα, αλλά τι να σου κάνει μια χώρα χρεωμένη που δεν ξέρει πού... βαδίζει, πώς θα ξημερώσει και τι προβλήματα θα αντιμετωπίσει!
Παρ’ όλα αυτά τους φιλοξενεί, τους στεγάζει, άλλο τώρα αν κάποιοι δεν πειθαρχούν και κατασκηνώνουν στην ύπαιθρο προσδοκώντας ν’ ανοίξουν τα σύνορα και δεν φέρονται και όπως θα έπρεπε στη χώρα μας, κλείνοντας τις γραμμές και δυσχεραίνοντας τη ζωή μας. Όμως συνάνθρωποι, δεν είναι μόνο η προσφυγιά που υποφέρει! Το έχουμε ξαναπεί. Αν κοιτάξεις γύρω σου θα δεις πεινασμένους και άστεγους Έλληνες που περιφέρονται στα πάρκα και στις πλατείες με απλωμένο το χέρι, ψάχνοντας μιας ...δεκάρας αγάπη.
Τι κάνει η πολιτεία γι’ αυτούς τους ανθρώπους! Ενδιαφέρθηκε ποτέ κανένας κυβερνήτης, να μαζέψει όλον αυτό τον κόσμο, να τους στεγάσει κάπου, ιδίως τις κρύες νύχτες του χειμώνα και να τους δώσει ένα πιάτο φαγητό;
Με εξαίρεση την Εκκλησία βεβαίως, που κάνει ό,τι μπορεί. Στην ενορία που ανήκω στους Αγίους Σαράντα, καταβάλλονται υπεράνθρωπες προσπάθειες απ’ τους ιερείς να παρασκευαστούν όσο περισσότερες μερίδες γίνεται κάθε μέρα, για να καλύψουν τις ανάγκες και να ανακουφίσουν τους ενδεείς αδελφούς μας.
Και οι ενορίτες κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν να βοηθήσουν αυτό το θεάρεστο έργο.
Όπως η μητρόπολη κι αυτή το ίδιο.
Καλά κάνουμε και συντρέχουμε τους πρόσφυγες, αυτό επιτάσσει η ανθρωπιά και ο χριστιανισμός, όπως προαναφέραμε. Αλλά και μια ματιά στους αδελφούς μας στους δικούς μας ανθρώπους, τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας δεν βλάπτει.
