Η μεταπολίτευση στις 24 Ιουλίου 1974 έριξε τη Δικτατορία και άλλαξε τους ρυθμούς κίνησης, της εξέλιξης του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Έθεσε οριστικό τέλος σε μια αρνητική πολιτική παράδοση θεσμικών συνεχειών και αυταρχικών εκτροπών και δρομολόγησε πλέον τις διαδικασίες για την αποκατάσταση και την εμπέδωση του πλέον δημοκρατικού, σύγχρονου και λειτουργικού πολιτεύματος που είχε η χώρα στη σύγχρονη πολιτική της ιστορία.
Η μεταπολιτευτική Ελληνική Δημοκρατία με το προοδευτικό Σύνταγμα του 1975 εξοπλίσθηκε θεσμικά με όλες τις πρόνοιες και προβλέψεις που της επέτρεψαν να ξεπεράσει χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες προβλήματα και αναταράξεις που εμφανίσθηκαν στη διαδρομή της. Αντιμετώπισε αποτελεσματικά απόπειρες θεσμικής παραφθοράς και λειτουργικής στρέβλωσης, που ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1980 απείλησαν να νοθεύσουν την ουσία της και να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της.
Τώρα πλέον, το δημοκρατικό πολιτικό μας σύστημα είναι βαθιά ριζωμένο, ως το στέρεο πλαίσιο αναφοράς στη συνείδηση του Ελληνικού Λαού. Συνιστά αναπαλλοτρίωτο κεκτημένο του Έλληνα πολίτη, ο οποίος απαιτεί κάθε πολιτική πρόταση ή προγραμματική επιλογή που του απευθύνεται από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να είναι αυτονόητα συμβατή προς τη λογική και τις προϋποθέσεις της δημοκρατίας. Αυτό το ιστορικό κεκτημένο διευκολύνει τα μέγιστα στην περαιτέρω προοπτική εξέλιξης της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Γιατί σε μία εποχή που έχουν τεθεί σε ριζική επαναδιαπραγμάτευση το περιεχόμενο ιδεών και αξιών, θεσμών, δομών και μεταρρυθμίσεων, οι ορίζουσες νοοτροπίες και πρακτικές και οι συνθέτουσες μεθοδολογίες και συστήματα, είναι πρόδηλη η σημασία της ευρύτερης προκαταρκτικής συναινέσεως για το πλαίσιο εντός του οποίου θα αναζητηθούν οι απατήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα.
Σήμερα, 42 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στο λυκαυγές ενός νέου αιώνα, η πατρίδα μας βρίσκεται ενώπιον νέων δεδομένων και αντιμέτωπη με καινούριες προκλήσεις. Και στις νέες συνθήκες της ιδιαίτερα απαιτητικής νέας ^ποχής, το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα αποτελεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς για τη χάραξη της πορείας του τόπου. Η Δημοκρατία μας χρειάζεται ανανέωση των λειτουργιών της, αναπροσαρμογή του θεσμικού της πλαισίου στις διαρκώς εξελισσόμενες καινούριες πραγματικότητες και τομές σε ορισμένες αδυναμίες της και ιδιαίτερα στην κατοχύρωση της Κοινωνικής δικαιοσύνης. Η Δημοκρατία χάνει την έννοιά της, όταν δεν υπάρχουν συνθήκες και προϋποθέσεις για να έχει ο πολίτης ίσες ευκαιρίες για την ατομική του εξέλιξη με βάση την αξία του. Η Δημοκρατία χάνει την έννοιά της όταν δεν υπάρχουν και δεν διευρύνονται τα στοιχεία που συνθέτουν και κατοχυρώνουν την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Εκείνο όμως, που προπάντων χρειάζεται είναι να διαφυλάξουμε το δημοκρατικό πολιτικό μας σύστημα από τους ορατούς κινδύνους παραφθοράς και νόθευσής του. Αυτό είναι χρέος όλων των Ελλήνων, ιδιαίτερα των πολιτικών ηγεσιών της Ελληνορθόδοξης Χριστιανικής ηγεσίας και των πνευματικών ηγεσιών της χώρας μας, όχι μόνο απέναντι στη δημοκρατική ηθική αλλά προπάντων στην επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας που γιορτάζει όλος ο Ελληνικός Λαός. Ένα από τα μηνύματά της είναι ακριβώς πως: «Η δημοκρατία ως πολίτευμα αποτελεί τη μόνη διασφάλιση των λαών από τις τυχοδιωκτικές ορέξεις των ισχυρών της στιγμής και των δυνατών της συγκυρίας».
