Από τον Γιώργο Κύρτσο
Η συμμετοχή του πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ στη μεγάλη εκδήλωση του ΣΕΒ συμβολίζει την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών και της κυβέρνησης Τσίπρα.
Πριν ένα χρόνο είχαμε τη σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης Τσίπρα - Βαρουφάκη και των ευρωπαϊκών θεσμών η οποία λίγο έλειψε να οδηγήσει στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την αναγκαστική επιστροφή σε βαλκανικές καταστάσεις.
Αριστερή παρένθεση
Υπό την πίεση των ευρωπαϊκών θεσμών και των κυβερνήσεων, των ελληνικών κομμάτων που έχουν ευρωπαϊκή στρατηγική και φυσικά της σκληρής πραγματικότητας, ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε σε μια στροφή 180 μοιρών.
Εγκατέλειψε τα πειράματα αριστερού κοινωνικού μετασχηματισμού και δέχθηκε την προσαρμογή στους κανόνες της Ευρωζώνης. Διαπραγματεύτηκε, υπέγραψε και στη συνέχεια άρχισε να εφαρμόζει το τρίτο πρόγραμμα - μνημόνιο το οποίο είναι πολύ σκληρότερο από το δεύτερο, την ολοκλήρωση της εφαρμογής του οποίου εμπόδισε ο ΣΥΡΙΖΑ και έχει διάρκεια μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Με τη στροφή 180 μοιρών που πραγματοποίησαν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του δικαίωσαν τη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων κομμάτων που υποστήριζαν ότι δεν μπορούσε να υπάρξει παράκαμψη ή κατάργηση του μνημονίου λόγω της υπερχρέωσης της Ελλάδας και πως αυτό που χρειαζόταν ήταν η όσο το δυνατόν πιο δημιουργική και αποτελεσματική εφαρμογή του.
Παράλληλα αποδείχθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πράγματι μια αριστερή παρένθεση με την έννοια ότι ανέβηκε στην εξουσία για να εφαρμόσει μια αριστερή ριζοσπαστική πολιτική και κατέληξε να εφαρμόζει ένα σκληρότερο και μεγαλύτερης διάρκειας μνημόνιο. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούν ότι αποτελούν αριστερή παρένθεση διότι δεν τους ενδιαφέρει το περιεχόμενο της πολιτικής που ασκούν όσο το ότι κατέλαβαν θέσεις εξουσίας κι έτσι λύνουν τα δικά τους προβλήματα ανεξάρτητα από το ύψος του οικονομικού και κοινωνικού λογαριασμού που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι συμπολίτες μας.
ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΚΟΣΤΟΣ
Οι ελιγμοί και οι επιλογές του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του έχουν πρόσθετο κόστος για την οικονομία. Μπορούμε να πούμε ότι η οικονομία επέστρεψε, ύστερα από τη σταθεροποίηση που επιτεύχθηκε με την πρώτη θετική αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος - μνημονίου, στα τέλη του 2014 αλλά σε πολύ χειρότερες συνθήκες.
Πρώτον, χάθηκαν τα δύο αναπτυξιακά χρόνια 2015, 2016 που προεξοφλούσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξαιτίας της ανάκαμψης της οικονομίας το 2014 και άλλων θετικών εξελίξεων που είχαν την υπογραφή της κυβέρνησης Σαμαρά.
Δεύτερον, εξαντλήθηκε η υπομονή σημαντικού μέρους της κοινωνίας και η αντοχή πολλών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα μικρομεσαίων, εξαιτίας της επιστροφής στην ύφεση που προκάλεσαν οι επιλογές και μεθοδεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτον, αποδυναμώθηκε το τραπεζικό σύστημα το οποίο εξακολουθεί να υποφέρει από τη μαζική απόσυρση καταθέσεων και την έκρηξη των μη εξυπηρετούμενων δανείων που σημειώθηκαν το 2015. Επιπλέον χάθηκε ο ελληνικός έλεγχος των τραπεζών μαζί με τα 40 δισ. ευρώ που χρεώθηκαν οι φορολογούμενοι πολίτες για τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Τέταρτον, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το ΔΝΤ σκλήρυναν τη στάση τους έναντι της κυβέρνησης Τσίπρα εξαιτίας της περιορισμένης αξιοπιστίας της. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση της μη καταβολής στο ελληνικό Δημόσιο ποσού της τάξης των 10 δισ. ευρώ το οποίο αναλογεί στα κέρδη από τη διαχείριση των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και τις κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών.
Το ποσό αυτό, το οποίο σύμφωνα με όσα προέβλεπε το δεύτερο πρόγραμμα - μνημόνιο επρόκειτο να επιστραφεί στην Ελλάδα για τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας αποφασίστηκε, με βάση όσα ισχύουν στο τρίτο πρόγραμμα - μνημόνιο, να χρηματοδοτήσει τη μελλοντική διαχείριση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου από τους πιστωτές για να περιοριστεί το κόστος που μπορεί να έχει γι’ αυτούς.
Την επιδείνωση της διαπραγματευτικής θέσης της κυβέρνησης και της προοπτικής της ελληνικής οικονομίας αναδεικνύει και η επιβολή του μηχανισμού ο οποίος προωθεί την αυτόματη μείωση των δαπανών και την αύξηση των φόρων σε περίπτωση σημαντικών αποκλίσεων από τους δημοσιονομικούς στόχους.
Αν η ολοκλήρωση του δεύτερου προγράμματος - μνημονίου ήταν μια δύσκολη υπόθεση, την οποία συνήθιζε να καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αντλήσει πολιτικά οφέλη, η πλήρης εφαρμογή του τρίτου προγράμματος - μνημονίου στηρίζεται σε μεγαλύτερες θυσίες με μικρότερα οικονομικά αποτελέσματα. Αυτή η αρνητική εξέλιξη πρέπει να αποδοθεί στις πολιτικές επιλογές και τους ελιγμούς του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του.
Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ
