Του Χρήστου Τσαντήλα
«Η ζωή μας κύκλους κάνει...» - καταπώς λέει και το λαϊκό άσμα, όπως βεβαίως κύκλους κάνει και η πολιτική. Τα αναλώσιμα έμψυχα υλικά της, πιάνουν θέση στην αφετηρία και περιμένουν την εκκίνηση...
ΛΙΓΕΣ μόνο ημέρες πριν από τις κάλπες, οι εκτιμήσεις των πολιτικών δημοσκόπων, διαρκώς θολώνουν το τοπίο αντί να εξάγουν σαφή συμπεράσματα, πότε κάνοντας λόγο για αυτοδυναμίες και πότε για πολυκομματικές κυβερνητικές συνεργασίες. Είδαμε αυτό το διάστημα πάμπολλες δημοσκοπήσεις και σενάρια εξουσίας, από εταιρίες που δεν έχουν δώσει δικαιώματα αναξιοπιστίας, αλλά και από άλλες συστηματικά αναξιόπιστες, όμως ουδείς κάνει λόγο για την εγκυρότερη δημοσκόπηση όλων. Τη μητέρα των δημοσκοπήσεων, η οποία ποτέ δεν έγινε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει και ποτέ δεν πρόκειται να ανακοινωθεί ακόμα κι αν γίνει. Αυτή η αλήθεια, βρίσκεται κρυμμένη στη συνείδηση του καθενός και αποτελεί τη θλιβερή πραγματικότητα...
ΔΙΟΤΙ είναι παραπάνω από σαφές ότι, δεν βολεύει το πολιτικό σύστημα μια σοβαρή μέτρηση της ΛΑΪΚΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ απέναντι στους πολιτικούς ΟΛΩΝ των παρατάξεων. Η κρυφή αλήθεια δηλαδή, ότι ένα ποσοστό άνω του 90% των Ελλήνων, βαρέθηκε τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς να ανακυκλώνουν την ...ανικανότητά τους, σε βαθμό κακουργήματος, τόσα χρόνια, για να μας φτάσουν εδώ που μας έφτασαν. Λες και στη χώρα των εννιά εκατομμυρίων ψυχών, δεν υπάρχουν άλλοι πιο ικανοί άνθρωποι.
ΔΕΝ αντέχει το πολιτικό σύστημα το ανάθεμα της κοινωνίας, που την έφτασε στα όρια της αναξιοπρεπούς διαβίωσης και της εθνικής ταπείνωσης, πουλώντας ιδανικά και διαλύοντας οικογένειες, ελπίδα και ψυχή. Αυτά τα άτυπα αλλά ουσιαστικά γκάλοπ, ποτέ κανείς δεν θα τα προβάλει, γιατί δεν βολεύουν το σύστημα το οποίο κινείται ανενόχλητο, κάνοντας κύκλους γύρω από μια ένοχη και μουδιασμένη κοινωνία... Ακούμε έτσι ονόματα και ποσοστά, τα ίδια και τα ίδια, σαν ένα κακό θέατρο που παίζεται όλο τον χρόνο, στο ίδιο σκηνικό με τους ίδιους ηθοποιούς και τους ίδιους θεατές. Ίδια ονόματα, ίδιες οικογένειες, πρόγονοι, γονείς και …γόνοι, ίδιες πολιτικές, ίδια πολιτικά τζάκια να καπνίζουν μισό αιώνα και παραπάνω, άνθρωποι αμφιβόλου ικανότητας να κινούνται σαν μαριονέτες γύρω από τον δημόσιο κορβανά, να πωλούν βλακεία και να αγοράζουν δημόσιες θέσεις. Μια ζωή τα ίδια, καμία βελτίωση και στο βάθος ένας λαός έτοιμος να χάνει πάντα τις ευκαιρίες του, υπομένοντας τα ίδια του τα λάθη για δεκαετίες τώρα...
ΑΠΟΛΥΤΩΣ σίγουρος κανείς δεν είναι, για το τι θα γίνει σε τούτες τις εκλογές. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε όποια πλευρά βρεθούν οι πολιτικοί, ηττηθούν ή νικήσουν, ποτέ δεν θα βγουν χαμένοι. Κερδισμένοι νυν και αεί βγαίνουν, λιγότερο ή περισσότερο, αυτή είναι η μόνη διαφορά. Ακόμη κι εκείνοι που δεν ελπίζουν σε εκλογή, επενδύουν επαγγελματικά. Κερδισμένοι κι αυτοί… Αγοράζοντας δημοσιότητα, ελπίζουν σε ανοδική επαγγελματική πορεία και (ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες), γίνονται, στην καλύτερη περίπτωση, αναγνωρίσιμοι. Το χειρότερο όμως είναι ότι αισθάνονται ικανοί να αποφασίζουν για το μέλλον του τόπου...
