Τις ευνοούν οι μέρες. Ιδιαίτερα αν εμπνέεται κανείς από τις ενθαρρυντικές εκκλήσεις των πολιτικών μας, που απευθύνονται στον «κυρίαρχο λαό», στον «σοφό λαό», ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι και «ελεύθερος λαός». Με αυτές τις... ωθήσεις, δυο μικρά «αφηγήματα».
Η προεδρίνα
Τον φαντάζομαι στο πρωινό ξύπνημα, να φοράει τις ζεστές παντούφλες του, μια ζεστή πλεκτή ζακέτα και να σηκώνεται αργά-αργά, αλλά σταθερά. Μετά τα «πρωινά», να παίρνει τη δική του θέση, σε μια πολυθρόνα, μπροστά στην τηλεόραση. Δίπλα του, σε ένα τραπεζάκι, τακτοποιημένα με φροντίδα τα χάπια του (όπως είπε ο γιατρός), ένα φλιτζάνι αχνιστό τσάι βουνού (όπως είπε ο γιατρός), μια φρυγανιά ολικής αλέσεως (όπως είπε ο γιατρός) και το κοντρόλ της συσκευής. Όπως κάθε μέρα, συνήθεια είναι αυτή, αναζητάει τη συντροφιά του Παπαδάκη, στον Αντέννα. Τον συμπαθεί, αν και δεν του συγχωρεί ότι δεν τόλμησε να συγκρατήσει τον Κασιδιάρη, όταν χαστούκιζε την κ. Κανέλη. Έχει μια ευαισθησία, μια ζωή τώρα, ακόμα και στα 90 του, σε ότι αφορά τη γυναίκα.
Εκεί προς το μεσημέρι, αφού δει τις ειδήσεις, παίρνει έναν κλεφτό υπνάκο, παραδοσιακό αυτό, αγκαλιάζοντας την εφημερίδα του, με το νανούρισμα της Ελένης Μενεγάκη. Και το βράδυ περιμένει την ήρεμη κυρία Χούκλη να τον ενημερώσει. Γιατί το ενδιαφέρον του για τα κοινά διατηρείται έντονο. Αυτά γινόταν και στις μέρες των απανωτών ψηφοφοριών για την εκλογή προέδρου. Όταν, ένα πρωί, ζήτησε και του έφεραν χαρτί και μολύβι. Με δυο λόγια απλά έγραψε μια επιστολή σε μεγάλη εφημερίδα και πρότεινε να υποδειχθεί η κ. Χούκλη ως προεδρίνα. Παρακάλεσε να την ταχυδρομήσουν, όπως και έγινε. Μέχρι αυτό το σημείο, όλα είναι φανταστικά, εκτός από την επιστολή. Αυτήν τη διάβασα με τα ίδια μου τα μάτια!...
Δύο διευκρινίσεις. Ο ενενηντάχρονος που διατυπώνει πολιτικό λόγο, όποιος και αν είναι αυτός, είναι πρόσωπο απόλυτα σεβαστό. Ο ηλικιακός ρατσισμός είναι απαράδεκτος, όπως και κάθε ρατσισμός. Και η κ. Χούκλη διακρίνεται άξια, εδώ και χρόνια, για την ευπρέπεια, το ήθος της, την καλλιέργεια που διαθέτει αλλά και τον άψογο δημοσιογραφικό επαγγελματισμό της. Το όνομά της είναι άλλο ένα από τα δεκάδες προβεβλημένων που προτάθηκαν για την προεδρία της δημοκρατίας. Βγήκε, όμως, εκείνες τις μέρες, το χούι μας, το γνωστό. Μετά τη θητεία μας στη Σεισμολογία, στη Συνομωσιολογία, στην Επιδημιολογία, στην Αρχαιολογία και λοιπές έλλογες επιστήμες, επιδοθήκαμε και στην ευκαιριακή Προεδρολογία. Παράλληλα με την διαρκή Εκλογολογία.
Αυτό με συμπαρέσυρε κι εμένα, με διαόλισε ηπίως. Και διατυπώνω την πρότασή μου, ενισχυμένη από επιχείρημα. Αφού, λοιπόν, τα τηλεοπτικά πρόσωπα μας ασκούν τόση γοητεία, αναρωτιέμαι γιατί έγινε βουλευτίνα η κ. Άννα Καραμανλή (αν το πήρατε χαμπάρι... ) η οποία ασχολούνταν με τις αθλητικές ειδήσεις και να μη γίνει προεδρίνα η Χριστίνα Βραχάλη, η κουκλάρα που παρουσιάζει τις αθλητικές ειδήσεις του SKY; Αυτό δεν θέλουμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Να τον βλέπουμε, να χαζεύουμε, χωρίς να δίνουμε σημασία σ’ αυτά που μπορεί να πει, η μπορεί να κάνει...
Στις 26 του μήνα, την επομένη των εκλογών, ας έχετε έτοιμη την πρότασή σας... Μόνο, ας μου επιτραπεί: προσέξτε, γιατί παραμονεύει ο κίνδυνος απαξίωσης θεσμών και προσώπων. Το έχουμε ξαναζήσει...
Η συμβίωση
Συμπολίτευση και αντιπολίτευση, κατά τα κοινοβουλευτικά ήθη και έθιμα, οφείλουν να βρουν τρόπους συμβίωσης. Όπως τα ζευγάρια. Γι’ αυτό προβληματίζει η σημερινή άρνηση των δυο κυρίαρχων της κοινοβουλευτικής σχέσης να συνεννοηθούν, έστω! Έχουν αυτοπαγιδευθεί σε θέσεις άκαμπτες, για τις οποίες δεν φταίνε οι ξένες δυνάμεις, ούτε μυστικές υπηρεσίες. Η διαφορά με τα ζευγάρια είναι ότι στα ζευγάρια συμβαίνουν κρίσιμα γεγονότα ... καταλυτικά, όπως ένας γάμος. Και, να πώς:
Γιώργος: Ανυπομονώ.
Μαρία: Θέλεις να φύγω;
Γιώργος: Όχι, ούτε να το σκέφτεσαι!
Μαρία: Με αγαπάς;
Γιώργος: Φυσικά! Όσο πάει και πιο πολύ!
Μαρία: Με έχεις απατήσει ποτέ;
Γιώργος: Ποτέ δεν θα το έκανα αυτό!
Μαρία: Θα με φιλήσεις;
Γιώργος: Με την πρώτη ευκαιρία!
Μαρία: Θα με χτύπαγες ποτέ;
Γιώργος: Όχι βέβαια! Είσαι τρελή;
Μαρία: Με βρίσκεις όμορφη;
Γιώργος: Ναι.
Μαρία: Αγάπη μου!
Μετά από τον γάμο, απλά, κοπιάστε και ξαναδιαβάστε τον διάλογο από το τέλος προς την αρχή.
Στις 26 του μήνα, την επομένη των εκλογών, θα ξαναδιαβάσουμε ανάστροφα - θέλουμε δεν θέλουμε - αυτά που μας λένε σήμερα... Εύχομαι να μην χρειαστεί να πάμε σε επαναληπτικές, για ένα «γινάτι που βγάζει μάτι». Και να με συμπαθάτε αν ως «ελεύθερος», «κυρίαρχος» και «σοφός» σας παρέσυρα σε φλυαρίες.
Καλή αντάμωση, γεροί να είμαστε, μετά τις εκλογές.
xatzis@hotmail.com
