Ο Αθηναίος Αισχύνης εκτός από διάσημος ρήτορας ήταν και εξ ίσου διάσημος ως αφερέγγυος πολυοφειλέτης και αρνησήχρεος! Αυτή του η "ιδιότης" και άλλες παρόμοιες ανάγκασαν τον άλλο ρήτορα Δημοσθένη να εκφωνήσει το αμίμητο "Αισχύνη, η της πόλεως αισχύνη"!
Δανειστής τις τον ενήγαγε εις δικήν προς τούτο προσέφυγε στα φώτα ετέρου γνωστού ρήτορος, το Λυσία προκειμένου να συντάξει για λογαριασμό του την αγωγή.
Ο Λυσίας μεταξύ των πραγματικών ισχυρισμών προέβαλε και τον ακόλουθο: "Κύριοι δικαστές όταν κανείς περάσει πρωί από το σπίτι του εναγόμενου με τρόμο θα διαπιστώσει ότι πλήθος κόσμου έχει συρρεύσει στην αυλή του και θα σχηματίσει εσφαλμένα την εντύπωση ότι πέθανε ο εναγόμενος.
Δεν είναι όμως τεθλιμμένοι συγγενείς για συμπαράσταση, είναι εξαπατημένοι δανειστές που είναι και αμέτρητοι!
Πώς ανακλήθηκε άραγε στη μνήμη μου αυτό το περιστατικό;
Φίλος μου διηγήθηκε παρόμοιο περιστατικό που έλαβε χώραν αργά το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης.
Βαδίζοντας επί της Κουμουνδούρου έξω από τη Νομαρχία διαπίστωσε ότι πλήθος κόσμου είχε συρρεύσει έξω από την οικοδομή με τον αριθμό 24.
Και έτσι μελαγχολικός και ανήσυχος είπε σε κάποιον από τους παριστάμενους "Τι κρίμα κι άλλος πέθανε στη γειτονιά μας". Τον καθησύχασε όμως ο συνομιλητής του λέγοντας: "Δεν πέθανε κανείς, εκλογές στη Ν.Δ. έχουμε".
Έτσι ενώ τότε οι δανειστές ζητούσαν το οικονομικό χρέος από τον Αισχύνη, τώρα οι Νεοδημοκράτες επιτελούσαν το κομματικό τους χρέος που δεν αποτελεί αισχύνη!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ
