Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Έχοντας συμπληρωθεί ήδη 14 μήνες από την ημέρα που τις τύχες της χώρας ανέλαβε ένα ετερόδοξο πολιτικό σχήμα, αυτό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μπορούμε να εξάγουμε πια κάποια ασφαλή συμπεράσματα.
Όλοι έχουμε πλέον σχηματισμένη άποψη για τις ικανότητες, τις γνώσεις αλλά και το ήθος των ανθρώπων αυτών που, έως πρόσφατα, εμφανίζονταν ως «σωτήρες του λαού».
Τώρα, λοιπόν, που ο χρόνος ρίχνει τα προσωπεία και αποκαλύπτει τα πρόσωπα, είναι ώρα για όλους τους πολίτες να αναρωτηθούν για τις επιλογές τους.
Κυρίως να αναρωτηθούν οι συμπολίτες μας που παρασύρθηκαν από τα λόγια τα μεγάλα όσων υποστήριζαν ότι θα έσκιζαν τα μισητά «μνημόνια», ότι θα έβαζαν την φράου Μέρκελ τιμωρία στη γωνία, ότι θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, ότι θα έδιναν 13η σύνταξη, ότι..., ότι...!
Επίσης να αναρωτηθούν όσοι χαρακτήριζαν συλλήβδην όλους αυτούς που, έως και τον Ιανουάριο του 2015, είχαν κυβερνητικές θέσεις ως προδότες και «γερμανοτσολιάδες», που έδιδαν «γη και ύδωρ» στα ξένα συμφέροντα.
Αξίζει να ξανασκεφθούν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, αν είχαν δίκιο όταν πίστευαν ότι ακόμη και τις μισές από τις διακηρύξεις, που με τη «σέσουλα» μοίραζαν προεκλογικά οι σημερινοί κυβερνώντες, να πραγματοποιούνταν πάλι θα έβγαιναν κερδισμένοι.
Και τέλος να διερωτηθούν όλοι όσοι, απέναντι σε όποια λογική επιχειρηματολογία για τη τυχοδιωκτική φύση των συνιστωσών της αριστεράς και του θορυβώδους δεξιού συνοδοιπόρου τους, υποστήριζαν με βεβαιότητα ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα απ’ ότι ήταν....
Και ας απαντήσουν με το χέρι στην καρδιά: αυτή είναι η Ελλάδα που περίμεναν όταν έδιναν με, δικαιολογημένη ίσως, αγανάκτηση την ψήφο τους στον κ. Τσίπρα; Μια χώρα βαλτωμένη οικονομικά, με πλήγματα στην κυριαρχία της, με το φόβο της απόλυτης διάλυσης, με την απαισιοδοξία να βασιλεύει σε όλους τους πολίτες;
Γιατί αυτή είναι η οικτρή πραγματικότητα. Η οικονομία βουλιάζει μέσα στην ύφεση, οι περιορισμοί των capital controls στις τράπεζες συνεχίζουν να υφίστανται, και οι επιχειρήσεις βρίσκονται στα όριά τους. Το α΄ τρίμηνο του 2016, για πρώτη φορά στα 6 χρόνια της κρίσης, τα «λουκέτα» ξεπέρασαν το άνοιγμα νέων επιχειρήσεων, αυξημένα κατά 78% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ενώ τον 2014 ο άνεργος που ζητούσε εργασία είχε 1,2% πιθανότητες να τη βρει, στα τέλη του 2015 οι πιθανότητες κατέβηκαν στο 2 τοις χιλίοις. Η περίφημη αξιολόγηση για το πρόγραμμα που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας το περασμένο θέρος, και ήταν να ολοκληρωθεί στις αρχές του χειμώνα, πάει από εβδομάδα σε εβδομάδα και από μήνα σε μήνα. Σε λίγο η δημοσιονομική ασφυξία θα γίνει αφόρητη. Η καθυστέρηση φορτώνει και τον λογαριασμό με φόρους και εισφορές. Γιατί η κυβέρνηση αυτή, που την έφεραν στην εξουσία και επαγγελματίες, αγρότες, βιοτέχνες, άνθρωποι της εργασίας, έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγούμενου φορο-επιδρομή στα πιο δυναμικά παραγωγικά στρώματα. Ήδη γνωρίζουμε ότι θα έλθουν μέτρα που ξεπερνούν τα 5 δις ευρώ. Είναι ορατή, πλέον, η απειλή για την οικονομική εξόντωση ολόκληρων κλάδων, μεταξύ αυτών και των αγροτών, εφόσον η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο. Αν βέβαια μιλήσουμε για επενδυτικό κλίμα, εκεί πια πρόκειται για «μπλακ χιούμορ» ανάλογο των δηλώσεων του κ. Μάρδα, που προσβλέπει στις... επενδύσεις των προσφύγων της Ειδομένης!
Αλλά και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που είχαν πειστεί ότι οι μισθοί και οι συντάξεις τους θα έμεναν ανέπαφες από την «υπερευαίσθητη» κοινωνικά αριστερή διακυβέρνηση, βλέπουν το «μεγάλο ψαλίδι» των Κατρούγκαλου-Τσακαλώτου να πλησιάζει με άγριες διαθέσεις.
Σ’ αυτό το καταθλιπτικό οικονομικό κλίμα, ξετυλίγεται και το δράμα του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος. Η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο ανέστιων κυνηγημένων και πεδίο συγκρούσεων διαφόρων εθνικών ομάδων, όπου το κράτος έχει χάσει «τα αυγά και τα πασχάλια» στη διαχείριση του προβλήματος.
Άγνωστες και ύποπτες ΜΚΟ κάνουν ό,τι θέλουν ανάμεσα στους μετανάστες, τα σύνορα είναι κλειστά από τους βόρειους γείτονές μας, ενώ παίζονται περίεργα παιχνίδια από την Τουρκία που προωθεί τις επιδιώξεις της. Και η κυβέρνησή μας; Σε απόλυτη σύγχυση οι υπουργοί της, που ο καθένας λέει το «μακρύ και το κοντό του», προσπαθεί απλώς να κερδίσει κάποια ελάφρυνση από το κουαρτέτο των δανειστών, σε αντάλλαγμα της μετατροπής της Ελλάδας σε «νήσο Έλις» -διαλογής μεταναστών- της Ευρώπης.
Επειδή, λοιπόν, τα έχουν κάνει «ρόιδο», κατά το κοινώς λεγόμενο, τώρα ψάχνουν τρόπους αποπροσανατολισμού. Με επικοινωνιακά κόλπα θέλουν η κοινωνία να ξεχάσει τις «αμαρτίες» τους. Πιστεύουν ότι αν ρίξουν «αίμα» στην αρένα ο λαός θα τσιμπήσει και πάλι το αγκίστρι, κι αυτοί θα μείνουν στο θώκο της εξουσίας. Ο κύκλος τους, όμως, έχει κλείσει. Η χώρα δεν αντέχει πλέον αυτήν την καταστροφική κυβέρνηση. Η μόνη λύση είναι να πάμε άμεσα σε εκλογές. Και αυτή την φορά οι Έλληνες θα έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν με το «χέρι στην καρδιά».
Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός.
