Συνάντησα έναν άνθρωπο σοφό
που γνώριζε καλά τη λέξη "αγαπώ".
Το γράμμα Α για αρχή
και Ω τέλος να γραφτεί.
"Μ από τη λέξη αυτή
στη μέση περισσεύουν γράμματα,
το γράμμα Γ τι θα πει"
τον ρώτησα η κουτή.
Μα είναι του Θεού τα θαύματα
απάντησε με μιας,
τα γράμματα που λείπουν
είναι το Γ που σημαίνει τη "Γυνή".
Το Α που σημαίνει "Ανήρ"
κι όταν με τη Γυνή θα σμίξει
ένα μεγάλο Π θα γεννηθεί
κι αυτό θα λέγεται "Παιδί".
Ποια άλλη γλώσσα,
αναρωτιέμαι,
μπορεί να συγκριθεί
με τούτη τη σοφή Ελληνική;
Μια λέξη μόνο "αγαπώ"
κλείνει το νόημα το θεϊκό
αρχή και τέλος της αλφαβήτου
δίνουν στη μέση την αξία
για να υπάρχει "κοινωνία"
Ξένια Αντωνίου - Μιαούλη
